Μηνύματα σαν και αυτά κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και έχουν γίνει μόδα. Θυμίζουν δε τα σύντομα μηνύματα που έγραφαν οι ερωτοχτυπημένες μαθήτριες στα λευκώματα τους την δεκαετία του 80.
Είναι καυστικά και αποτυπώνουν την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα με έντονο δεικτικό τρόπο. Αν δε κρίνει κανείς από τον αριθμό των κοινοποιήσεων τους, τυγχάνουν και της αποδοχής των χρηστών του διαδικτύου.
Το παραπάνω, ανέβηκε στο διαδίκτυο στις 8/12/2012, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή και ουσιαστικά προέτρεπε του καταναλωτές να γυρίσουν την πλάτη στα πολυκαταστήματα και να στρέψουν την προσοχή τους στα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς. Απ έπνεε όλο το κλίμα της αγοράς και της σχέσης που πρέπει να έχει ο καταναλωτής με τις μικρές, και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και όπως ενώ κάνει κανείς μια πρώτη πρόχειρη διάγνωση όταν έχει κομμάρες και πονοκέφαλο, ενώ όλη την προηγούμενη βδομάδα η οικογένεια του ήταν κρεβατωμένη από ίωση, κάπως έτσι και οι Stickers for the Masses έκαναν την πρώτη διάγνωσή τους για την κατάσταση της αγοράς.
Συχνά όμως, επειδή έχουν περάσει και τα χρόνια, ο ασθενής κάνει μια σειρά εξετάσεων για να τεκμηριώσει την διάγνωσή του επιστημονικά και σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών.
Κάτι αντίστοιχο έγινε με την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ για την κατάσταση των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία. Όχι πως όλοι οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούσαν να περιγράψουν την καθημερινότητα τους αλλά είναι αλλιώς όταν η περιγραφή έχει και την σφραγίδα των ειδικών.
Τι λένε λοιπόν οι ειδικοί;
Σε μαύρες κι άραχλες διαπιστώσεις, και εξίσου ή σε μεγαλύτερο βαθμό δυσοίωνες προβλέψεις, καταλήγει η έρευνα. Όσοι θέλουν και αντέχουν μπορούν να μπουν εδώ και θα καταλάβουν.
Είναι απορίας άξιο το γιατί, τα ΜΜΕ δεν έδωσαν την πρέπουσα δημοσιότητα στην συγκεκριμένη και εξόχως αποκαλυπτική έρευνα, σε αντίθεση με τον πόλεμο που τα ίδια μέσα είχαν προ καιρού κηρύξει στην μικρή επιχείρηση βάζοντας την στο στόχαστρο ως έναν από τους βασικούς ύποπτους φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.
Ένα και μόνο στοιχείο της έρευνας, απαντά στο ερώτημα και δημιουργεί βεβαιότητες για το τι θέλουν οι κυβερνώντες να κάνουν σε σχέση με την πολύ μικρή, μικρή, μεσαία εμπορική και βιοτεχνική επιχείρηση. Συνεπικουρούμενοι πάντα από τα πολυαγαπημένα τους ΜΜΕ .
Απασχόληση !
Σε ποσοστό που ξεπερνάει το 80%, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διατήρησαν και σκέφτονται να συνεχίσουν να διατηρούν το προσωπικό τους στα ίδια (αριθμητικά ) επίπεδα. Ένα μικρό ποσοστό δε κατάφερε να το αυξήσει κιόλας μέσα σε συνθήκες οικονομικού μαρασμού και χάους.
Ναι, ακριβώς αυτό. Η μικρή επιχείρηση στήριξε την ελληνική οικογένεια διατηρώντας στην πλειοψηφία της τις θέσεις εργασίας στα ίδια επίπεδα.
Όταν η ρευστότητα της βρίσκεται στο ναδίρ, όταν η φοροδοτική της ικανότητα έχει εξαντληθεί, όταν οι τζίροι και τα κέρδη καταρρέουν, όταν ποινικοποιήθηκαν οποιεσδήποτε οφειλές της σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η μικρομεσαία επιχείρηση συνεχίζει να στηρίζει την απασχόληση.
Τι αλήθεια συμβαίνει με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που τόσο πολύ κυβερνώντες και ειδικοί υποστηρίζουν διακαώς; Μειώσεις μισθοδοσίας, καθυστερήσεις στις πληρωμές μισθοδοσίας,απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, μειωμένα ωράρια και πολλά άλλα όμορφα.
Και μετά από όλα αυτά, άρθρο 99, μεταφορά έδρας σε ασφαλής φορολογικούς προορισμούς, εξωχώριες εταιρίες, τριγωνικές πωλήσεις και ενδοομιλικές συναλλαγές και πόσα ακόμη.
Προσφάτως δε και απαιτήσεις του τύπου κατεβάστε τον μισθό στα 250 - 300 € για να επενδύσουμε. Και εκβιασμός δηλαδή! Ποια οικονομία πάνω σε αυτό τον πλανήτη μπορεί να αντέξει και να μην καταρρεύσει όταν χτυπάει με το ματσούκι την ραχοκοκκαλιά της;
Πόσο θα μπορέσει ακόμη η μικρομεσαία επιχείρηση να στηρίζει, χωρίς να δέχεται την στήριξη από την ίδια την κοινωνία τουλάχιστον; Αφού έτσι κι αλλιώς από εκείνους που πρέπει να υποστηριχθεί καταπολεμείται;
Είναι καυστικά και αποτυπώνουν την ζοφερή ελληνική πραγματικότητα με έντονο δεικτικό τρόπο. Αν δε κρίνει κανείς από τον αριθμό των κοινοποιήσεων τους, τυγχάνουν και της αποδοχής των χρηστών του διαδικτύου.
Το παραπάνω, ανέβηκε στο διαδίκτυο στις 8/12/2012, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή και ουσιαστικά προέτρεπε του καταναλωτές να γυρίσουν την πλάτη στα πολυκαταστήματα και να στρέψουν την προσοχή τους στα μικρά μαγαζιά της γειτονιάς. Απ έπνεε όλο το κλίμα της αγοράς και της σχέσης που πρέπει να έχει ο καταναλωτής με τις μικρές, και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και όπως ενώ κάνει κανείς μια πρώτη πρόχειρη διάγνωση όταν έχει κομμάρες και πονοκέφαλο, ενώ όλη την προηγούμενη βδομάδα η οικογένεια του ήταν κρεβατωμένη από ίωση, κάπως έτσι και οι Stickers for the Masses έκαναν την πρώτη διάγνωσή τους για την κατάσταση της αγοράς.
Συχνά όμως, επειδή έχουν περάσει και τα χρόνια, ο ασθενής κάνει μια σειρά εξετάσεων για να τεκμηριώσει την διάγνωσή του επιστημονικά και σύμφωνα με την γνώμη των ειδικών.
Κάτι αντίστοιχο έγινε με την δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ για την κατάσταση των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων στην ελληνική οικονομία. Όχι πως όλοι οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούσαν να περιγράψουν την καθημερινότητα τους αλλά είναι αλλιώς όταν η περιγραφή έχει και την σφραγίδα των ειδικών.
Τι λένε λοιπόν οι ειδικοί;
Σε μαύρες κι άραχλες διαπιστώσεις, και εξίσου ή σε μεγαλύτερο βαθμό δυσοίωνες προβλέψεις, καταλήγει η έρευνα. Όσοι θέλουν και αντέχουν μπορούν να μπουν εδώ και θα καταλάβουν.
Είναι απορίας άξιο το γιατί, τα ΜΜΕ δεν έδωσαν την πρέπουσα δημοσιότητα στην συγκεκριμένη και εξόχως αποκαλυπτική έρευνα, σε αντίθεση με τον πόλεμο που τα ίδια μέσα είχαν προ καιρού κηρύξει στην μικρή επιχείρηση βάζοντας την στο στόχαστρο ως έναν από τους βασικούς ύποπτους φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.
Ένα και μόνο στοιχείο της έρευνας, απαντά στο ερώτημα και δημιουργεί βεβαιότητες για το τι θέλουν οι κυβερνώντες να κάνουν σε σχέση με την πολύ μικρή, μικρή, μεσαία εμπορική και βιοτεχνική επιχείρηση. Συνεπικουρούμενοι πάντα από τα πολυαγαπημένα τους ΜΜΕ .
Απασχόληση !
Σε ποσοστό που ξεπερνάει το 80%, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις διατήρησαν και σκέφτονται να συνεχίσουν να διατηρούν το προσωπικό τους στα ίδια (αριθμητικά ) επίπεδα. Ένα μικρό ποσοστό δε κατάφερε να το αυξήσει κιόλας μέσα σε συνθήκες οικονομικού μαρασμού και χάους.
Ναι, ακριβώς αυτό. Η μικρή επιχείρηση στήριξε την ελληνική οικογένεια διατηρώντας στην πλειοψηφία της τις θέσεις εργασίας στα ίδια επίπεδα.
Όταν η ρευστότητα της βρίσκεται στο ναδίρ, όταν η φοροδοτική της ικανότητα έχει εξαντληθεί, όταν οι τζίροι και τα κέρδη καταρρέουν, όταν ποινικοποιήθηκαν οποιεσδήποτε οφειλές της σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η μικρομεσαία επιχείρηση συνεχίζει να στηρίζει την απασχόληση.
Τι αλήθεια συμβαίνει με τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που τόσο πολύ κυβερνώντες και ειδικοί υποστηρίζουν διακαώς; Μειώσεις μισθοδοσίας, καθυστερήσεις στις πληρωμές μισθοδοσίας,απολύσεις, ατομικές συμβάσεις, μειωμένα ωράρια και πολλά άλλα όμορφα.
Και μετά από όλα αυτά, άρθρο 99, μεταφορά έδρας σε ασφαλής φορολογικούς προορισμούς, εξωχώριες εταιρίες, τριγωνικές πωλήσεις και ενδοομιλικές συναλλαγές και πόσα ακόμη.
Προσφάτως δε και απαιτήσεις του τύπου κατεβάστε τον μισθό στα 250 - 300 € για να επενδύσουμε. Και εκβιασμός δηλαδή! Ποια οικονομία πάνω σε αυτό τον πλανήτη μπορεί να αντέξει και να μην καταρρεύσει όταν χτυπάει με το ματσούκι την ραχοκοκκαλιά της;
Πόσο θα μπορέσει ακόμη η μικρομεσαία επιχείρηση να στηρίζει, χωρίς να δέχεται την στήριξη από την ίδια την κοινωνία τουλάχιστον; Αφού έτσι κι αλλιώς από εκείνους που πρέπει να υποστηριχθεί καταπολεμείται;
