Της Ελένης Ζάχαρη
Από το Λόγων Παίγνια
Καλή εβδομάδα
και για να μην ξεχνιόμαστε, Καλό μήνα! Μάρτης και μη σας δω χωρίς Μάρτη
στο χέρι γιατί αλίμονο σας! Πώς θα βρουν κλωστές τα χελιδόνια για να
φτιάξουν φωλιές;
Εμείς εδώ σταθερά. Με εκπλήξεις και με καινούργια πρόσωπα κοντά μας για να μαθαίνουμε όσα πιο πολλά μπορούμε πάντα…. «Από Καρδιάς»! Ποτέ δε θα μας νοιάξει το κουτσομπολίστικο ή το ευτελές, μα οι άνθρωποι που έχουν να καταθέσουν λόγο ουσίας, τόσο με τα γραπτά τους, όσο και με την παρουσία τους. Σήμερα μιλάμε με τον κ. Αλέξανδρο Ασωνίτη, συγγραφέα, γνωστό για το έργο του και την πολυσχιδή δραστηριότητά του. Είναι χαρά και τιμή να είναι κοντά μας και κοντά σας, άνθρωποι που δεν διστάζουν να πουν την αλήθεια για τα πράγματα, να λυπηθούν, να οργισθούν, να μιλήσουν ξεκάθαρα και σε βάθος. Σας αφήνω να απολαύσετε την συζήτησή μας.
- Καλωσορίζω τον συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη, σήμερα στο "Από Καρδιάς" ,και τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε να συζητήσουμε μαζί εδώ για τη λογοτεχνία, το έργο του, αλλά και για όσα ενδιαφέροντα προκύψουν στο μεταξύ.
Καλώς ήρθατε, κ. Ασωνίτη ,στο "Από Καρδιάς"!
-Καλώς σας βρίσκω.
-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στο Αιγάλεω, θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια σας; Αποτέλεσαν ερέθισμα για τη συγγραφή, στη συνέχεια, κι αν ναι με ποιο τρόπο;
-Φυσιολογικά όλα, ερέθισμα μόνο το ότι αντέγραφα βιογραφίες συγγραφέων και επιστημόνων που δημοσίευε ο μικρός καουμπόι, για να μάθω ορθογραφία, έτσι έμαθα και ό,τι αντέγραφα, επίσης ένας καθηγητής μας φυσικός, Θόδωρος Παπαγεωργίου, με παρακίνησε να διαβάσω σύγχρονη, ξένη λογοτεχνία, Χάξλευ, Καίσλερ κλπ. Ανακάλυψα δε τον Μέηλερ και τον Νίτσε, στην Κέρκυρα, στο χωριό του πατέρα μου, Καστελάνοι Μέσης, μαζί με τον Νίκο Παγκράτη, δικηγόρο σήμερα και αδελφικότατο φίλο.
-Στη συνέχεια ακολουθεί η Νομική. Πως επιλέξατε αυτή τη σχολή, ενώ η πορεία σας στη συνέχεια δείχνει προτίμηση στις κλασικές σπουδές;
-Η νομική συνδυάζει πολλές επιμέρους επιστήμες κι είναι η σχολή με τις μεγαλύτερες "διαρροές " προς τις τέχνες.
-Διαβάζοντας ένα δικό σας άρθρο, είδα ότι ήσασταν παρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και μάλιστα έχετε στα χέρια σας ιστορικά τεκμήρια. Επέδρασε το βίωμα εκείνων των δραματικών στιγμών στη διαμόρφωση του Αλέξανδρου Ασωνίτη;
-Λέτε για τις προκηρύξεις που κατάφερα να μαζέψω, ναι οπωσδήποτε με έχει επηρεάσει, αλλά πιο πολλή σημασία έχει ότι το Πολυτεχνείο απετέλεσε πόλο καπηλείας από αριστερές οργανώσεις και από πρόσωπα όπως οι Ανδουλάκης , Δαμανάκη, ισάξιας πολιτικής αήθειας και αηδίας με τον Μητσοτάκη και που δυστυχώς εξακολουθούν να δρουν ανενόχλητοι, στο απυρόβλητο, έχοντας ισόβια ασυλία. Εύχομαι όσοι ήταν στο Πολυτεχνείο, τουλάχιστον να τους αποκηρύξουν δημόσια, προστατεύοντας το Πολυτεχνείο και κάθε αντιστασιακό. Ζούνε, οι άνθρωποι αυτοί, ανέμελα και πλουσιοπάροχα σαράντα χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να έχουν δουλέψει επειδή ήταν στο Πολυτεχνείο. Από τόσους χιλιάδες αντιστασιακούς του πολυτεχνείου, αυτοί κατάφεραν να οικειοποιηθούν την αντίσταση, αλλοιώνοντάς την. Με την στάση τους προσβάλλουν, θανάσιμα, πρόσωπα και γεγονότα. Θέλω με την ευκαιρία να τιμήσω τον αείμνηστο φίλο μου Κώστα Κωτσάκη, πρότυπο γενναιότητας, αξιοπρέπειας και εντιμότητας, που συμμετείχε στην αποτυχημένη απόπειρα ανατίναξης της αμερικανικής πρεσβείας από τους ήρωες, τον κύπριο Γιώργο Τσικούρη και την ιταλίδα Μαρία-Ελένη Αντζελόνι, οι οποίοι διαμελίστηκαν κατά την πρόωρη έκρηξη και τους οποίους δεν έχουμε τιμήσει όπως οφείλουμε και αξίζει. Συμφωνώ λοιπόν με κάποιον φίλο, δεν θα πω το όνομά του, που χαρακτήρισε την στάση των προαναφερθέντων πολιτικών σαν «προσωπική επιχείρηση». Πιστεύω ότι πρέπει να τους απομονώσουν και να τους απογυμνώσουν από κάθε τους άλλοθι.
-Ακριβώς γι' αυτήν την επίδραση μιλάω κι εγώ. Εκείνο που διέκρινα, διαβάζοντας άρθρα και συνεντεύξεις σας, είναι η ευθύτητα με την οποία στέκεστε απέναντι στα πράγματα και τις καταστάσεις.
Πότε ξεκινάει η ενασχόλησή σας με το γράψιμο;
-Στα φοιτητικά χρόνια, έγραψα κάτι διηγήματα, τα έδωσα, δεν βγήκαν και μετά έγραψα την «Συνείδηση της αιωνιότητας», το πρώτο μου μυθιστόρημα, που πήρε τέσσερα χρόνια να βγει, το απέρριψαν επτά εκδοτικοί οίκοι, μου έφαγαν τέσσερα χρόνια και με ταπείνωσαν αλλά τι να κάνεις, τέλος καλό, όλα καλά, αλλά όχι συγχωρεμένα. Το εξέδωσα αρχικώς στο Δελφίνι και κατόπιν στον Πατάκη, όπως και το δεύτερο μυθιστόρημά μου.
-"Η Συνείδηση της αιωνιότητας" όμως, έλαβε διθυραμβικούς επαίνους από έναν άνθρωπο - σταθμό για την ιστορία του Ελληνικού βιβλίου. Ο αείμνηστος Βουκελάτος είχε γράψει πως το βιβλίο αυτό, σας καθιερώνει ως νεοεμφανιζόμενο συγγραφέα.
-Ναι, ακριβώς, είναι ευκαιρία να τιμήσω κι από ’δώ τον Κώστα Βουκελάτο, τον σημαντικότερο άνθρωπο από τον χώρο του βιβλίου που γνώρισα και που το ΕΚΕΒΙ τον οδήγησε στο θάνατο με την αγωγή που του έκανε ζητώντας του 415.000 ευρώ, σαν να επρόκειτο για εγκληματία, ενώ αρκούσε μια ανακοίνωση για να απαντήσουν στα επιχειρήματά του. Προφανώς δεν διέθεταν αντεπιχειρήματα. Δεν λέω «αιωνία η μνήμη του», λέω: τυχεροί όσοι τον γνώρισαν, ουτιδανοί όσοι τον πολέμησαν άνανδρα και ανέντιμα. Τα έχω γράψει και στην Ελευθεροτυπία αυτά.
-Θα μιλήσουμε στη συνέχεια για το ζήτημα αυτό γιατί πραγματικά το άρθρο σας με συγκλόνισε όταν το διάβασα σε σχέση και με τα πρόσφατα γεγονότα. Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο βιβλίο αυτό και στις αφορμές του. Ποιος είναι ο στόχος του τελικά; Να φανεί πως δεν υπάρχουν αξεπέραστες δυνατότητες; Και η Ίριδα;
-Στόχος του βιβλίου ήταν να ψηλαφίσει τις αιτίες για τις οποίες φτάνει κάποιος στον φόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι λόγοι είναι δύο ειδών: πραγματικοί και "παρακρουσιακοί", δηλαδή εμμονές, ψυχώσεις κλπ. Ο δικηγόρος σκοτώνει από πραγματικά αίτια, ο Μοντεζάννες από την πίεση του μυαλού και της ψυχής του, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, διαφορετικοί φόνοι, σε γενικές γραμμές αυτό είναι το βιβλίο, η Ίριδα η γυναίκα του, είναι μάλλον ωραιοποιημένη, ίσως να παρασύρθηκα από την εικαζόμενη ομορφιά της ή τον ρόλο της ανάμεσα στους θεούς, για να κάνω ένα λογοπαίγνιο.
-Η Ίριδα είναι ένα πρόσωπο που προέκυψε από δυο υπαρκτά ως προς την εικόνα. Ωστόσο στην περιγραφή της, στα τρία πρόσωπα της Ίριδας , με παραπέμπετε στην πρώτη Θεότητα που ήταν θηλυκή. Έπαιξε κάποιο ρόλο αυτό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της Ίριδας; Τι γυναίκα είναι;
-Έπαιξε όντως, είναι σωστή η παρατήρηση. Για την Ίριδα τι να σου πω, έχουν περάσει και χρόνια, παραείναι ισχυρή και άτρωτη, αυτό νομίζω τώρα, και μάλλον οφείλεται στην εμφάνισή της. Ίσως κάνω λάθος βέβαια, έχω να το διαβάσω χρόνια. Το γενναίο, βέβαια, είναι ότι αποδέχεται την συντριβή της ζωής της, την αποδέχεται όχι μοιρολατρικά, φιλοσοφικά, στωικά.
-Κινείστε δηλαδή με αρχέτυπα; Όπως θα έκανε μια αρχαία Ελληνίδα μπροστά στο θάνατο ή στην καταστροφή..
-Όχι, δεν έχει σχέση με αρχαία Ελληνίδα, έχει αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια και μαχητικότητα να το ξεπεράσει, δεδομένου όμως ότι δεν τελειώνει κανένα μυθιστόρημα ποτέ, δεν ξέρουμε τι απέγινε ούτε η Ίριδα Λαμπριανού ούτε ο σύζυγός της Τάκης Σταυρόπουλος, άρα αυτά είναι ευσεβείς πόθοι των συγγραφέων. Μπορεί να κατέρρευσε μετά και όλα όσα λέω να μην ισχύουν. Η λογοτεχνική σύμβαση είναι ότι θα μπορούσε να το ξεπεράσει βάσει των χαρακτηριστικών που της δώσαμε, αυτή είναι η σύμβαση.
-Για να συνεχίσουμε σ' ένα ακόμα έργο σας, "...ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, Ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο καί λάλον ύδωρ."
«Λάλον ύδωρ», ακολουθεί. Το περιεχόμενό του έχει σχέση με τον Δελφικό χρησμό;
-Απόλυτη, εξ ου και ο τίτλος, βέβαια αυτός ο χρησμός είναι ψευδής, ανύπαρκτος, ουδέποτε δόθηκε, τον αναφέρει ένας χριστιανός ονόματι Κοδρηνός, νομίζω. Το χρησιμοποιώ κατ’ αντίστιξη, όπως βλέπει ο αναγνώστης σχετικά γρήγορα.
-Αναφέρεστε στη σύγκρουση Χριστιανισμού και Ελληνισμού στο βιβλίο αυτό.
-Ναι, ένας μεγαλοεφοπλιστής με έδρα το Λονδίνο, βάζει στόχο του να εκδιώξει τον χριστιανισμό από όλη την υφήλιο και την Ελλάδα βέβαια.
-Θεωρείτε πως ο Χριστιανισμός επέφερε τόσο μεγάλο κακό στον Ελληνικό πολιτισμό ώστε θα έπρεπε να εκδιωχθεί;
-Σύμφωνα με τα ιστορικά τεκμήρια ναι. Η Ιστορία έχει ως εξής: οι Ρωμαίοι για να διαιωνίσουν την εξουσία τους αποφάσισαν να επιβάλλουν μια καινοφανή δοξασία, ο ελλ. πολιτισμός αποτελούσε εξ αντικειμένου ανάχωμα και το έβγαλαν απ' την μέση, κι άλλαξαν όχι μόνο τον ρου της Ιστορίας αλλά τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση, την διέστρεψαν, την ευτέλισαν, την ταπείνωσαν. Ο σημερινός άνθρωπος είναι χριστιανός και μουσουλμάνος, δηλαδή αλλοτριωμένος και ψυχικά, νοητικά, πνευματικά απαθής, αδρανής και ανίσχυρος, αλλά καταστροφικός. Έκανα, λοιπόν, αυτό το μείζον ζήτημα, το κομβικότερο της παγκόσμιας ιστορίας, λογοτεχνία, μυθιστόρημα. Ένας ήρωας λογοτεχνικός, όπως ο δικός μου, ο Ευσθίενος, με την δράση του, θέτει τα ζητήματα με κραυγαλέο τρόπο, ώστε να γίνουν αποδεκτά και να προσγειωθούν ομαλά στον αναγνώστη. Θεωρώ ότι η λογοτεχνική πορεία του «λάλου ύδατος» δεν έχει αρχίσει ακόμη.
-Στο βιβλίο σας "Γεια σου, τηλεόραση!" περιγράφετε μια κατάσταση η οποία σήμερα μάλλον αποτελεί κρυφή επιθυμία πολλών ανθρώπων. Ποια ήταν η αφορμή του και πώς, πιστεύετε, μπορούμε να απαλλαγούμε από την προπαγάνδα που ασκούν οι δημοσιογράφοι μέσω τηλεόρασης; Υπάρχει ευθύνη για την παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει;
-Από πρώτη ματιά είναι μια ιστορία αστυνομική και φρίκης. Άγνωστοι απάγουν τους 4 δημοφιλέστερους παρουσιαστές της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, τους δένουν πλάτη-πλάτη σ’ ένα υπόγειο και τους τυραννάνε, μια ομάδα νάνων, με την εικόνα τους, με την αδιάκοπη προβολή όλων των εκπομπών τους, ενώ δεν τους δίνουν φαί και νερό. Στο τέλος οι νάνοι στήνουν μια παγίδα στην αστυνομία, πάλι με άξονα τα πρόσωπα και τις εκπομπές των απαχθέντων, που πεθαίνουν από ασιτία και δίψα. Αυτή είναι η ιστορία, στην ουσία αναφέρομαι στην εικόνα και την επίδραση της και, κυρίως, στην κυριαρχία του έμμεσου στην ζωή και στο μυαλό μας, εδώ και αιώνες. Ευθύνη για τα τηλεοπτικά έχουν όλοι, και οι τηλεθεατές φυσικά. Όταν οι άνθρωποι από πολίτες γίνονται ποίμνια κάθε τύπου, η εξέλιξη αυτή είναι φυσιολογικό επακόλουθο.
-Συμμετείχατε σ' ένα λογοτεχνικό... "πείραμα" θα έλεγα, στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος με τη μέθοδο της σκυταλοδρομίας. Το Global Νοvel , «Το μυθιστόρημα του Κόσμου», γράφτηκε από 14 συγγραφείς διαφορετικών εθνικοτήτων, ιδεολογιών ,στυλ γραφής. Ποια η εμπειρία σας απ’ αυτή τη συνύπαρξη; Σας ικανοποίησε το αποτέλεσμα;
-Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανούν, σε μας που γράφαμε τουλάχιστον, οι τεράστιες διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, και ο αντικομμουνισμός που κάνει θραύση στην Βόρεια Ευρώπη και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Λογοτεχνικώς, απεδείχθη ότι οι ξένοι συγγραφείς δεν ήταν ούτε κατά διάνοια καλύτεροι ή ισοδύναμοι κάποιων από μας, είτε συμμετείχαμε είτε όχι στο Γκλόμπαλ Νόμπελ, που ήταν μια ιδέα του Γιώργου Σκούρτη. Το αποτέλεσμα κρίνεται και ήταν ανεπαρκές.
-Πριν προχωρήσουμε θα ήθελα να μας μιλήσετε για την Μελέτη που έχετε κάνει σχετικά με τις πλαστογραφίες, νοηματικές, αρχαίων ελληνικών κειμένων από τον καθηγητή της Οξφόρδης Ε. Ρ. Ντοντς.
-Πρόκειται για μια μελέτη με τίτλο «Οι Έλληνες και ο πλαστογράφος». Ο εν λόγω διασημότατος καθηγητής, με πολλούς εντόπιους θαυμαστές αλλά και μαθητές, πλαστογράφησε, νοηματικώς, αποσπάσματα του Πορφύριου από το βιβλίο του «Κατά Χριστιανών Λόγοι», το οποίο είχα την τιμή να μεταφράσω πρώτος στην νεοελληνική, όπως και τα θρυλικά: «Αληθής Λόγος» του Κέλσου και «Αλεξάνδρου Βίος» του Ψευδοκαλλισθένους, το τελευταίο εκδόθηκε από τον Πατάκη το 1998. Τα δύο πρώτα δεν εκδόθηκαν, λόγω ανακολουθίας του εκδ. οίκου Δελφίνι με τον οποίο συνεργαζόμουν τότε. Ο Ντοντς στο βιβλίο του «Εθνικοί και Χριστιανοί» σε μια εποχή αγωνίας, εκδ. Αλεξάνδρεια, δρα ως εξής: παρουσιάζει υπό τύπο συμπερασμάτων διάφορα αποσπάσματα του Πορφύριου, στα οποία παραπέμπει χωρίς ποτέ να παραθέτει κανένα. Τα συμπεράσματα Ντοντς δεν έχουν σχέση με τα αποσπάσματα του Πορφύριου τα οποία δεν παραθέτει ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Για να γίνουν αντιληπτά έπρεπε κάποιος να ξέρει πολύ καλά το «Κατά Χριστιανών». Είναι σε τέτοιο σημείο προκλητικός και αήθης, που με τον ίδιο τρόπο πλαστογραφεί το περίφημο ποίημα 10.82 του Παλλαδά:
«Μήπως, άραγε, έχουμε πεθάνει και φαινομενικώς ζούμε μόνο,
εμείς οι Έλληνες, άνθρωποι που έχουμε πέσει σε τέτοια συμφορά,
ώστε πια νομίζουμε ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο;
Ή ζούμε εμείς, κι έχει πεθάνει η ίδια η ζωή;»
Παρουσιάζοντάς το σαν ακριβώς το αντίθετο. Ασύλληπτη προκλητικότητα. Και γράφει για τον Πορφύριο ότι δεν κάλεσε σε διωγμούς κατά των Χριστιανών, επίσης ασύλληπτη μομφή, ενώ οι συνεχιστές του είχαν λιγότερες αναστολές, άρα κάλεσαν. Το θέμα είναι περίπλοκο και απαιτεί ειδικές γνώσεις γι’ αυτό και σταματάω εδώ, άλλωστε πρόκειται για μια μελέτη που αγγίζει τις 100.000 λέξεις. Φυσικά δεν πρόκειται μόνο για απολύτως και πολλαπλώς τεκμηριωμένη απάντηση στον Ντοντς και τους συνεχιστές του, και υπάρχουν αρκετοί, αλλά επιπλέον για μια πολυσχιδή και πολύτροπη, ιστορικό-φιλοσοφικό-λογοτεχνική μελέτη για τις σχέσεις Ελλάδας-χριστιανισμού, για την θέση μας στον κόσμο, για το μέλλον μας και την ανάγκη να μιλήσουμε εμείς για τον εαυτό μας κι όχι άλλοι. Ελπίζω να σας κατατόπισα, αλλά αν παρέθετα ένα έστω στοιχείο θα χρειαζόμουν τουλάχιστον μία σελίδα ακόμη, αφού ως γνωστόν η λάσπη εύκολα μπαίνει, δύσκολα φεύγει.
-Σχετικά με τη δράση του καθηγητού Ντοντς, δεν υπήρξαν συμπαραστάτες στην προσπάθειά σας να αποκατασταθεί η αλήθεια; Δεν ενοχλήθηκαν ποτέ οι Έλληνες φιλόλογοι, οι Πανεπιστημιακοί κυρίως, όταν τεκμηριωμένα προκύπτει ζήτημα παραχάραξης;
-Το βιβλίο μου δεν έχει κυκλοφορήσει, ώστε να γίνει γνωστό το θέμα της παραχάραξης και να προκύψουν αντιδράσεις. Για τους Πανεπιστημιακούς, ας μην μιλάμε καλύτερα. Η μελέτη της ύστερης αρχαιότητας, περίοδος με την οποία ασχολούμαι κατά κόρον, έχει σιωπηρά ανατεθεί, όπως και πολλά άλλα ζωτικά μας ζητήματα, στους ξένους πανεπιστημιακούς και συγγραφείς που κυριολεκτικά γράφουν ό,τι θέλουν με τον πιο προκλητικό τρόπο. Όμως το θέμα της ύστερης αρχαιότητας, που είναι η μήτρα του σημερινού κόσμου, έπρεπε να απασχολεί όλη την Ελλάδα, από την κορυφή της πολιτείας μέχρι τον κάθε πολίτη. Φυσικά τότε θα μιλάγαμε για άλλη χώρα και άλλους ανθρώπους. Την μεγαλύτερη βοήθεια μου την προσφέρουν τα ίδια τα κείμενα και ο άριστος φιλόλογος Δημ. Χριστόπουλος, που ελέγχει κάποιες μεταφράσεις μου.
-Διαβάζοντας το βιβλίο σας, "Το μνημειώδες σχέδιο του Σερ Ουΐνστον Τσώρτσιλ", ανακαλύπτει κάποιος ότι πρόκειται για δυο νουβέλες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ως προς τη θεματολογία και την μορφή τους. Συνδέονται μεταξύ τους βαθύτερα με κάποια νοηματική, αλληγορική σχέση ή είναι τυχαία η συνύπαρξή τους;
-Απολύτως καμία σχέση. Ήθελα να βγάλω έναν μεγάλο τόμο με όλα μου τα διηγήματα, συμπεριλαμβανομένων των δύο προαναφερθέντων, ο κος Καστανιώτης το θεώρησε ασύμφορο κι επέλεξε να κυκλοφορήσουμε τα δύο μεγάλα, μόνα τους.
-Στην πρώτη νουβέλα αυτό που βλέπουμε είναι μια ιστορική "αποκατάσταση", δηλαδή τη δικαίωση, κατά κάποιον τρόπο, των Ελλήνων αγωνιστών της Αντίστασης και των Κυπρίων σε πρόσωπα - σύμβολα. Για να γίνει κατανοητό σε βάθος θα πρέπει κάποιος να έχει και ιστορικές γνώσεις και ξεκάθαρες σχέσεις με την Ιστορία. Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα στο πρώτο έργο;
-Αφ’ ενός για να εκδικηθώ και να γελοιοποιήσω λογοτεχνικώς τον Τσώρτσιλ για όσα έκανε εις βάρος μας, προασπίζοντας βέβαια τα συμφέροντα του, κι η λογοτεχνική εκδίκηση είναι ανεξίτηλη, όπως γνωρίζουν όλοι, αφ’ ετέρου για να εντάξω, στα πλαίσια του δυνατού, φυσικά, την Εθνική Αντίσταση στην παγκόσμια ιστορία, γιατί εμείς οι ίδιοι, προσπερνάμε το έπος της Αντίστασης, αλλά και τα εθνικά και πολιτικά οφέλη που οφείλαμε να καρπωθούμε, με τέτοιους όρους πορεύεται η Ιστορία, και επικεντρωνόμαστε στον εμφύλιο που έχουνε αναγάγει σε επίτευγμα. Αυτό είναι απόδειξη ότι δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στον σύγχρονο κόσμο, όπως προείπα, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει ο εμφύλιος, με ενδιαφέρει η Αντίσταση, ο εμφύλιός μας είναι παρωνυχίδα μπροστά στον Β’ Παγκόσμιο κι εμείς έχουμε ενσκήψει πάνω στον εμφύλιο όχι για να δούμε πώς και γιατί καταστραφήκαμε, αλλά για να ομφαλοσκοπούμε. Οι άλλοι θα προσαρειωθούν κάποτε κι εμείς θα λέμε για την μάχη του Θησείου και τους χίτες. Δεν συμφωνώ καθόλου. Κατά την γνώμη μου, ο Βελουχιώτης, ως σύμβολο της Αντίστασης, παρά τα αναπόφευκτα σφάλματα και αναιτιολόγητα εγκλήματά του στην Πελοπόννησο, έπρεπε να ήταν παγκοσμίως κάτι σαν τον Τσε Γκεβάρα. Ο πόλεμος γίνεται, όπως λέει και στο βιβλίο ο λογοτεχνικός Τσώρτσιλ, για να εξασφαλίσει ο νικητής κέρδη μετά την νίκη του, όχι για να νικήσει απλώς, δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου.
-Οι Βρετανοί είναι γνωστό, από τα ιστορικά τεκμήρια, πως έως σήμερα τηρούν πολιτική ιμπεριαλιστική προστατεύοντας τα συμφέροντά τους. Αυτή η πολιτική, σε ό,τι αφορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπήρξε ολέθρια για τη χώρα μας και δεν αναφέρομαι μόνο στον Εμφύλιο αλλά και στα παλαιότερα χρόνια και σαφώς στο ζήτημα της Κύπρου. Είναι πιο επικίνδυνοι από τους Αμερικανούς, πιστεύετε, και εξίσου καταστροφικοί με τον Χίτλερ; Συμβολίζει κάτι η Βρετανία εδώ;
-Η Βρετανία συμβολίζει τον μεθοδικό, έξυπνο, δολοπλόκο και διαιρετικό, αν υπάρχει τέτοια λέξη, ιμπεριαλιστή που δεν έχει καμία αναστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Η ουσιαστική τους αντίθεση με τον Χίτλερ ήταν για το ποιος θα κυριαρχήσει στον κόσμο, δεν ήταν ιδεολογική, όπως πίστευαν οι δικοί μας αφελείς κομμουνιστές, τα μεγαλύτερα θύματα πρώτα της κάθε ακατάλληλης, ανεπαρκούς, φανατικής και ανιστόρητης ηγεσίας τους κι ύστερα των αγγλόδουλων, των ταγματασφαλιτών, φασιστών κλπ. Καταστραφήκαμε όταν οι άλλοι ανασυγκροτούντο, αυτό ήθελα να πω γράφοντας τον Τσώρτσιλ, αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας και σήμερα, ζούμε εκτός εξέλιξης και κόσμου, από το 1922 και μετά, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας. Μην ξεχνάτε ότι μετά τον πόλεμο η Ελλάδα είχε τέσσερις πρωθυπουργούς που μπορούν να χαρακτηριστούν, με ελαφρά υπερβολή ίσως, προδότες, δια των πράξεών τους. Όμως οι προθέσεις δεν ενδιαφέρουν ούτε την ιστορία ούτε αυτούς που καταστρέφονται. Οι δεξιοί είχαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α, που ξεπούλησε την Κύπρο, αλλοιώνοντας την ισορροπία Ελλάδας-Τουρκίας, και τον Μητσοτάκη που με την αποστασία του έφερε την χούντα, τον εκτελεστή του εγκλήματος κατά της Κύπρου που προετοίμασαν οι δύο προαναφερθέντες, και οι λεγόμενοι κεντρώοι – ψευτοσοσιαλιστές είχαν τους παππού και εγγονό Γιώργο Παπανδρέου. Μοιάζει με σαπουνόπερα ή με νεκρανάσταση μοναρχίας. Αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς κανείς τους δεν τιμωρήθηκε, όπως και οι χουντικοί δεν εκτελέστηκαν. Αλλά στην προδοσία του έθνους και του λαού, δεν υπάρχουν προδότες με διαφορετική ιδεολογία, υπάρχουν μόνο προδότες. Οι λέξεις είναι ίσως βαριές, αλλά πια οι εξωραϊσμοί μας βλάπτουν ευθέως, πρέπει να πούμε την αλήθεια στους εαυτούς μας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, όχι από τις συμπάθειές μας.
-Η δεύτερη ιστορία βασίζεται σε κάποιο γεγονός - μύθο προϋπάρχοντα ή είναι πλασμένη από εσάς;
-Ό,τι γράφω είναι 100% επινοημένο, δεν έχω γράψει ούτε πρόκειται ποτέ να γράψω βιωματικά κλπ. Κανένας σοβαρός συγγραφέας δεν γράφει έτσι. Το μυθιστόρημα επινόηση είναι εκείνο που απαιτεί το άπαν των νοητικών και ψυχικών δυνάμεων του συγγραφέα, άλλωστε μια μικρή αναδρομή θα πείσει ότι όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς δεν έγραφαν ποτέ βιωματικά (εξαιρέσει των Χένρυ Μίλλερ-Ζαν Ζενέ) ούτε έγραφαν τα λεγόμενα ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας κρίνεται για το πώς αντιμετώπισε τους ανθρώπους της εποχής του και την μοίρα του έθνους του.
-Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το μοιρολόι της Μανούσαινας, στο τέλος της ιστορίας. Μελετήσατε τα τυπικά μοιρολόγια για να το δημιουργήσετε;
-Το μοιρολόι, για το οποίο είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που το έγραψα, το σκέφτηκα κοιτάζοντας τους γκρεμούς πίσω απ’ το Πωρί, στο Κουφονήσι που μάλλον έχει καταστραφεί πια κι αυτό ολοκληρωτικά. Το έγραψα με βάση τα δημοτικά και λαϊκά τραγούδια που ήξερα, δεν έκανα ειδική μελέτη.
-Φεύγοντας από τα βιβλία σας να πάμε σ' ένα θέμα που σας έχει πικράνει. Στον Βουκελάτο και στο διαβόητο ΕΚΕΒΙ. Διάβασα το άρθρο που είχατε γράψει στην Ελευθεροτυπία με αφορμή τον θάνατό του καθώς και κάποιο σχόλιό σας σε άρθρο του Βήματος, αν δεν κάνω λάθος, για την απόφαση να κλείσει το ΕΚΕΒΙ. Αισθάνεστε ότι αυτή η απόφαση δικαιώνει κατά κάποιον τρόπο τον Βουκελάτο, έστω και μετά θάνατον;
-Ο μεγάλος Κώστας Βουκελάτος ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, προικισμένος με πάρα πολλά πλεονεκτήματα, πνευματικά και ψυχικά. Ήμασταν στενοί φίλοι, με διαλείμματα, επί 15 χρόνια. Κατά τα κριτήριά μου και τις αξίες μου, ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος που γνώρισα απ’ τον χώρο του βιβλίου. Ο θάνατός του με συγκλόνισε, τον θεωρούσα πνευματικό μου πατέρα, όπως έγραψα στην νεκρολογία του, στην Ελευθεροτυπία και θα προσπαθήσω να διαιωνίσω το όνομά του. Υποδειγματικός άνθρωπος, υποδειγματικός Έλληνας. Όσο για το ΕΚΕΒΙ, για να καταλάβει ο κόσμος, δεν είχε υποχρέωση να δημοσιεύει ισολογισμό και ο διευθυντής του είχε δικαίωμα να υπογράφει χωρίς αιτιολογία ποσά μέχρι 15000 ευρώ. Στο αρχείο του, ο Κώστας, είχε χιλιάδες στοιχεία για τις διασπαθίσεις χρήματος απ’ το ΕΚΕΒΙ, κραυγαλέες αμοιβές δημοσιογράφων, συγγραφέων κλπ. Έχω δει τα στοιχεία, δεν τα έχω στα χέρια μου, γι’ αυτό και μιλάω γενικά. Δείτε τι ρόλο παίζουν οι λογοτεχνικώς ασήμαντοι που διόρισαν προέδρους και αντιπροέδρους, όπως οι κ.κ. Μάρκαρης, Θεοδωρόπουλος και Τατσόπουλος. Ο ένας χειρότερος απ’ τον άλλον, τα παιδιά του δημοτικού γράφουν καλύτερα απ’ αυτούς, ενδεχομένως και τα παιδιά του νηπιαγωγείου, το θεωρώ πολύ πιθανό. Τους έδωσαν λοιπόν ρόλο για να στηρίξουν το μνημόνιο, ο Τατσόπουλος πιο πονηρός, αφού φίλησε εκεί που έφτυνε, δηλαδή στο ΕΚΕΒΙ, πήγε στην άλλη πλευρά εκτιμώντας σωστά το συμφέρον του. Είχε γίνει πρόταση διαγραφής του από την εταιρεία συγγραφέων, που δεν προχώρησε, δεν ξέρω γιατί, άλλωστε δεν είμαι μέλος τους. Το αναφέρω ενδεικτικά.
Ο Κώστας Βουκελάτος επίσης, σε ένα ιστορικό τεύχος για το ευρώ, με χειροπέδες στο εξώφυλλο, είχε προβλέψει την εξέλιξη με το ευρώ. Το αν δικαιώθηκε, δεν αλλάζει τίποτα, ως προς το ΕΚΕΒΙ, ναι, ως προς το ευρώ, τι δικαίωση να υπάρχει όταν καταστρέφεται η χώρα. Πάντως στις μέρες μας λύνεται και μια απορία: τι άνθρωποι ήταν οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες, μπουραντάδες, σουρλαίοι, παπαδογκωναίοι κλπ. Δείτε τους μνημονιακούς και θα καταλάβετε. Τέτοιοι ήταν.
-Ασχολείστε με τα σεμινάρια «Ανοιχτής Τέχνης». Ποιο είναι το "κέρδος" που μπορεί να έχει κάποιος ο οποίος γράφει ήδη και έρχεται να τα παρακολουθήσει αλλά και τι προσφέρει αυτό σε εσάς, ως εμπειρία πια, που διδάσκετε εκεί; Διδάσκεται η γραφή;
-Διδάσκω τη μέθοδο που ακολουθώ στα βιβλία μου, το αν θα ωφεληθεί κάποιος ή όχι, εξαρτάται από το πόσο κάποιος είναι αποφασισμένος να κοπιάσει για να γίνει συγγραφέας, μια σκληρή, μοναχική, ψυχοφθόρα και απαιτητική εργασία, μιλάω για συγγραφείς κανονικούς, πάντα.
-Επίσης, διδάσκετε- έχετε διδάξει "δημιουργική γραφή" στο Κολλέγιο Αθηνών αλλά και - αυτό ήταν η έκπληξη - στις Φυλακές Κορυδαλλού, την περίοδο 2010 - 2011.Ποιες εμπειρίες αποκομίσατε από δυο τόσο διαφορετικά μέρη; Τι σας συγκίνησε κάποια στιγμή που διδάσκατε στους κρατούμενους; Υπήρξαν άνθρωποι που έγραψαν κάτι στο τέλος;
-Στα σεμινάρια του Κολλεγίου και πιο πριν του περιοδικού Χαϊλάιτς, κινούνταν σε εύλογα πλαίσια, δηλαδή κάποιοι/ες είχαν περισσότερη έφεση από κάποιους άλλους. Από την οκταετή ενασχόλησή μου με την διδασκαλία είμαι σχετικά ικανοποιημένος, γιατί περισσότεροι/ες από 15 έχουν εκδώσει γραπτά τους, έστω κι αν πολλά απ’ αυτά κινούνται στον χώρο του βιώματος και του συναισθήματος. Η δημιουργική γραφή στην Δύση είναι επίσημο πανεπιστημιακό μάθημα, εδώ σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της εξαπάτησης. Γι’ αυτούς τους λόγους δημιουργήσαμε την «Ανοιχτή Τέχνη» στο Σύνταγμα, Φιλελλήνων και Ναυάρχου Νικοδήμου 2, όπου διδάσκουν σπουδαίοι δημιουργοί και πρόσωπα της δημόσιας ζωής όπως, οι Γιάννης Μετζικώφ, Σωτήρης Δημητρίου, Γιάννης Υφαντής, Γιώργος Χρονάς, Γιάννης Οικονομίδης, Νίκος Αλευράς, Τάκης Σπυριδάκης, Αγαθή Δημητρούκα, Μάνια Παπαδημητρίου, οι καθηγητές πανεπιστημίου Βασίλης Κύρκος, Προσωκρατική Φιλοσοφία, και Βασίλης Καραποστόλης. Στην ιστοσελίδα μας «Ανοιχτή Τέχνη» μπορείτε να βρείτε πλήρεις πληροφορίες.
Στις φυλακές Κορυδαλλού, στον εφιάλτη των φυλακών Κορυδαλλού, έκανα 14 μαθήματα, κάποιοι έγραψαν μερικά ενδιαφέροντα κείμενα. Κοιτάξτε, η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με ό,τι φαντάζεται κάποιος και γενικά και ειδικά. Στον Κορυδαλλό, ζούν 2500 φυλακισμένοι κι έχει προδιαγραφές για 800. Απ’ αυτούς, το 75-80% είναι αλλοδαποί. Δεν υπάρχει ζεστό νερό, γιατρός από 8 το βράδυ ως 8 το πρωί, τους δίνουν ένα σαπούνι κι ένα χαρτί υγείας τον μήνα, η τουαλέτα είναι στο κέντρο κάθε κελιού, όπου μένουν τέσσερις αντί για έναν. Μιλάμε για ενήλικες άντρες. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ποινικών, πολιτικών, οικονομικών εγκλημάτων, Έλληνες υπάρχουν μόνο στην Α πτέρυγα, στις άλλες τους πάνε αντί για απομόνωση. Δεν υπάρχει χώρος ψυχαγωγίας, υπάρχουν μια ομάδα δραστήριων κοινωνιολόγων με επικεφαλής τον Μάκη Αλοσκόφη που έχουν φτιάξει βιβλιοθήκη και καλούν συγγραφείς κλπ. όλα αυτά με πρωτοβουλίες μεμονωμένες, Πολλοί απ’ τους ξένους δεν ξέρουν ελληνικά, βέβαια, κι υπάρχουν 600-700 άτομα που έχουν εκτίσει την ποινή τους και πρέπει να απελαθούν, αλλά δεν απελαύνονται επειδή δεν ξέρουν τα στοιχεία τους κι οι χώρες προορισμού δεν τους αναγνωρίζουν. Αυτοί, τους λένε «φιλοξενούμενους» και μένουν σε υπόγεια. Μια από τις εφιαλτικές παραμέτρους που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση την οποία τα μαρξιστικά κόμματα αντιμετωπίζουν με βάση την ιδεοληψία τους κι όχι την πραγματικότητα και τα αστικά κόμματα μας έχουν παραδώσει στο διαβόητο Δουβλίνο 2, που κανείς δεν ζητάει την αναθεώρηση ή την αποχώρησή μας. Στο ενδιάμεσο όμως υποφέρουν ή δολοφονούνται άνθρωποι, Έλληνες κυρίως αλλά και ξένοι, κι η παντελώς αφελής και απροετοίμαστη κοινωνία μας κατακερματίζεται περισσότερο. Η εμφάνιση της ακροδεξιάς μοιάζει να είναι ένα καλοστημένο πολιτικό, επικίνδυνο παιχνίδι. Τα κόμματα του μνημονίου την χρησιμοποιούν ως άλλοθι. Τα έχω γράψει πριν δυο χρόνια αυτά, σε άρθρο μου στους «Πολίτες», περιοδικό που εκδίδει ο φίλος Δημήτρης Παπαχρήστου.
-Ασχολείστε επίσης και με τη μελέτη του Ρεμπέτικου τραγουδιού. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση; Απ' όσο ξέρω πρόκειται για μια μεγάλη αγάπη σας... Υπάρχει ενδιαφέρον από τις νεότερες γενιές για το ρεμπέτικο τραγούδι;
-Το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι είναι μια συγκλονιστική πολιτιστική εποποιία για την οποία θα χρειασθούν χρόνια ώσπου να γίνει συνείδηση, κάτι που οφείλεται και στο μίσος που τρέφουμε για τον εαυτό μας, την περιβόητη ελληνική μισαυτία. Εγώ ασχολούμαι με κάτι συγκεκριμένο, με τα τραγούδια που ασχολούνται και αναφέρονται στον θάνατο. Η μελέτη μου ονομάζεται «Τα Δεξιθάνατα Ζεϊμπέκικα», και ευελπιστώ να την τελειώσω σύντομα. Δεν ανθολογώ απλώς σχετικά τραγούδια, κάνω και μια συγκριτική μελέτη και ανάπτυξη, για τις πηγές της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας των τραγουδιών αυτών: είναι ελληνικές ή χριστιανικές; Η απάντηση είναι αυταπόδεικτη σε όποιον τα μελετήσει.
-Πηγαίνοντας προς το κλείσιμο να σας ρωτήσω σχετικά με αυτό που ζούμε, εξαιτίας της οξυδέρκειας που σας διακρίνει. Πώς βλέπει ο Αλέξανδρος Ασωνίτης την Ελλάδα του σήμερα στην εξέλιξή της;
-Είναι αδύνατο να απαντήσω σε λίγες γραμμές για ένα τέτοιο θέμα. Ας πω τηλεγραφικά, ότι αν δεν εγκύψουμε στην ταυτότητά μας κι αν δεν μπορέσουμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στην Ιστορία και στον κόσμο, δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη και εξέλιξη. Το ερώτημα είναι να αποφασίσουμε τι είμαστε, Έλληνες ή χριστιανοί, από ’κει ξεκινάνε όλα. Για την σημερινή κατάσταση, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε σε μια διπλή υποδούλωση, Ελλάδα και Κύπρος: Στην Γερμανία, ΕΕ και ΔΝΤ απ’ την μια, και στην Τουρκία απ’ την άλλη. Εύχομαι να είναι γελοία η άποψη μου, αλλά σήμερα που περισσεύουν οι αλλόκοτα ενδοτικοί πολιτικοί και άλλα δημόσια πρόσωπα, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε ολοταχώς προς τα ’κει. Και στην Κύπρο η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Στην μνήμη των παιδιών που πέθαναν προχτές στην Λάρισα, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μην μας υποδουλώσουν πλήρως.
-Και μια "παραγγελιά" από έναν κοινό μας φίλο. Να μας πείτε για την μεγάλη αγάπη σας... τον Ολυμπιακό!
-Δεν ασχολούμαι πια με το θέμα, αρκετό χρόνο τους έδωσα, ούτε ήταν ποτέ μεγάλη μου αγάπη, Αιγάλεω είμαι.. Μακάρι να χρεοκοπήσουν όλες οι ΠΑΕ του κόσμου και οι ιδιοκτήτες τους που πετάνε δισεκατομμύρια ευρώ εν μέσω της κρίσεως. Έγραψα σχετικά στην Ελευθεροτυπία ένα άρθρο με τίτλο: Ο Τζιμπούρ συγκολλητής στο Πέραμα.
-Σας ευχαριστώ "Από Καρδιάς" κ. Ασωνίτη για την παρουσία σας στο "Λόγων Παίγνια". Χάρηκα για την γνωριμία μας και τη συζήτησή μας. Εδώ χαιρόμαστε κάθε φορά που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που μιλάει με την ψυχή του και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σας ευχόμαστε πάντα να είστε δημιουργικός και μαχητικός, αληθινός. Ευχαριστούμε.
-Ευχαριστώ πολύ, καλή δημοσίευση.
Εμείς εδώ σταθερά. Με εκπλήξεις και με καινούργια πρόσωπα κοντά μας για να μαθαίνουμε όσα πιο πολλά μπορούμε πάντα…. «Από Καρδιάς»! Ποτέ δε θα μας νοιάξει το κουτσομπολίστικο ή το ευτελές, μα οι άνθρωποι που έχουν να καταθέσουν λόγο ουσίας, τόσο με τα γραπτά τους, όσο και με την παρουσία τους. Σήμερα μιλάμε με τον κ. Αλέξανδρο Ασωνίτη, συγγραφέα, γνωστό για το έργο του και την πολυσχιδή δραστηριότητά του. Είναι χαρά και τιμή να είναι κοντά μας και κοντά σας, άνθρωποι που δεν διστάζουν να πουν την αλήθεια για τα πράγματα, να λυπηθούν, να οργισθούν, να μιλήσουν ξεκάθαρα και σε βάθος. Σας αφήνω να απολαύσετε την συζήτησή μας.
- Καλωσορίζω τον συγγραφέα Αλέξανδρο Ασωνίτη, σήμερα στο "Από Καρδιάς" ,και τον ευχαριστώ θερμά που δέχτηκε να συζητήσουμε μαζί εδώ για τη λογοτεχνία, το έργο του, αλλά και για όσα ενδιαφέροντα προκύψουν στο μεταξύ.
Καλώς ήρθατε, κ. Ασωνίτη ,στο "Από Καρδιάς"!
-Καλώς σας βρίσκω.
-Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στο Αιγάλεω, θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα παιδικά και εφηβικά χρόνια σας; Αποτέλεσαν ερέθισμα για τη συγγραφή, στη συνέχεια, κι αν ναι με ποιο τρόπο;
-Φυσιολογικά όλα, ερέθισμα μόνο το ότι αντέγραφα βιογραφίες συγγραφέων και επιστημόνων που δημοσίευε ο μικρός καουμπόι, για να μάθω ορθογραφία, έτσι έμαθα και ό,τι αντέγραφα, επίσης ένας καθηγητής μας φυσικός, Θόδωρος Παπαγεωργίου, με παρακίνησε να διαβάσω σύγχρονη, ξένη λογοτεχνία, Χάξλευ, Καίσλερ κλπ. Ανακάλυψα δε τον Μέηλερ και τον Νίτσε, στην Κέρκυρα, στο χωριό του πατέρα μου, Καστελάνοι Μέσης, μαζί με τον Νίκο Παγκράτη, δικηγόρο σήμερα και αδελφικότατο φίλο.
-Στη συνέχεια ακολουθεί η Νομική. Πως επιλέξατε αυτή τη σχολή, ενώ η πορεία σας στη συνέχεια δείχνει προτίμηση στις κλασικές σπουδές;
-Η νομική συνδυάζει πολλές επιμέρους επιστήμες κι είναι η σχολή με τις μεγαλύτερες "διαρροές " προς τις τέχνες.
-Διαβάζοντας ένα δικό σας άρθρο, είδα ότι ήσασταν παρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και μάλιστα έχετε στα χέρια σας ιστορικά τεκμήρια. Επέδρασε το βίωμα εκείνων των δραματικών στιγμών στη διαμόρφωση του Αλέξανδρου Ασωνίτη;
-Λέτε για τις προκηρύξεις που κατάφερα να μαζέψω, ναι οπωσδήποτε με έχει επηρεάσει, αλλά πιο πολλή σημασία έχει ότι το Πολυτεχνείο απετέλεσε πόλο καπηλείας από αριστερές οργανώσεις και από πρόσωπα όπως οι Ανδουλάκης , Δαμανάκη, ισάξιας πολιτικής αήθειας και αηδίας με τον Μητσοτάκη και που δυστυχώς εξακολουθούν να δρουν ανενόχλητοι, στο απυρόβλητο, έχοντας ισόβια ασυλία. Εύχομαι όσοι ήταν στο Πολυτεχνείο, τουλάχιστον να τους αποκηρύξουν δημόσια, προστατεύοντας το Πολυτεχνείο και κάθε αντιστασιακό. Ζούνε, οι άνθρωποι αυτοί, ανέμελα και πλουσιοπάροχα σαράντα χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς να έχουν δουλέψει επειδή ήταν στο Πολυτεχνείο. Από τόσους χιλιάδες αντιστασιακούς του πολυτεχνείου, αυτοί κατάφεραν να οικειοποιηθούν την αντίσταση, αλλοιώνοντάς την. Με την στάση τους προσβάλλουν, θανάσιμα, πρόσωπα και γεγονότα. Θέλω με την ευκαιρία να τιμήσω τον αείμνηστο φίλο μου Κώστα Κωτσάκη, πρότυπο γενναιότητας, αξιοπρέπειας και εντιμότητας, που συμμετείχε στην αποτυχημένη απόπειρα ανατίναξης της αμερικανικής πρεσβείας από τους ήρωες, τον κύπριο Γιώργο Τσικούρη και την ιταλίδα Μαρία-Ελένη Αντζελόνι, οι οποίοι διαμελίστηκαν κατά την πρόωρη έκρηξη και τους οποίους δεν έχουμε τιμήσει όπως οφείλουμε και αξίζει. Συμφωνώ λοιπόν με κάποιον φίλο, δεν θα πω το όνομά του, που χαρακτήρισε την στάση των προαναφερθέντων πολιτικών σαν «προσωπική επιχείρηση». Πιστεύω ότι πρέπει να τους απομονώσουν και να τους απογυμνώσουν από κάθε τους άλλοθι.
-Ακριβώς γι' αυτήν την επίδραση μιλάω κι εγώ. Εκείνο που διέκρινα, διαβάζοντας άρθρα και συνεντεύξεις σας, είναι η ευθύτητα με την οποία στέκεστε απέναντι στα πράγματα και τις καταστάσεις.
Πότε ξεκινάει η ενασχόλησή σας με το γράψιμο;
-Στα φοιτητικά χρόνια, έγραψα κάτι διηγήματα, τα έδωσα, δεν βγήκαν και μετά έγραψα την «Συνείδηση της αιωνιότητας», το πρώτο μου μυθιστόρημα, που πήρε τέσσερα χρόνια να βγει, το απέρριψαν επτά εκδοτικοί οίκοι, μου έφαγαν τέσσερα χρόνια και με ταπείνωσαν αλλά τι να κάνεις, τέλος καλό, όλα καλά, αλλά όχι συγχωρεμένα. Το εξέδωσα αρχικώς στο Δελφίνι και κατόπιν στον Πατάκη, όπως και το δεύτερο μυθιστόρημά μου.
-"Η Συνείδηση της αιωνιότητας" όμως, έλαβε διθυραμβικούς επαίνους από έναν άνθρωπο - σταθμό για την ιστορία του Ελληνικού βιβλίου. Ο αείμνηστος Βουκελάτος είχε γράψει πως το βιβλίο αυτό, σας καθιερώνει ως νεοεμφανιζόμενο συγγραφέα.
-Ναι, ακριβώς, είναι ευκαιρία να τιμήσω κι από ’δώ τον Κώστα Βουκελάτο, τον σημαντικότερο άνθρωπο από τον χώρο του βιβλίου που γνώρισα και που το ΕΚΕΒΙ τον οδήγησε στο θάνατο με την αγωγή που του έκανε ζητώντας του 415.000 ευρώ, σαν να επρόκειτο για εγκληματία, ενώ αρκούσε μια ανακοίνωση για να απαντήσουν στα επιχειρήματά του. Προφανώς δεν διέθεταν αντεπιχειρήματα. Δεν λέω «αιωνία η μνήμη του», λέω: τυχεροί όσοι τον γνώρισαν, ουτιδανοί όσοι τον πολέμησαν άνανδρα και ανέντιμα. Τα έχω γράψει και στην Ελευθεροτυπία αυτά.
-Θα μιλήσουμε στη συνέχεια για το ζήτημα αυτό γιατί πραγματικά το άρθρο σας με συγκλόνισε όταν το διάβασα σε σχέση και με τα πρόσφατα γεγονότα. Ας μείνουμε λίγο ακόμα στο βιβλίο αυτό και στις αφορμές του. Ποιος είναι ο στόχος του τελικά; Να φανεί πως δεν υπάρχουν αξεπέραστες δυνατότητες; Και η Ίριδα;
-Στόχος του βιβλίου ήταν να ψηλαφίσει τις αιτίες για τις οποίες φτάνει κάποιος στον φόνο στις διαπροσωπικές σχέσεις. Οι λόγοι είναι δύο ειδών: πραγματικοί και "παρακρουσιακοί", δηλαδή εμμονές, ψυχώσεις κλπ. Ο δικηγόρος σκοτώνει από πραγματικά αίτια, ο Μοντεζάννες από την πίεση του μυαλού και της ψυχής του, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, διαφορετικοί φόνοι, σε γενικές γραμμές αυτό είναι το βιβλίο, η Ίριδα η γυναίκα του, είναι μάλλον ωραιοποιημένη, ίσως να παρασύρθηκα από την εικαζόμενη ομορφιά της ή τον ρόλο της ανάμεσα στους θεούς, για να κάνω ένα λογοπαίγνιο.
-Η Ίριδα είναι ένα πρόσωπο που προέκυψε από δυο υπαρκτά ως προς την εικόνα. Ωστόσο στην περιγραφή της, στα τρία πρόσωπα της Ίριδας , με παραπέμπετε στην πρώτη Θεότητα που ήταν θηλυκή. Έπαιξε κάποιο ρόλο αυτό στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της Ίριδας; Τι γυναίκα είναι;
-Έπαιξε όντως, είναι σωστή η παρατήρηση. Για την Ίριδα τι να σου πω, έχουν περάσει και χρόνια, παραείναι ισχυρή και άτρωτη, αυτό νομίζω τώρα, και μάλλον οφείλεται στην εμφάνισή της. Ίσως κάνω λάθος βέβαια, έχω να το διαβάσω χρόνια. Το γενναίο, βέβαια, είναι ότι αποδέχεται την συντριβή της ζωής της, την αποδέχεται όχι μοιρολατρικά, φιλοσοφικά, στωικά.
-Κινείστε δηλαδή με αρχέτυπα; Όπως θα έκανε μια αρχαία Ελληνίδα μπροστά στο θάνατο ή στην καταστροφή..
-Όχι, δεν έχει σχέση με αρχαία Ελληνίδα, έχει αυτοσεβασμό, αξιοπρέπεια και μαχητικότητα να το ξεπεράσει, δεδομένου όμως ότι δεν τελειώνει κανένα μυθιστόρημα ποτέ, δεν ξέρουμε τι απέγινε ούτε η Ίριδα Λαμπριανού ούτε ο σύζυγός της Τάκης Σταυρόπουλος, άρα αυτά είναι ευσεβείς πόθοι των συγγραφέων. Μπορεί να κατέρρευσε μετά και όλα όσα λέω να μην ισχύουν. Η λογοτεχνική σύμβαση είναι ότι θα μπορούσε να το ξεπεράσει βάσει των χαρακτηριστικών που της δώσαμε, αυτή είναι η σύμβαση.
-Για να συνεχίσουμε σ' ένα ακόμα έργο σας, "...ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, Ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο καί λάλον ύδωρ."
«Λάλον ύδωρ», ακολουθεί. Το περιεχόμενό του έχει σχέση με τον Δελφικό χρησμό;
-Απόλυτη, εξ ου και ο τίτλος, βέβαια αυτός ο χρησμός είναι ψευδής, ανύπαρκτος, ουδέποτε δόθηκε, τον αναφέρει ένας χριστιανός ονόματι Κοδρηνός, νομίζω. Το χρησιμοποιώ κατ’ αντίστιξη, όπως βλέπει ο αναγνώστης σχετικά γρήγορα.
-Αναφέρεστε στη σύγκρουση Χριστιανισμού και Ελληνισμού στο βιβλίο αυτό.
-Ναι, ένας μεγαλοεφοπλιστής με έδρα το Λονδίνο, βάζει στόχο του να εκδιώξει τον χριστιανισμό από όλη την υφήλιο και την Ελλάδα βέβαια.
-Θεωρείτε πως ο Χριστιανισμός επέφερε τόσο μεγάλο κακό στον Ελληνικό πολιτισμό ώστε θα έπρεπε να εκδιωχθεί;
-Σύμφωνα με τα ιστορικά τεκμήρια ναι. Η Ιστορία έχει ως εξής: οι Ρωμαίοι για να διαιωνίσουν την εξουσία τους αποφάσισαν να επιβάλλουν μια καινοφανή δοξασία, ο ελλ. πολιτισμός αποτελούσε εξ αντικειμένου ανάχωμα και το έβγαλαν απ' την μέση, κι άλλαξαν όχι μόνο τον ρου της Ιστορίας αλλά τον άνθρωπο, την ανθρώπινη φύση, την διέστρεψαν, την ευτέλισαν, την ταπείνωσαν. Ο σημερινός άνθρωπος είναι χριστιανός και μουσουλμάνος, δηλαδή αλλοτριωμένος και ψυχικά, νοητικά, πνευματικά απαθής, αδρανής και ανίσχυρος, αλλά καταστροφικός. Έκανα, λοιπόν, αυτό το μείζον ζήτημα, το κομβικότερο της παγκόσμιας ιστορίας, λογοτεχνία, μυθιστόρημα. Ένας ήρωας λογοτεχνικός, όπως ο δικός μου, ο Ευσθίενος, με την δράση του, θέτει τα ζητήματα με κραυγαλέο τρόπο, ώστε να γίνουν αποδεκτά και να προσγειωθούν ομαλά στον αναγνώστη. Θεωρώ ότι η λογοτεχνική πορεία του «λάλου ύδατος» δεν έχει αρχίσει ακόμη.
-Στο βιβλίο σας "Γεια σου, τηλεόραση!" περιγράφετε μια κατάσταση η οποία σήμερα μάλλον αποτελεί κρυφή επιθυμία πολλών ανθρώπων. Ποια ήταν η αφορμή του και πώς, πιστεύετε, μπορούμε να απαλλαγούμε από την προπαγάνδα που ασκούν οι δημοσιογράφοι μέσω τηλεόρασης; Υπάρχει ευθύνη για την παθητικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι αυτό που συμβαίνει;
-Από πρώτη ματιά είναι μια ιστορία αστυνομική και φρίκης. Άγνωστοι απάγουν τους 4 δημοφιλέστερους παρουσιαστές της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα, τους δένουν πλάτη-πλάτη σ’ ένα υπόγειο και τους τυραννάνε, μια ομάδα νάνων, με την εικόνα τους, με την αδιάκοπη προβολή όλων των εκπομπών τους, ενώ δεν τους δίνουν φαί και νερό. Στο τέλος οι νάνοι στήνουν μια παγίδα στην αστυνομία, πάλι με άξονα τα πρόσωπα και τις εκπομπές των απαχθέντων, που πεθαίνουν από ασιτία και δίψα. Αυτή είναι η ιστορία, στην ουσία αναφέρομαι στην εικόνα και την επίδραση της και, κυρίως, στην κυριαρχία του έμμεσου στην ζωή και στο μυαλό μας, εδώ και αιώνες. Ευθύνη για τα τηλεοπτικά έχουν όλοι, και οι τηλεθεατές φυσικά. Όταν οι άνθρωποι από πολίτες γίνονται ποίμνια κάθε τύπου, η εξέλιξη αυτή είναι φυσιολογικό επακόλουθο.
-Συμμετείχατε σ' ένα λογοτεχνικό... "πείραμα" θα έλεγα, στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος με τη μέθοδο της σκυταλοδρομίας. Το Global Νοvel , «Το μυθιστόρημα του Κόσμου», γράφτηκε από 14 συγγραφείς διαφορετικών εθνικοτήτων, ιδεολογιών ,στυλ γραφής. Ποια η εμπειρία σας απ’ αυτή τη συνύπαρξη; Σας ικανοποίησε το αποτέλεσμα;
-Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να φανούν, σε μας που γράφαμε τουλάχιστον, οι τεράστιες διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, και ο αντικομμουνισμός που κάνει θραύση στην Βόρεια Ευρώπη και στις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Λογοτεχνικώς, απεδείχθη ότι οι ξένοι συγγραφείς δεν ήταν ούτε κατά διάνοια καλύτεροι ή ισοδύναμοι κάποιων από μας, είτε συμμετείχαμε είτε όχι στο Γκλόμπαλ Νόμπελ, που ήταν μια ιδέα του Γιώργου Σκούρτη. Το αποτέλεσμα κρίνεται και ήταν ανεπαρκές.
-Πριν προχωρήσουμε θα ήθελα να μας μιλήσετε για την Μελέτη που έχετε κάνει σχετικά με τις πλαστογραφίες, νοηματικές, αρχαίων ελληνικών κειμένων από τον καθηγητή της Οξφόρδης Ε. Ρ. Ντοντς.
-Πρόκειται για μια μελέτη με τίτλο «Οι Έλληνες και ο πλαστογράφος». Ο εν λόγω διασημότατος καθηγητής, με πολλούς εντόπιους θαυμαστές αλλά και μαθητές, πλαστογράφησε, νοηματικώς, αποσπάσματα του Πορφύριου από το βιβλίο του «Κατά Χριστιανών Λόγοι», το οποίο είχα την τιμή να μεταφράσω πρώτος στην νεοελληνική, όπως και τα θρυλικά: «Αληθής Λόγος» του Κέλσου και «Αλεξάνδρου Βίος» του Ψευδοκαλλισθένους, το τελευταίο εκδόθηκε από τον Πατάκη το 1998. Τα δύο πρώτα δεν εκδόθηκαν, λόγω ανακολουθίας του εκδ. οίκου Δελφίνι με τον οποίο συνεργαζόμουν τότε. Ο Ντοντς στο βιβλίο του «Εθνικοί και Χριστιανοί» σε μια εποχή αγωνίας, εκδ. Αλεξάνδρεια, δρα ως εξής: παρουσιάζει υπό τύπο συμπερασμάτων διάφορα αποσπάσματα του Πορφύριου, στα οποία παραπέμπει χωρίς ποτέ να παραθέτει κανένα. Τα συμπεράσματα Ντοντς δεν έχουν σχέση με τα αποσπάσματα του Πορφύριου τα οποία δεν παραθέτει ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Για να γίνουν αντιληπτά έπρεπε κάποιος να ξέρει πολύ καλά το «Κατά Χριστιανών». Είναι σε τέτοιο σημείο προκλητικός και αήθης, που με τον ίδιο τρόπο πλαστογραφεί το περίφημο ποίημα 10.82 του Παλλαδά:
«Μήπως, άραγε, έχουμε πεθάνει και φαινομενικώς ζούμε μόνο,
εμείς οι Έλληνες, άνθρωποι που έχουμε πέσει σε τέτοια συμφορά,
ώστε πια νομίζουμε ότι η ζωή δεν είναι παρά ένα όνειρο;
Ή ζούμε εμείς, κι έχει πεθάνει η ίδια η ζωή;»
Παρουσιάζοντάς το σαν ακριβώς το αντίθετο. Ασύλληπτη προκλητικότητα. Και γράφει για τον Πορφύριο ότι δεν κάλεσε σε διωγμούς κατά των Χριστιανών, επίσης ασύλληπτη μομφή, ενώ οι συνεχιστές του είχαν λιγότερες αναστολές, άρα κάλεσαν. Το θέμα είναι περίπλοκο και απαιτεί ειδικές γνώσεις γι’ αυτό και σταματάω εδώ, άλλωστε πρόκειται για μια μελέτη που αγγίζει τις 100.000 λέξεις. Φυσικά δεν πρόκειται μόνο για απολύτως και πολλαπλώς τεκμηριωμένη απάντηση στον Ντοντς και τους συνεχιστές του, και υπάρχουν αρκετοί, αλλά επιπλέον για μια πολυσχιδή και πολύτροπη, ιστορικό-φιλοσοφικό-λογοτεχνική μελέτη για τις σχέσεις Ελλάδας-χριστιανισμού, για την θέση μας στον κόσμο, για το μέλλον μας και την ανάγκη να μιλήσουμε εμείς για τον εαυτό μας κι όχι άλλοι. Ελπίζω να σας κατατόπισα, αλλά αν παρέθετα ένα έστω στοιχείο θα χρειαζόμουν τουλάχιστον μία σελίδα ακόμη, αφού ως γνωστόν η λάσπη εύκολα μπαίνει, δύσκολα φεύγει.
-Σχετικά με τη δράση του καθηγητού Ντοντς, δεν υπήρξαν συμπαραστάτες στην προσπάθειά σας να αποκατασταθεί η αλήθεια; Δεν ενοχλήθηκαν ποτέ οι Έλληνες φιλόλογοι, οι Πανεπιστημιακοί κυρίως, όταν τεκμηριωμένα προκύπτει ζήτημα παραχάραξης;
-Το βιβλίο μου δεν έχει κυκλοφορήσει, ώστε να γίνει γνωστό το θέμα της παραχάραξης και να προκύψουν αντιδράσεις. Για τους Πανεπιστημιακούς, ας μην μιλάμε καλύτερα. Η μελέτη της ύστερης αρχαιότητας, περίοδος με την οποία ασχολούμαι κατά κόρον, έχει σιωπηρά ανατεθεί, όπως και πολλά άλλα ζωτικά μας ζητήματα, στους ξένους πανεπιστημιακούς και συγγραφείς που κυριολεκτικά γράφουν ό,τι θέλουν με τον πιο προκλητικό τρόπο. Όμως το θέμα της ύστερης αρχαιότητας, που είναι η μήτρα του σημερινού κόσμου, έπρεπε να απασχολεί όλη την Ελλάδα, από την κορυφή της πολιτείας μέχρι τον κάθε πολίτη. Φυσικά τότε θα μιλάγαμε για άλλη χώρα και άλλους ανθρώπους. Την μεγαλύτερη βοήθεια μου την προσφέρουν τα ίδια τα κείμενα και ο άριστος φιλόλογος Δημ. Χριστόπουλος, που ελέγχει κάποιες μεταφράσεις μου.
-Διαβάζοντας το βιβλίο σας, "Το μνημειώδες σχέδιο του Σερ Ουΐνστον Τσώρτσιλ", ανακαλύπτει κάποιος ότι πρόκειται για δυο νουβέλες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ως προς τη θεματολογία και την μορφή τους. Συνδέονται μεταξύ τους βαθύτερα με κάποια νοηματική, αλληγορική σχέση ή είναι τυχαία η συνύπαρξή τους;
-Απολύτως καμία σχέση. Ήθελα να βγάλω έναν μεγάλο τόμο με όλα μου τα διηγήματα, συμπεριλαμβανομένων των δύο προαναφερθέντων, ο κος Καστανιώτης το θεώρησε ασύμφορο κι επέλεξε να κυκλοφορήσουμε τα δύο μεγάλα, μόνα τους.
-Στην πρώτη νουβέλα αυτό που βλέπουμε είναι μια ιστορική "αποκατάσταση", δηλαδή τη δικαίωση, κατά κάποιον τρόπο, των Ελλήνων αγωνιστών της Αντίστασης και των Κυπρίων σε πρόσωπα - σύμβολα. Για να γίνει κατανοητό σε βάθος θα πρέπει κάποιος να έχει και ιστορικές γνώσεις και ξεκάθαρες σχέσεις με την Ιστορία. Γιατί επιλέξατε αυτό το θέμα στο πρώτο έργο;
-Αφ’ ενός για να εκδικηθώ και να γελοιοποιήσω λογοτεχνικώς τον Τσώρτσιλ για όσα έκανε εις βάρος μας, προασπίζοντας βέβαια τα συμφέροντα του, κι η λογοτεχνική εκδίκηση είναι ανεξίτηλη, όπως γνωρίζουν όλοι, αφ’ ετέρου για να εντάξω, στα πλαίσια του δυνατού, φυσικά, την Εθνική Αντίσταση στην παγκόσμια ιστορία, γιατί εμείς οι ίδιοι, προσπερνάμε το έπος της Αντίστασης, αλλά και τα εθνικά και πολιτικά οφέλη που οφείλαμε να καρπωθούμε, με τέτοιους όρους πορεύεται η Ιστορία, και επικεντρωνόμαστε στον εμφύλιο που έχουνε αναγάγει σε επίτευγμα. Αυτό είναι απόδειξη ότι δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στον σύγχρονο κόσμο, όπως προείπα, αλλά εμένα δεν με ενδιαφέρει ο εμφύλιος, με ενδιαφέρει η Αντίσταση, ο εμφύλιός μας είναι παρωνυχίδα μπροστά στον Β’ Παγκόσμιο κι εμείς έχουμε ενσκήψει πάνω στον εμφύλιο όχι για να δούμε πώς και γιατί καταστραφήκαμε, αλλά για να ομφαλοσκοπούμε. Οι άλλοι θα προσαρειωθούν κάποτε κι εμείς θα λέμε για την μάχη του Θησείου και τους χίτες. Δεν συμφωνώ καθόλου. Κατά την γνώμη μου, ο Βελουχιώτης, ως σύμβολο της Αντίστασης, παρά τα αναπόφευκτα σφάλματα και αναιτιολόγητα εγκλήματά του στην Πελοπόννησο, έπρεπε να ήταν παγκοσμίως κάτι σαν τον Τσε Γκεβάρα. Ο πόλεμος γίνεται, όπως λέει και στο βιβλίο ο λογοτεχνικός Τσώρτσιλ, για να εξασφαλίσει ο νικητής κέρδη μετά την νίκη του, όχι για να νικήσει απλώς, δεν είναι αγώνας ποδοσφαίρου.
-Οι Βρετανοί είναι γνωστό, από τα ιστορικά τεκμήρια, πως έως σήμερα τηρούν πολιτική ιμπεριαλιστική προστατεύοντας τα συμφέροντά τους. Αυτή η πολιτική, σε ό,τι αφορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, υπήρξε ολέθρια για τη χώρα μας και δεν αναφέρομαι μόνο στον Εμφύλιο αλλά και στα παλαιότερα χρόνια και σαφώς στο ζήτημα της Κύπρου. Είναι πιο επικίνδυνοι από τους Αμερικανούς, πιστεύετε, και εξίσου καταστροφικοί με τον Χίτλερ; Συμβολίζει κάτι η Βρετανία εδώ;
-Η Βρετανία συμβολίζει τον μεθοδικό, έξυπνο, δολοπλόκο και διαιρετικό, αν υπάρχει τέτοια λέξη, ιμπεριαλιστή που δεν έχει καμία αναστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Η ουσιαστική τους αντίθεση με τον Χίτλερ ήταν για το ποιος θα κυριαρχήσει στον κόσμο, δεν ήταν ιδεολογική, όπως πίστευαν οι δικοί μας αφελείς κομμουνιστές, τα μεγαλύτερα θύματα πρώτα της κάθε ακατάλληλης, ανεπαρκούς, φανατικής και ανιστόρητης ηγεσίας τους κι ύστερα των αγγλόδουλων, των ταγματασφαλιτών, φασιστών κλπ. Καταστραφήκαμε όταν οι άλλοι ανασυγκροτούντο, αυτό ήθελα να πω γράφοντας τον Τσώρτσιλ, αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας και σήμερα, ζούμε εκτός εξέλιξης και κόσμου, από το 1922 και μετά, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας. Μην ξεχνάτε ότι μετά τον πόλεμο η Ελλάδα είχε τέσσερις πρωθυπουργούς που μπορούν να χαρακτηριστούν, με ελαφρά υπερβολή ίσως, προδότες, δια των πράξεών τους. Όμως οι προθέσεις δεν ενδιαφέρουν ούτε την ιστορία ούτε αυτούς που καταστρέφονται. Οι δεξιοί είχαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Α, που ξεπούλησε την Κύπρο, αλλοιώνοντας την ισορροπία Ελλάδας-Τουρκίας, και τον Μητσοτάκη που με την αποστασία του έφερε την χούντα, τον εκτελεστή του εγκλήματος κατά της Κύπρου που προετοίμασαν οι δύο προαναφερθέντες, και οι λεγόμενοι κεντρώοι – ψευτοσοσιαλιστές είχαν τους παππού και εγγονό Γιώργο Παπανδρέου. Μοιάζει με σαπουνόπερα ή με νεκρανάσταση μοναρχίας. Αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα. Δυστυχώς κανείς τους δεν τιμωρήθηκε, όπως και οι χουντικοί δεν εκτελέστηκαν. Αλλά στην προδοσία του έθνους και του λαού, δεν υπάρχουν προδότες με διαφορετική ιδεολογία, υπάρχουν μόνο προδότες. Οι λέξεις είναι ίσως βαριές, αλλά πια οι εξωραϊσμοί μας βλάπτουν ευθέως, πρέπει να πούμε την αλήθεια στους εαυτούς μας, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, όχι από τις συμπάθειές μας.
-Η δεύτερη ιστορία βασίζεται σε κάποιο γεγονός - μύθο προϋπάρχοντα ή είναι πλασμένη από εσάς;
-Ό,τι γράφω είναι 100% επινοημένο, δεν έχω γράψει ούτε πρόκειται ποτέ να γράψω βιωματικά κλπ. Κανένας σοβαρός συγγραφέας δεν γράφει έτσι. Το μυθιστόρημα επινόηση είναι εκείνο που απαιτεί το άπαν των νοητικών και ψυχικών δυνάμεων του συγγραφέα, άλλωστε μια μικρή αναδρομή θα πείσει ότι όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς δεν έγραφαν ποτέ βιωματικά (εξαιρέσει των Χένρυ Μίλλερ-Ζαν Ζενέ) ούτε έγραφαν τα λεγόμενα ιστορικά μυθιστορήματα. Ο συγγραφέας κρίνεται για το πώς αντιμετώπισε τους ανθρώπους της εποχής του και την μοίρα του έθνους του.
-Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι το μοιρολόι της Μανούσαινας, στο τέλος της ιστορίας. Μελετήσατε τα τυπικά μοιρολόγια για να το δημιουργήσετε;
-Το μοιρολόι, για το οποίο είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που το έγραψα, το σκέφτηκα κοιτάζοντας τους γκρεμούς πίσω απ’ το Πωρί, στο Κουφονήσι που μάλλον έχει καταστραφεί πια κι αυτό ολοκληρωτικά. Το έγραψα με βάση τα δημοτικά και λαϊκά τραγούδια που ήξερα, δεν έκανα ειδική μελέτη.
-Φεύγοντας από τα βιβλία σας να πάμε σ' ένα θέμα που σας έχει πικράνει. Στον Βουκελάτο και στο διαβόητο ΕΚΕΒΙ. Διάβασα το άρθρο που είχατε γράψει στην Ελευθεροτυπία με αφορμή τον θάνατό του καθώς και κάποιο σχόλιό σας σε άρθρο του Βήματος, αν δεν κάνω λάθος, για την απόφαση να κλείσει το ΕΚΕΒΙ. Αισθάνεστε ότι αυτή η απόφαση δικαιώνει κατά κάποιον τρόπο τον Βουκελάτο, έστω και μετά θάνατον;
-Ο μεγάλος Κώστας Βουκελάτος ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, προικισμένος με πάρα πολλά πλεονεκτήματα, πνευματικά και ψυχικά. Ήμασταν στενοί φίλοι, με διαλείμματα, επί 15 χρόνια. Κατά τα κριτήριά μου και τις αξίες μου, ήταν ο σημαντικότερος άνθρωπος που γνώρισα απ’ τον χώρο του βιβλίου. Ο θάνατός του με συγκλόνισε, τον θεωρούσα πνευματικό μου πατέρα, όπως έγραψα στην νεκρολογία του, στην Ελευθεροτυπία και θα προσπαθήσω να διαιωνίσω το όνομά του. Υποδειγματικός άνθρωπος, υποδειγματικός Έλληνας. Όσο για το ΕΚΕΒΙ, για να καταλάβει ο κόσμος, δεν είχε υποχρέωση να δημοσιεύει ισολογισμό και ο διευθυντής του είχε δικαίωμα να υπογράφει χωρίς αιτιολογία ποσά μέχρι 15000 ευρώ. Στο αρχείο του, ο Κώστας, είχε χιλιάδες στοιχεία για τις διασπαθίσεις χρήματος απ’ το ΕΚΕΒΙ, κραυγαλέες αμοιβές δημοσιογράφων, συγγραφέων κλπ. Έχω δει τα στοιχεία, δεν τα έχω στα χέρια μου, γι’ αυτό και μιλάω γενικά. Δείτε τι ρόλο παίζουν οι λογοτεχνικώς ασήμαντοι που διόρισαν προέδρους και αντιπροέδρους, όπως οι κ.κ. Μάρκαρης, Θεοδωρόπουλος και Τατσόπουλος. Ο ένας χειρότερος απ’ τον άλλον, τα παιδιά του δημοτικού γράφουν καλύτερα απ’ αυτούς, ενδεχομένως και τα παιδιά του νηπιαγωγείου, το θεωρώ πολύ πιθανό. Τους έδωσαν λοιπόν ρόλο για να στηρίξουν το μνημόνιο, ο Τατσόπουλος πιο πονηρός, αφού φίλησε εκεί που έφτυνε, δηλαδή στο ΕΚΕΒΙ, πήγε στην άλλη πλευρά εκτιμώντας σωστά το συμφέρον του. Είχε γίνει πρόταση διαγραφής του από την εταιρεία συγγραφέων, που δεν προχώρησε, δεν ξέρω γιατί, άλλωστε δεν είμαι μέλος τους. Το αναφέρω ενδεικτικά.
Ο Κώστας Βουκελάτος επίσης, σε ένα ιστορικό τεύχος για το ευρώ, με χειροπέδες στο εξώφυλλο, είχε προβλέψει την εξέλιξη με το ευρώ. Το αν δικαιώθηκε, δεν αλλάζει τίποτα, ως προς το ΕΚΕΒΙ, ναι, ως προς το ευρώ, τι δικαίωση να υπάρχει όταν καταστρέφεται η χώρα. Πάντως στις μέρες μας λύνεται και μια απορία: τι άνθρωποι ήταν οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες, μπουραντάδες, σουρλαίοι, παπαδογκωναίοι κλπ. Δείτε τους μνημονιακούς και θα καταλάβετε. Τέτοιοι ήταν.
-Ασχολείστε με τα σεμινάρια «Ανοιχτής Τέχνης». Ποιο είναι το "κέρδος" που μπορεί να έχει κάποιος ο οποίος γράφει ήδη και έρχεται να τα παρακολουθήσει αλλά και τι προσφέρει αυτό σε εσάς, ως εμπειρία πια, που διδάσκετε εκεί; Διδάσκεται η γραφή;
-Διδάσκω τη μέθοδο που ακολουθώ στα βιβλία μου, το αν θα ωφεληθεί κάποιος ή όχι, εξαρτάται από το πόσο κάποιος είναι αποφασισμένος να κοπιάσει για να γίνει συγγραφέας, μια σκληρή, μοναχική, ψυχοφθόρα και απαιτητική εργασία, μιλάω για συγγραφείς κανονικούς, πάντα.
-Επίσης, διδάσκετε- έχετε διδάξει "δημιουργική γραφή" στο Κολλέγιο Αθηνών αλλά και - αυτό ήταν η έκπληξη - στις Φυλακές Κορυδαλλού, την περίοδο 2010 - 2011.Ποιες εμπειρίες αποκομίσατε από δυο τόσο διαφορετικά μέρη; Τι σας συγκίνησε κάποια στιγμή που διδάσκατε στους κρατούμενους; Υπήρξαν άνθρωποι που έγραψαν κάτι στο τέλος;
-Στα σεμινάρια του Κολλεγίου και πιο πριν του περιοδικού Χαϊλάιτς, κινούνταν σε εύλογα πλαίσια, δηλαδή κάποιοι/ες είχαν περισσότερη έφεση από κάποιους άλλους. Από την οκταετή ενασχόλησή μου με την διδασκαλία είμαι σχετικά ικανοποιημένος, γιατί περισσότεροι/ες από 15 έχουν εκδώσει γραπτά τους, έστω κι αν πολλά απ’ αυτά κινούνται στον χώρο του βιώματος και του συναισθήματος. Η δημιουργική γραφή στην Δύση είναι επίσημο πανεπιστημιακό μάθημα, εδώ σε πολλές περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της εξαπάτησης. Γι’ αυτούς τους λόγους δημιουργήσαμε την «Ανοιχτή Τέχνη» στο Σύνταγμα, Φιλελλήνων και Ναυάρχου Νικοδήμου 2, όπου διδάσκουν σπουδαίοι δημιουργοί και πρόσωπα της δημόσιας ζωής όπως, οι Γιάννης Μετζικώφ, Σωτήρης Δημητρίου, Γιάννης Υφαντής, Γιώργος Χρονάς, Γιάννης Οικονομίδης, Νίκος Αλευράς, Τάκης Σπυριδάκης, Αγαθή Δημητρούκα, Μάνια Παπαδημητρίου, οι καθηγητές πανεπιστημίου Βασίλης Κύρκος, Προσωκρατική Φιλοσοφία, και Βασίλης Καραποστόλης. Στην ιστοσελίδα μας «Ανοιχτή Τέχνη» μπορείτε να βρείτε πλήρεις πληροφορίες.
Στις φυλακές Κορυδαλλού, στον εφιάλτη των φυλακών Κορυδαλλού, έκανα 14 μαθήματα, κάποιοι έγραψαν μερικά ενδιαφέροντα κείμενα. Κοιτάξτε, η πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με ό,τι φαντάζεται κάποιος και γενικά και ειδικά. Στον Κορυδαλλό, ζούν 2500 φυλακισμένοι κι έχει προδιαγραφές για 800. Απ’ αυτούς, το 75-80% είναι αλλοδαποί. Δεν υπάρχει ζεστό νερό, γιατρός από 8 το βράδυ ως 8 το πρωί, τους δίνουν ένα σαπούνι κι ένα χαρτί υγείας τον μήνα, η τουαλέτα είναι στο κέντρο κάθε κελιού, όπου μένουν τέσσερις αντί για έναν. Μιλάμε για ενήλικες άντρες. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ποινικών, πολιτικών, οικονομικών εγκλημάτων, Έλληνες υπάρχουν μόνο στην Α πτέρυγα, στις άλλες τους πάνε αντί για απομόνωση. Δεν υπάρχει χώρος ψυχαγωγίας, υπάρχουν μια ομάδα δραστήριων κοινωνιολόγων με επικεφαλής τον Μάκη Αλοσκόφη που έχουν φτιάξει βιβλιοθήκη και καλούν συγγραφείς κλπ. όλα αυτά με πρωτοβουλίες μεμονωμένες, Πολλοί απ’ τους ξένους δεν ξέρουν ελληνικά, βέβαια, κι υπάρχουν 600-700 άτομα που έχουν εκτίσει την ποινή τους και πρέπει να απελαθούν, αλλά δεν απελαύνονται επειδή δεν ξέρουν τα στοιχεία τους κι οι χώρες προορισμού δεν τους αναγνωρίζουν. Αυτοί, τους λένε «φιλοξενούμενους» και μένουν σε υπόγεια. Μια από τις εφιαλτικές παραμέτρους που δημιουργεί η λαθρομετανάστευση την οποία τα μαρξιστικά κόμματα αντιμετωπίζουν με βάση την ιδεοληψία τους κι όχι την πραγματικότητα και τα αστικά κόμματα μας έχουν παραδώσει στο διαβόητο Δουβλίνο 2, που κανείς δεν ζητάει την αναθεώρηση ή την αποχώρησή μας. Στο ενδιάμεσο όμως υποφέρουν ή δολοφονούνται άνθρωποι, Έλληνες κυρίως αλλά και ξένοι, κι η παντελώς αφελής και απροετοίμαστη κοινωνία μας κατακερματίζεται περισσότερο. Η εμφάνιση της ακροδεξιάς μοιάζει να είναι ένα καλοστημένο πολιτικό, επικίνδυνο παιχνίδι. Τα κόμματα του μνημονίου την χρησιμοποιούν ως άλλοθι. Τα έχω γράψει πριν δυο χρόνια αυτά, σε άρθρο μου στους «Πολίτες», περιοδικό που εκδίδει ο φίλος Δημήτρης Παπαχρήστου.
-Ασχολείστε επίσης και με τη μελέτη του Ρεμπέτικου τραγουδιού. Πώς προέκυψε αυτή η ενασχόληση; Απ' όσο ξέρω πρόκειται για μια μεγάλη αγάπη σας... Υπάρχει ενδιαφέρον από τις νεότερες γενιές για το ρεμπέτικο τραγούδι;
-Το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι είναι μια συγκλονιστική πολιτιστική εποποιία για την οποία θα χρειασθούν χρόνια ώσπου να γίνει συνείδηση, κάτι που οφείλεται και στο μίσος που τρέφουμε για τον εαυτό μας, την περιβόητη ελληνική μισαυτία. Εγώ ασχολούμαι με κάτι συγκεκριμένο, με τα τραγούδια που ασχολούνται και αναφέρονται στον θάνατο. Η μελέτη μου ονομάζεται «Τα Δεξιθάνατα Ζεϊμπέκικα», και ευελπιστώ να την τελειώσω σύντομα. Δεν ανθολογώ απλώς σχετικά τραγούδια, κάνω και μια συγκριτική μελέτη και ανάπτυξη, για τις πηγές της φιλοσοφίας και της κοσμοθεωρίας των τραγουδιών αυτών: είναι ελληνικές ή χριστιανικές; Η απάντηση είναι αυταπόδεικτη σε όποιον τα μελετήσει.
-Πηγαίνοντας προς το κλείσιμο να σας ρωτήσω σχετικά με αυτό που ζούμε, εξαιτίας της οξυδέρκειας που σας διακρίνει. Πώς βλέπει ο Αλέξανδρος Ασωνίτης την Ελλάδα του σήμερα στην εξέλιξή της;
-Είναι αδύνατο να απαντήσω σε λίγες γραμμές για ένα τέτοιο θέμα. Ας πω τηλεγραφικά, ότι αν δεν εγκύψουμε στην ταυτότητά μας κι αν δεν μπορέσουμε να τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στην Ιστορία και στον κόσμο, δεν πρόκειται να υπάρξει ουσιαστική ανάπτυξη και εξέλιξη. Το ερώτημα είναι να αποφασίσουμε τι είμαστε, Έλληνες ή χριστιανοί, από ’κει ξεκινάνε όλα. Για την σημερινή κατάσταση, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε σε μια διπλή υποδούλωση, Ελλάδα και Κύπρος: Στην Γερμανία, ΕΕ και ΔΝΤ απ’ την μια, και στην Τουρκία απ’ την άλλη. Εύχομαι να είναι γελοία η άποψη μου, αλλά σήμερα που περισσεύουν οι αλλόκοτα ενδοτικοί πολιτικοί και άλλα δημόσια πρόσωπα, φοβάμαι ότι οδηγούμαστε ολοταχώς προς τα ’κει. Και στην Κύπρο η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Στην μνήμη των παιδιών που πέθαναν προχτές στην Λάρισα, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μην μας υποδουλώσουν πλήρως.
-Και μια "παραγγελιά" από έναν κοινό μας φίλο. Να μας πείτε για την μεγάλη αγάπη σας... τον Ολυμπιακό!
-Δεν ασχολούμαι πια με το θέμα, αρκετό χρόνο τους έδωσα, ούτε ήταν ποτέ μεγάλη μου αγάπη, Αιγάλεω είμαι.. Μακάρι να χρεοκοπήσουν όλες οι ΠΑΕ του κόσμου και οι ιδιοκτήτες τους που πετάνε δισεκατομμύρια ευρώ εν μέσω της κρίσεως. Έγραψα σχετικά στην Ελευθεροτυπία ένα άρθρο με τίτλο: Ο Τζιμπούρ συγκολλητής στο Πέραμα.
-Σας ευχαριστώ "Από Καρδιάς" κ. Ασωνίτη για την παρουσία σας στο "Λόγων Παίγνια". Χάρηκα για την γνωριμία μας και τη συζήτησή μας. Εδώ χαιρόμαστε κάθε φορά που γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που μιλάει με την ψυχή του και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Σας ευχόμαστε πάντα να είστε δημιουργικός και μαχητικός, αληθινός. Ευχαριστούμε.
-Ευχαριστώ πολύ, καλή δημοσίευση.
Για καλύτερη ανάγνωση επιλέξτε την λειτουργία "πλήρης οθόνη",κάτω αριστερά
Από το Λόγων Παίγνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου