Είμαι ο κύριος Αποτέτοιος.

Του Γιώργου Βλαχακη

Είμαι ο κύριος Αποτέτοιος.
Συχνάζω σε ονειρώξεις
διαδηλώσεων
Και επαναστατικών
φωνασκούντων
μανιφέστων κι έτσι.
Πολλές φορές ενίσταμαι
Για κάποιες λέξεις τους
Εντός των οποίων δε χωρώ.
Αλλά εντάξει.
Δε το κάνω και θέμα.
Το συζητώ,
που λέει ο λόγος δηλαδή,
σε κάνα μπαράκι που
συχνάζουν κορίτσια
κοντοκουρεμένα και λεπτά.
Μια χαρά.

Αλλά για να πούμε
την πάσα αλήθεια μου
θα ήθελα να χα νιώσει
ένα καλώδιο φορτωμένο ηλεκτρισμό
πάνω στα γεννητικά μου όργανα,
να μου χαν φορέσει χειροπέδες,
να χα φάει το λαπά ενός κρατητηρίου
και τη μπουνιά τη ξώφαλτση
από κάνα φύλακα
ή , γιατί όχι,
να μου χαν κάνει φάλαγγα
και τα υπόλοιπα

σίγουρος όμως
πως μετά από λίγο θα έβγαινα
και θα κυκλοφορούσα στους δρόμους
δαφνοστεφανωμένος τη μνήμη μου,
ως έγγραφη βεβαίωση ζωής

σε δρόμους προγραμματισμένης οργής
σε σελίδες προγραμματισμένης έξαψης
σε πανό προγραμματισμένων συνθημάτων
σε παπούτσια προγραμματισμένα να
αντέχουν τη σκόνη της πόλης,
σε ρούχα προγραμματισμένα να φωνάζουν
το τούτο και το έτσι
σε γυναίκες προγραμματισμένες
να κοιμηθούν πάνω στα
φτερά της ιστορίας μου.

στο τέλος να δεις που
θα ακούω να μου λένε
με ένα ύφος ανακουφιστικού θαυμασμού
πως
έχω ξεπλύνει τη - ντροπή τους -
για όλους εκείνους κει κάτω, που
πνίγονται πραγματικά
από την επιθυμία της ζωής
και ακουμπούν νωχελικά στον ήχο
κάποιου πυροβολισμού
που τους τρυπάει.

κι εγώ θα χαμογελάω.