Ελέω μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έχουν ξεφυτρώσει ένα σωρό «σοφοί» και «σοφές», που δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να αναπαράγουν τα λόγια των «πραγματικών σοφών» σε ρυθμό πολυβόλου.
Αποδεικνύουν έτσι περίτρανα την «ολοκληρωμένη και ευρεία» τηλεοπτική τους παραμόρφωση. Όπως ο «τηλεαστέρας» γίνεται κατά περίσταση, εγκληματολόγος, ποινικολόγος, οικονομολόγος, σεισμολόγος, μετεωρολόγος, πολιτικός αναλυτής, κοινωνικός επιστήμονας και ότι άλλο προστάζει η «θεά» επικαιρότητα, έτσι και οι «κοινωνικής δικτύωσης» νεόκοποι σοφοί έχουν λόγο για όλα. Δυστυχώς δε, στολίζουν τα λεγόμενα τους με λόγια ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχουν διαβάσει κάνα δυο βιβλιοθήκες βιβλία για να μην πούμε πως τις έγραψαν κιόλας.
Παρουσιάζονται τα «πολιτικά» καρναβάλια ως στοχαστές και πολίτες, ως διεκδικητές μιας ελευθερίας που χάθηκε, ως προστάτες μιας Δημοκρατίας που καλά - καλά δεν γνωρίζουν ούτε την ορθογραφία της, ως αμφισβητητές ενός πολιτικού συστήματος και του συνόλου των εκφραστών του όταν μέχρι χθες δεν συμμετείχαν πουθενά. Διαγκωνίζονται να πάρουν θέση ως πολίτες όταν μέχρι χθες θεωρούσαν ότι πολίτης είναι αυτός που έχει μόνο δικαιώματα.
Θέλει λέει, αρετή και τόλμη η ελευθερία. Το αναπαράγουν πολλοί και πολύ, σαν να πρόκειται για διαφημιστικό σλόγκαν. Σαν να βγήκε από το δημιουργικό τμήμα μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας ,λίγο πριν από το επόμενο πετυχημένο σλόγκαν « γιατί έτσι μας αρέσει».
Ρε κνώδαλα, ξέρετε τι θα πει «αρετή» και τι «τόλμη»; Για την ελευθερία δεν συζητιέται, το ξέρετε καλά. Είναι να αράζεις την «τζιπάρα» πάνω στο πεζοδρόμιο, να σκεπάζεσαι με δυο βουνά γαρύφαλλα πρώτο τραπέζι με CHIVAS και ξηροί καρποί, να περνάς σούπερ «ουάου» χειμωνιάτικο τριήμερο στην Αράχωβα και τρεις «ουάου» συναρπαστικό ξεβράκωτο καλοκαίρι στην «μπάρα» του super Paradise.
Μπήκατε αλήθεια στον κόπο να μάθετε, ποιανού τα κόκαλα τρίζουν, που «τσαμπουνάτε» την εμπνευσμένη του φράση σαν να μασάτε τσιχλόφουσκα;
Αρετή πρώτα από όλα είναι σεβασμός. Σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, πράγμα που δεν κάνατε ποτέ μέχρι χθες. Αφού για να σεβαστείτε κάποιον, έπρεπε να έχει cambrio ,σκάφος και πισίνα. Τώρα που σας προέκυψε ο σεβασμός;
Σεβασμός είναι η στάση ζωής που κάτι μικρά(κατά την άποψη σας ) ανθρωπάκια κρατούσαν και τότε και τώρα. Τότε ήταν γραφικοί ,Αριστεροί , Κομμουνιστές, ή τέλος πάντων ότι κατέβαζε το καμένο σας μυαλό από τον οξυζενέ και τα ενισχυτικά διατροφής από τα γυμναστήρια.
Σεβασμός είναι η συμμετοχή σε κάθε τι κοινωνικό (σύλλογο, σωματείο, οργάνωση) που προάγει την Δημοκρατία και τους κανόνες της. Αλλά που ήσασταν εσείς, σοφοί μου πρώίμοι επαναστάτες; στα σαλέ και στα κοψίδια ,στους αστακούς και τις μακαρονάδες τους;
Σεβασμός στους κανόνες, είναι και αυτό αρετή. Όχι στους κανόνες των κονέ και των κολλητών. Στους κανόνες της κοινωνίας. Είναι αυτό που κάποιοι δάσκαλοι μας έλεγαν ,τότε που υπήρχαν δάσκαλοι, ότι η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Σε αυτό το μάθημα ήσασταν παρόντες ή την είχατε κοπανήσει με την γκομενίτσα για του Φλόκα, να της πουλήσετε «μούρη»;
Όπως και να το κάνουμε Ελευθερία δεν είναι το κάνω ότι μου καπνίσει και Δημοκρατία ότι γουστάρω.
Θέλει Τόλμη, να ακολουθήσεις, να υπερασπιστείς, να αγωνιστείς για τους κανόνες τους. Ατολμία είναι να κρυφτείς πίσω από τον τίτλο τους και να στήνεις τις λαμογιές σου, μικρές και μεγάλες. Αλλά τούτα εδώ είναι μάλλον πολύ «ψιλά» γράμματα, σαν εκείνα του ασφαλιστήριου συμβολαίου που κάποτε αγοράστηκε από την «να κι αν ζήσεις να κι αν δεν ζήσεις» μέσω τηλεοπτικού σποτ.
Θέλει τόλμη να είσαι πολίτης, να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα και να στέκεσαι όρθιος και αξιοπρεπής. Αν ακολουθείς το ρεύμα δεν είσαι άλλο τίποτα από ένα τηλεοπτικό παράγωγο, ένα ψαράκι που θα πιαστεί στο δίχτυ, ένα ακόμη νούμερο στις στατιστικές τους.
Άνθρωπος πάντως δεν θα είσαι, ούτε θα γίνεις ποτέ όσο δεν μπορείς, δεν θέλεις η ακόμη χειρότερα αδιαφορείς για την ύπαρξη σου ως πολίτης. Όσο δε, συνεχίζεις να αναπαράγεις πράγματα που ποτέ δεν υπηρέτησες ή που τέλος πάντων δεν σε προβλημάτισαν, δεν θα κάνεις τίποτα περισσότερο από το μεταβάλλεις τον εαυτό σου σε κακογραμμένη κασέτα που αναπαράγεται από κάκιστης ποιότητας κασετόφωνο.
Οπότε άστο καλύτερα, πες τα με τον δικό σου τρόπο, και γίνε πρώτα από όλα ο εαυτός σου και όχι το αντίγραφο που θέλουν «οι πονηροί» να είσαι.
Αποδεικνύουν έτσι περίτρανα την «ολοκληρωμένη και ευρεία» τηλεοπτική τους παραμόρφωση. Όπως ο «τηλεαστέρας» γίνεται κατά περίσταση, εγκληματολόγος, ποινικολόγος, οικονομολόγος, σεισμολόγος, μετεωρολόγος, πολιτικός αναλυτής, κοινωνικός επιστήμονας και ότι άλλο προστάζει η «θεά» επικαιρότητα, έτσι και οι «κοινωνικής δικτύωσης» νεόκοποι σοφοί έχουν λόγο για όλα. Δυστυχώς δε, στολίζουν τα λεγόμενα τους με λόγια ανθρώπων που αν μη τι άλλο έχουν διαβάσει κάνα δυο βιβλιοθήκες βιβλία για να μην πούμε πως τις έγραψαν κιόλας.
Παρουσιάζονται τα «πολιτικά» καρναβάλια ως στοχαστές και πολίτες, ως διεκδικητές μιας ελευθερίας που χάθηκε, ως προστάτες μιας Δημοκρατίας που καλά - καλά δεν γνωρίζουν ούτε την ορθογραφία της, ως αμφισβητητές ενός πολιτικού συστήματος και του συνόλου των εκφραστών του όταν μέχρι χθες δεν συμμετείχαν πουθενά. Διαγκωνίζονται να πάρουν θέση ως πολίτες όταν μέχρι χθες θεωρούσαν ότι πολίτης είναι αυτός που έχει μόνο δικαιώματα.
Θέλει λέει, αρετή και τόλμη η ελευθερία. Το αναπαράγουν πολλοί και πολύ, σαν να πρόκειται για διαφημιστικό σλόγκαν. Σαν να βγήκε από το δημιουργικό τμήμα μεγάλης διαφημιστικής εταιρίας ,λίγο πριν από το επόμενο πετυχημένο σλόγκαν « γιατί έτσι μας αρέσει».
Ρε κνώδαλα, ξέρετε τι θα πει «αρετή» και τι «τόλμη»; Για την ελευθερία δεν συζητιέται, το ξέρετε καλά. Είναι να αράζεις την «τζιπάρα» πάνω στο πεζοδρόμιο, να σκεπάζεσαι με δυο βουνά γαρύφαλλα πρώτο τραπέζι με CHIVAS και ξηροί καρποί, να περνάς σούπερ «ουάου» χειμωνιάτικο τριήμερο στην Αράχωβα και τρεις «ουάου» συναρπαστικό ξεβράκωτο καλοκαίρι στην «μπάρα» του super Paradise.
Μπήκατε αλήθεια στον κόπο να μάθετε, ποιανού τα κόκαλα τρίζουν, που «τσαμπουνάτε» την εμπνευσμένη του φράση σαν να μασάτε τσιχλόφουσκα;
Αρετή πρώτα από όλα είναι σεβασμός. Σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, πράγμα που δεν κάνατε ποτέ μέχρι χθες. Αφού για να σεβαστείτε κάποιον, έπρεπε να έχει cambrio ,σκάφος και πισίνα. Τώρα που σας προέκυψε ο σεβασμός;
Σεβασμός είναι η στάση ζωής που κάτι μικρά(κατά την άποψη σας ) ανθρωπάκια κρατούσαν και τότε και τώρα. Τότε ήταν γραφικοί ,Αριστεροί , Κομμουνιστές, ή τέλος πάντων ότι κατέβαζε το καμένο σας μυαλό από τον οξυζενέ και τα ενισχυτικά διατροφής από τα γυμναστήρια.
Σεβασμός είναι η συμμετοχή σε κάθε τι κοινωνικό (σύλλογο, σωματείο, οργάνωση) που προάγει την Δημοκρατία και τους κανόνες της. Αλλά που ήσασταν εσείς, σοφοί μου πρώίμοι επαναστάτες; στα σαλέ και στα κοψίδια ,στους αστακούς και τις μακαρονάδες τους;
Σεβασμός στους κανόνες, είναι και αυτό αρετή. Όχι στους κανόνες των κονέ και των κολλητών. Στους κανόνες της κοινωνίας. Είναι αυτό που κάποιοι δάσκαλοι μας έλεγαν ,τότε που υπήρχαν δάσκαλοι, ότι η ελευθερία σου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Σε αυτό το μάθημα ήσασταν παρόντες ή την είχατε κοπανήσει με την γκομενίτσα για του Φλόκα, να της πουλήσετε «μούρη»;
Όπως και να το κάνουμε Ελευθερία δεν είναι το κάνω ότι μου καπνίσει και Δημοκρατία ότι γουστάρω.
Θέλει Τόλμη, να ακολουθήσεις, να υπερασπιστείς, να αγωνιστείς για τους κανόνες τους. Ατολμία είναι να κρυφτείς πίσω από τον τίτλο τους και να στήνεις τις λαμογιές σου, μικρές και μεγάλες. Αλλά τούτα εδώ είναι μάλλον πολύ «ψιλά» γράμματα, σαν εκείνα του ασφαλιστήριου συμβολαίου που κάποτε αγοράστηκε από την «να κι αν ζήσεις να κι αν δεν ζήσεις» μέσω τηλεοπτικού σποτ.
Θέλει τόλμη να είσαι πολίτης, να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα και να στέκεσαι όρθιος και αξιοπρεπής. Αν ακολουθείς το ρεύμα δεν είσαι άλλο τίποτα από ένα τηλεοπτικό παράγωγο, ένα ψαράκι που θα πιαστεί στο δίχτυ, ένα ακόμη νούμερο στις στατιστικές τους.
Άνθρωπος πάντως δεν θα είσαι, ούτε θα γίνεις ποτέ όσο δεν μπορείς, δεν θέλεις η ακόμη χειρότερα αδιαφορείς για την ύπαρξη σου ως πολίτης. Όσο δε, συνεχίζεις να αναπαράγεις πράγματα που ποτέ δεν υπηρέτησες ή που τέλος πάντων δεν σε προβλημάτισαν, δεν θα κάνεις τίποτα περισσότερο από το μεταβάλλεις τον εαυτό σου σε κακογραμμένη κασέτα που αναπαράγεται από κάκιστης ποιότητας κασετόφωνο.
Οπότε άστο καλύτερα, πες τα με τον δικό σου τρόπο, και γίνε πρώτα από όλα ο εαυτός σου και όχι το αντίγραφο που θέλουν «οι πονηροί» να είσαι.
