Βασίλης Μακρίδης
Εδώ και χρόνια αμφισβητείται (και όχι μόνο από «δηλωμένους» αριστερούς, όπως ο υπογράφων το παρόν κείμενο) η όποια «δημοκρατικότητα» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, ακόμη και με όρους αστικού κράτους. Αυτό που παρατηρούμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι ότι μαζί με τις νεοφιλελεύθερες σκληρές πολιτικές που εφαρμόζονται σε πλήθος δυτικών αστικών κρατών, εφαρμόζεται ταυτόχρονα και μία συνεκτική και στοχευμένη πολιτική σταδιακής κατάργησης των όποιων δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων είχαν κατακτηθεί κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με πλήθος αγώνων και με πολύ αίμα από την πλευρά του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Με πρόσχημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, την «ασφάλεια των πολιτών», λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων σε πόλεις του δυτικού κόσμου από ισλαμιστές-τζιχαντιστές (οι οποίοι, εν πολλοίς, είναι δημιούργημα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και όλων των «καλόπαιδων» της «καθ’ ημάς» Δύσης), περιστέλλονται συστηματικά δικαιώματα όπως η συνάθροιση, ο συνδικαλισμός και, γενικά ό,τι «μυρίζει» κοινωνική αντίδραση στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές πολιτικές.
Ωστόσο, μέχρι σχετικά πρόσφατα ο δυτικός κόσμος διατηρούσε, έστω και για τα προσχήματα, μια ρητορική πλαστής «υπεράσπισης» της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων. Στις μέρες μας, ωστόσο, παρατηρείται πλέον όλο και πιο έντονα μια τάση αποφυγής της οποιασδήποτε αναφοράς στην (αστική, έστω) δημοκρατία και στους θεσμούς της. Προφανές το γιατί: οι αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορούν, στην πραγματικότητα, να εφαρμοστούν ιδανικά σε κανένα άλλο περιβάλλον, πλην ενός αυταρχικού, στα όρια του φασισμού, ή ακόμη και ενός ανοιχτά φασιστικού καθεστώτος (ας θυμηθούμε, άλλωστε, το κλασικό παράδειγμα της Χιλής του Πινοτσέτ και τον «μέντορα» του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, που πήγε εκεί ως «οικονομικός σύμβουλος» του χουντικού καθεστώτος).
Πρόσφατα όμως, παρουσιάστηκε και μία ακόμη τάση, που μπορεί να εκληφθεί ως ποιοτικό βήμα προς τον… βούρκο: η υιοθέτηση, κατά τόπους «αφηγημάτων» για το σχετικά πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της Ανθρωπότητας, τα οποία ουσιαστικά είτε αθωώνουν, είτε ακόμη και ηρωοποιούν άτομα και ομάδες ατόμων που υπήρξαν ακραιφνείς φασίστες-ναζιστές-ρατσιστές και που έπαιξαν ενεργό ρόλο στο πλάι των ναζιστών Γερμανών και των συμμάχων τους όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά – σε αρκετές περιπτώσεις – και μετά από αυτόν. Η τάση αυτή στην ιστορική επιστήμη έχει λάβει την ονομασία «ιστορικός αναθεωρητισμός» και έχει παρουσιάσει σημαντική ανάπτυξη κατά τις τελευταίες δύο, περίπου, δεκαετίες, κυρίως σε χώρες όπως η Γερμανία (η «μήτρα», κάποτε, του ναζισμού), η Γαλλία, η Βρετανία και, φυσικά, οι ΗΠΑ.
Ο λόγος γίνεται, εν προκειμένω, για στρατιωτικές ομάδες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί κυρίως στο έδαφος των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ, με ιδιαίτερη έμφαση στις χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία), την Ουκρανία, την Λευκορωσία, αλλά και στο έδαφος της σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Βεβαίως, αυτό που θα ανακαλύψει κανείς ψάχνοντας λίγο τα ιστορικά στοιχεία, είναι η άμεση και ενεργή ανάμειξη, αλλά και η χρηματοδότηση από την πλευρά των Μυστικών Υπηρεσιών των μεγάλων δυτικών κρατών για την διατήρηση, όσο το δυνατόν περισσότερο, αυτών των στρατιωτικών ομάδων μέσα στο έδαφος της ΕΣΣΔ, ώστε να προκαλούν διαφόρων ειδών δολιοφθορές, ακόμη και δολοφονίες αθώων ανθρώπων, με στόχο την αποδυνάμωση του καθεστώτος της.
Μέχρι σήμερα, ωστόσο, γνωρίζαμε ότι οι δυτικές χώρες (ειδικά όσες συνδέονται με την κοινή τους συμμετοχή στο ΝΑΤΟ) αυτού του είδους την δράση τους δεν την… πολυδιαφήμιζαν. Όχι βέβαια επειδή είχαν… τύψεις, αλλά υπό τον κίνδυνο να δημιουργηθούν κοινωνικές αντιδράσεις σε διάφορες χώρες, που θα αμφισβητούν έως και την ανάγκη συμμετοχής της στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Στις μέρες μας, ωστόσο, όπου ο γενικός εκφασισμός της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής γίνεται πραγματικότητα με τους τρόπους που περιγράψαμε πιο πάνω, η προπαγάνδιση των φασιστικών-ναζιστικών ιδεοληψιών βρίσκει πολύ πιο πρόσφορο έδαφος να γίνει, όχι μόνο από τους καθεαυτού πολιτικούς εκφραστές αυτών των αντιλήψεων, αλλά και από κυρίαρχους συστημικούς οργανισμούς.
Οι «Αδελφοί του Δάσους»: Το ΝΑΤΟ προπαγανδίζει επίσημα ως «ήρωες» τους συνεργάτες των Ναζί στην Βαλτική!
Πριν από λίγες μέρς, συγκεκριμένα στις 12 Ιουλίου, στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ στο Twitter αναρτήθηκε διαφημιστικό τρέιλερ με τίτλο «Οι Αδελφοί του Δάσους: Η μάχη για την Βαλτική», το οποίο ουσιαστικά προανήγγειλε την κυκλοφορία αντίστοιχης ταινίας μεγάλου μήκους με τον ίδιο τίτλο (Στγ: δεν τολμώ να χρησιμοποιήσω την λέξη «ντοκιμαντέρ», αφού μιλάμε για προπαγανδιστικό υλικό που διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα).
Σε αυτό το 8λεπτης, περίπου, διάρκειας τρέιλερ, γίνεται αναφορά στις στρατιωτικές εκείνες μονάδες που δημιουργήθηκαν γύρω στο 1940 στις χώρες της Βαλτικής με στόχο να πολεμήσουν ενάντια στη σοβιετική εξουσία. Τόσο οι δημιουργοί τους, όσο και οι συμμετέχοντες σε αυτές (υπολογίζεται ότι και στις τρεις χώρες της Βαλτικής ο συνολικός τους αριθμός έφτασε τις 100 χιλιάδες άτομα) διέπονταν από ιδέες εθνικιστικές και φιλοναζιστικές. Στην πρώτη φάση της δημιουργίας τους (1940-1941), στόχος τους ήταν να εκδιώξουν την σοβιετική εξουσία από τις χώρες της Βαλτικής, η οποία είχε εγκατασταθεί εκεί από το 1938 έως το 1940. Στη συνέχεια, όταν οι Γερμανοί Ναζί κατέλαβαν τις χώρες της Βαλτικής (1941-1944) συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και «διακρίθηκαν» για τις ωμότητες που διέπραξαν έναντι συμπατριωτών τους και μη που μάχονταν ενάντια στον ναζισμό. Ακολούθως, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την Βαλτική, οι μονάδες αυτές παρέμειναν μάχιμες εναντίον του σοβιετικού στρατού, περνώντας στην φάση της ανοιχτής σύγκρουσης μαζί του (1944-1947). Οι αλλεπάλληλες ήττες τους, όμως, στο πεδίο της μάχης από τις δυνάμεις τους Κόκκινου Στρατού, τους υποχρέωσαν να κρύβονται στα – πολυάριθμα – δάση των χωρών της Βαλτικής, όπου πέρασαν στη φάση της διεξαγωγής «αντάρτικου», ουσιαστικά επιχειρήσεων δολιοφθοράς προς τον Κόκκινο Στρατό και διαφόρων ειδών σαμποτάζ με θύματα αθώους αμάχους (1947-1952). Την περίοδο αυτή, ουσιαστικά, απέκτησαν το προσωνύμιο «Αδελφοί του Δάσους».
Από το 1952 και μετά, πάντως, οι μονάδες των «Αδελφών του Δάσους» αποδυναμώθηκαν ραγδαία και, γύρω στο 1957 η στρατιωτική τους ήττα μπορούσε να θεωρηθεί οριστική. Ωστόσο, ακόμη μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’70 υπήρχαν μεμονωμένες μικρές ομάδες ενόπλων που απασχολούσαν σποραδικά τις σοβιετικές Αρχές, μέχρι που και οι τελευταίοι εναπομείναντες ένοπλοι «εξουδετερώθηκαν» από τις δυνάμεις Ασφαλείας της ΕΣΣΔ.
Για να λάβει κανείς μια ιδέα της σκληρότητας και απανθρωπιάς με την οποία δρούσαν οι συγκεκριμένες μονάδες, αρκεί να αναφέρουμε ότι ειδικά την περίοδο 1944-1958, δηλαδή χωρίς την παρουσία Γερμανών Ναζί στην περιοχή, οι «Αδελφοί του Δάσους» δολοφόνησαν περίπου 25 χιλιάδες πολίτες των χωρών αυτών, όταν οι συνολικές απώλειες των NKVD, δηλαδή των δυνάμεων Ασφαλείας της ΕΣΣΔ που υπάγονταν στο Υπουργείο Εσωτερικών σε όλη την μεταπολεμική περίοδο ήταν 8 χιλιάδες ένστολοι, εκ των οποίων οι μισοί (4 χιλιάδες) στην Ουκρανία!
Οι σύγχρονες πολιτικές ηγεσίας της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας έχουν αναγορεύσει τις παραστρατιωτικές και φιλοναζιστικές αυτές ομάδες σε «ήρωες αντάρτες του… κινήματος ανεξαρτησίας» των χωρών τους, ενώ αντίθετα, όπως είναι μάλλον ήδη γνωστό, έχουν απαγορεύσει στις χώρες τους την χρήση οποιωνδήποτε συμβόλων παραπέμπουν στην κομμουνιστική ιδεολογία (πχ σφυροδρέπανο, κόκκινο αστέρι, τα αρχικά «ΕΣΣΔ» κλπ) και έχουν απομακρύνει επίσης σχεδόν όλα τα μνημεία με αναφορά στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στους νεκρούς του Κόκκινου Στρατού στην πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό. Να θυμήσουμε, επίσης, ότι και οι τρεις χώρες της Βαλτικής είναι, πλέον, μέλη του ΝΑΤΟ και μάλιστα έχουν εγκαταστήσει στο έδαφός τους ΝΑΤΟϊκούς επιθετικούς βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς, στραμμένους προς την πλευρά της Ρωσίας, επικαλούμενες μάλιστα τον… «κίνδυνο από την ρωσική επιθετικότητα», που υπάρχει, προφανώς, μόνο στη νοσηρή φαντασία των κυβερνώντων της και των εγχώριων νοσταλγών των Ναζί και των συνεργατών τους.
Το 8λεπτο ΝΑΤΟϊκό ταινιάκι, το οποίο – όπως ήδη αναφέραμε – είναι ο προπομπός ενός μεγαλύτερης διάρκειας προπαγανδιστικού κατασκευάσματος, είναι μια συμπυκνωμένη προσπάθεια όχι μόνο διαστρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας, αλλά και κανονικού «ξεπλύματος» της δράσης των συνεργατών των Ναζί κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά το ΝΑΤΟ γίνεται επίσημος φορέας προπαγάνδισης της φασιστικής και της νεοναζιστικής ιδεοληψίας, υπό τη μάσκα της «υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας» των χωρών της Βαλτικής – στην πραγματικότητα, το ανοσιούργημα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα ακόμη χτύπημα «κάτω από τη ζώνη» προς την Ρωσία, η οποία λόγω της αυξημένης, τα τελευταία χρόνια, γεωπολιτικής ισχύος της, έχει αναγορευθεί και πάλι από το κατεστημένο των χωρών της Δύσης στον «εχθρό №1». Και παρόλο που η σύγχρονη Ρωσία δεν είναι, ασφαλώς, ΕΣΣΔ, οι νοσταλγοί του φασισμού, του ναζισμού και του πλήρους εξανδραποδισμού των λαών όλου του κόσμου εξακολουθούν να βλέπουν σε αυτήν έναν διεθνή παράγοντα που μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια…
…Και «παραγωγή» ναζιστόπουλων στην Ουκρανία!…
Η επόμενη είδηση είναι από αυτές που για τα «καθ’ ημάς» συστημικά ΜΜ«Ε» δεν αποτελεί καν «είδηση». Ακόμη και αν κάποιοι την αντιληφθούν, περιδιαβαίνοντας στις διεθνείς ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, η «εντολή άνωθεν» θα είναι το θέμα αυτό να «θαφτεί»…
Μεταφερόμαστε, λοιπόν, από την Βαλτική στην Ουκρανία και σε μια είδηση που, κανονικά, θα πρέπει να σοκάρει κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη.
Εδώ δεν έχουμε, θεωρητικά, την άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ και γενικά των κρατών της Δύσης σε αυτήν καθεαυτή τη διαδικασία που θα περιγράψουμε. Έχουμε όμως την αμέριστη στήριξή τους τόσο στο καθεστώς Ποροσένκο, το οποίο τα ίδια κατασκεύασαν και εγκατέστησαν στην εξουσία, όσο και στην ύπαρξη και δράση των παραστρατιωτικών νεοναζιστικών ομάδων, οι οποίες αφενός τρομοκρατούν με διάφορους τρόπους τους ειρηνικούς πολίτες της Ουκρανίας, αφετέρου έχουν άμεση εμπλοκή στον δολοφονικό, από την πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου, εμφύλιο πόλεμο στο Ντονμπάς (ΝΑ Ουκρανία), έχοντας χρεωθεί με εκατοντάδες εγκληματικές ενέργειες εναντίον του ντόπιου πληθυσμού.
Ένα από αυτά τα δολοφονικά νεοναζιστικά τάγματα είναι το περιώνυμο «Αζόβ», που είχε ιδρυθεί και χρηματοδοτείτο επί σειρά ετών από τον Ουκρανό ολιγάρχη Ίγκορ Κολομόισκι, ο οποίος έχει πλέον περιπέσει σε δυσμένεια από το καθεστώς Ποροσένκο. Το τάγμα, ωστόσο, διατηρώντας την οργανωτική του αυτονομία και χρηματοδοτούμενο, πλέον, απευθείας από τις Μυστικές Υπηρεσίες των χωρών της Δύσης, πέτυχε και κάτι άλλο: ενσωματώθηκε, από τον Νοέμβριο του 2014 στις δυνάμεις της «Εθνοφρουράς» της Ουκρανίας και αποτελεί, πλέον, επίσημο τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου.
Το τάγμα «Αζόβ» διοργανώνει, λοιπόν, με κάθε επισημότητα και στήριξη (αναφέραμε ήδη από πού) εβδομαδιαία camp για παιδιά σχολικής ηλικίας, όπου «εκπαιδευτές»-μέλη του τάγματος περνούν τα παιδάκια αυτά από κανονική στρατιωτική εκπαίδευση, μαθαίνοντάς τα να χειρίζονται όπλα, να πραγματοποιούν εικονικές μάχες και… να μισούν τους «Μοσκαλί», δηλαδή τους Ρώσους, όπως τους αποκαλούν υποτιμητικά στη γλώσσα τους (η λέξη θα μπορούσε να μεταφραστεί περίπου ως «Βρωμο-Μοσχοβίτες»).
Σύμφωνα με ρεπορτάζ, όχι κάποιου πχ ρωσικού καναλιού, αλλά του αμερικανικού NBC και του δημοσιογράφου Spike Johnson, στα συγκεκριμένα παιδάκια γίνεται εκμάθηση του «πώς να γίνουν Ουκρανοί εθνικιστές», «να διατηρήσουν την ουκρανική εθνική τους ταυτότητα», «να μη γίνουν Ρώσοι», ακόμη και να βλέπουν με δυσπιστία την Δυτική Ευρώπη, αφού εκεί, κατά την αντίληψη των «ινστρουχτόρων» τους, πραγματοποιούνται… «φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις»!!!
Ποιο είναι το βασικό σύνθημα που μαθαίνουν στα παιδάκια αυτά, σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο; «Θαυμάστε» περιεχόμενο: «Είμαστε τα παιδιά της Ουκρανίας! Η Μόσχα ας γκρεμιστεί ολόκληρη, εμείς δεν δίνουμε δεκάρα! Θα κατακτήσουμε ολόκληρο τον κόσμο! Θάνατος, θάνατος στους Βρωμο-Μοσχοβίτες!».
Αυτά συμβαίνουν στην… «δημοκρατική» Ουκρανία, το καθεστώς της οποίας στηρίζει με νύχια και με δόντια ο δυτικός, «δημοκρατικός» μας κόσμος και, μεταξύ άλλων και η δική μας, «αριστερή» στα λόγια και ακραία νεοφιλελεύθερη στην πράξη, κυβέρνηση. Δεν είναι καιρός, άλλωστε, που ο – φερόμενος ως «πρωθυπουργός» της χώρας μας – Αλ.Τσίπρας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο, νομιμοποιώντας ουσιαστικά το δικτατορικό καθεστώς Ποροσένκο. Ούτε διέφυγαν της αντίληψής μας τα «ευχαριστήρια» του… μεγαλοζαχαροπλάστη «Προέδρου» της Ουκρανίας προς το πρόσωπό του, για την «άψογη αμυντική συνεργασία» των δύο χωρών. Τότε ακόμη η Ελλάδα είχε συμμετάσχει σε μία, μόλις, κοινή άσκηση των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων με αντίστοιχες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όπου συμμετείχε και η Ελλάδα. Από τότε προστέθηκε και μία δεύτερη, που ξεκίνησε στις 12 Ιουλίου και, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, διεξάγεται ακόμη.
(Κάτι σαν) επίλογος…
Εάν μέχρι σήμερα τόσο οι μεγάλες δυτικές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κ.ά.) συνήθως έκρυβαν τις αχόρταγες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές τους ορέξεις πίσω από βαρύγδουπες διακηρύξεις περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και «δικαιωμάτων», σήμερα αλλάζουν ρητορική, γράφουν και επισήμως κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας στα παλιά τους τα παπούτσια και επικεντρώνουν σε γενικόλογες και απευθυνόμενες σε πολιτικά αφελή άτομα διακηρύξεις περί «ανάπτυξης», «ασφάλειας» και «δικαιοσύνης».
Στην προσπάθειά τους αυτή και αποσκοπώντας στην προπαγανδιστική εξυπηρέτηση του «αφηγήματός» τους, δεν διστάζουν ακόμη και να παραχαράσσουν την Ιστορία, ή να συνεργάζονται με άτομα και οργανωμένες ομάδες οι οποίες βρίσκονται στον πλήρη ιδεολογικό αντίποδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, προσφέροντάς τους μάλιστα ανοιχτά και χωρίς περιστροφές, πλέον, πλήρη υλικοτεχνική και ηθική-ιδεολογική υποστήριξη.
Αυτός είναι, σε γενικές γραμμές, ο δυτικός μας κόσμος, ο «δημοκρατικός», ο φασιστικά φτιαγμένος….
Και η μόνη λύση για την ανθρωπότητα είναι ο ξεσηκωμός των λαών, που θα έχει επακόλουθα, αφενός την χειραφέτησή τους και την οικοδόμηση νέων κοινωνιών χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αφετέρου την πλήρη διάλυση όλων των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών διεθνικών μορφωμάτων που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα της παγκόσμιας άρχουσας τάξης.
Πηγή: iskra.gr
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Εδώ και χρόνια αμφισβητείται (και όχι μόνο από «δηλωμένους» αριστερούς, όπως ο υπογράφων το παρόν κείμενο) η όποια «δημοκρατικότητα» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, ακόμη και με όρους αστικού κράτους. Αυτό που παρατηρούμε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, είναι ότι μαζί με τις νεοφιλελεύθερες σκληρές πολιτικές που εφαρμόζονται σε πλήθος δυτικών αστικών κρατών, εφαρμόζεται ταυτόχρονα και μία συνεκτική και στοχευμένη πολιτική σταδιακής κατάργησης των όποιων δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων είχαν κατακτηθεί κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, με πλήθος αγώνων και με πολύ αίμα από την πλευρά του εργατικού και του λαϊκού κινήματος. Με πρόσχημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, την «ασφάλεια των πολιτών», λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων σε πόλεις του δυτικού κόσμου από ισλαμιστές-τζιχαντιστές (οι οποίοι, εν πολλοίς, είναι δημιούργημα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και όλων των «καλόπαιδων» της «καθ’ ημάς» Δύσης), περιστέλλονται συστηματικά δικαιώματα όπως η συνάθροιση, ο συνδικαλισμός και, γενικά ό,τι «μυρίζει» κοινωνική αντίδραση στις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές πολιτικές.
Ωστόσο, μέχρι σχετικά πρόσφατα ο δυτικός κόσμος διατηρούσε, έστω και για τα προσχήματα, μια ρητορική πλαστής «υπεράσπισης» της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των δικαιωμάτων. Στις μέρες μας, ωστόσο, παρατηρείται πλέον όλο και πιο έντονα μια τάση αποφυγής της οποιασδήποτε αναφοράς στην (αστική, έστω) δημοκρατία και στους θεσμούς της. Προφανές το γιατί: οι αντιλαϊκές νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορούν, στην πραγματικότητα, να εφαρμοστούν ιδανικά σε κανένα άλλο περιβάλλον, πλην ενός αυταρχικού, στα όρια του φασισμού, ή ακόμη και ενός ανοιχτά φασιστικού καθεστώτος (ας θυμηθούμε, άλλωστε, το κλασικό παράδειγμα της Χιλής του Πινοτσέτ και τον «μέντορα» του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, που πήγε εκεί ως «οικονομικός σύμβουλος» του χουντικού καθεστώτος).
Πρόσφατα όμως, παρουσιάστηκε και μία ακόμη τάση, που μπορεί να εκληφθεί ως ποιοτικό βήμα προς τον… βούρκο: η υιοθέτηση, κατά τόπους «αφηγημάτων» για το σχετικά πρόσφατο ιστορικό παρελθόν της Ανθρωπότητας, τα οποία ουσιαστικά είτε αθωώνουν, είτε ακόμη και ηρωοποιούν άτομα και ομάδες ατόμων που υπήρξαν ακραιφνείς φασίστες-ναζιστές-ρατσιστές και που έπαιξαν ενεργό ρόλο στο πλάι των ναζιστών Γερμανών και των συμμάχων τους όχι μόνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά – σε αρκετές περιπτώσεις – και μετά από αυτόν. Η τάση αυτή στην ιστορική επιστήμη έχει λάβει την ονομασία «ιστορικός αναθεωρητισμός» και έχει παρουσιάσει σημαντική ανάπτυξη κατά τις τελευταίες δύο, περίπου, δεκαετίες, κυρίως σε χώρες όπως η Γερμανία (η «μήτρα», κάποτε, του ναζισμού), η Γαλλία, η Βρετανία και, φυσικά, οι ΗΠΑ.
Ο λόγος γίνεται, εν προκειμένω, για στρατιωτικές ομάδες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί κυρίως στο έδαφος των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ, με ιδιαίτερη έμφαση στις χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία), την Ουκρανία, την Λευκορωσία, αλλά και στο έδαφος της σημερινής Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Βεβαίως, αυτό που θα ανακαλύψει κανείς ψάχνοντας λίγο τα ιστορικά στοιχεία, είναι η άμεση και ενεργή ανάμειξη, αλλά και η χρηματοδότηση από την πλευρά των Μυστικών Υπηρεσιών των μεγάλων δυτικών κρατών για την διατήρηση, όσο το δυνατόν περισσότερο, αυτών των στρατιωτικών ομάδων μέσα στο έδαφος της ΕΣΣΔ, ώστε να προκαλούν διαφόρων ειδών δολιοφθορές, ακόμη και δολοφονίες αθώων ανθρώπων, με στόχο την αποδυνάμωση του καθεστώτος της.
Μέχρι σήμερα, ωστόσο, γνωρίζαμε ότι οι δυτικές χώρες (ειδικά όσες συνδέονται με την κοινή τους συμμετοχή στο ΝΑΤΟ) αυτού του είδους την δράση τους δεν την… πολυδιαφήμιζαν. Όχι βέβαια επειδή είχαν… τύψεις, αλλά υπό τον κίνδυνο να δημιουργηθούν κοινωνικές αντιδράσεις σε διάφορες χώρες, που θα αμφισβητούν έως και την ανάγκη συμμετοχής της στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Στις μέρες μας, ωστόσο, όπου ο γενικός εκφασισμός της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής γίνεται πραγματικότητα με τους τρόπους που περιγράψαμε πιο πάνω, η προπαγάνδιση των φασιστικών-ναζιστικών ιδεοληψιών βρίσκει πολύ πιο πρόσφορο έδαφος να γίνει, όχι μόνο από τους καθεαυτού πολιτικούς εκφραστές αυτών των αντιλήψεων, αλλά και από κυρίαρχους συστημικούς οργανισμούς.
Οι «Αδελφοί του Δάσους»: Το ΝΑΤΟ προπαγανδίζει επίσημα ως «ήρωες» τους συνεργάτες των Ναζί στην Βαλτική!
Πριν από λίγες μέρς, συγκεκριμένα στις 12 Ιουλίου, στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ στο Twitter αναρτήθηκε διαφημιστικό τρέιλερ με τίτλο «Οι Αδελφοί του Δάσους: Η μάχη για την Βαλτική», το οποίο ουσιαστικά προανήγγειλε την κυκλοφορία αντίστοιχης ταινίας μεγάλου μήκους με τον ίδιο τίτλο (Στγ: δεν τολμώ να χρησιμοποιήσω την λέξη «ντοκιμαντέρ», αφού μιλάμε για προπαγανδιστικό υλικό που διαστρεβλώνει την ιστορική πραγματικότητα).
Σε αυτό το 8λεπτης, περίπου, διάρκειας τρέιλερ, γίνεται αναφορά στις στρατιωτικές εκείνες μονάδες που δημιουργήθηκαν γύρω στο 1940 στις χώρες της Βαλτικής με στόχο να πολεμήσουν ενάντια στη σοβιετική εξουσία. Τόσο οι δημιουργοί τους, όσο και οι συμμετέχοντες σε αυτές (υπολογίζεται ότι και στις τρεις χώρες της Βαλτικής ο συνολικός τους αριθμός έφτασε τις 100 χιλιάδες άτομα) διέπονταν από ιδέες εθνικιστικές και φιλοναζιστικές. Στην πρώτη φάση της δημιουργίας τους (1940-1941), στόχος τους ήταν να εκδιώξουν την σοβιετική εξουσία από τις χώρες της Βαλτικής, η οποία είχε εγκατασταθεί εκεί από το 1938 έως το 1940. Στη συνέχεια, όταν οι Γερμανοί Ναζί κατέλαβαν τις χώρες της Βαλτικής (1941-1944) συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και «διακρίθηκαν» για τις ωμότητες που διέπραξαν έναντι συμπατριωτών τους και μη που μάχονταν ενάντια στον ναζισμό. Ακολούθως, όταν τα ναζιστικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την Βαλτική, οι μονάδες αυτές παρέμειναν μάχιμες εναντίον του σοβιετικού στρατού, περνώντας στην φάση της ανοιχτής σύγκρουσης μαζί του (1944-1947). Οι αλλεπάλληλες ήττες τους, όμως, στο πεδίο της μάχης από τις δυνάμεις τους Κόκκινου Στρατού, τους υποχρέωσαν να κρύβονται στα – πολυάριθμα – δάση των χωρών της Βαλτικής, όπου πέρασαν στη φάση της διεξαγωγής «αντάρτικου», ουσιαστικά επιχειρήσεων δολιοφθοράς προς τον Κόκκινο Στρατό και διαφόρων ειδών σαμποτάζ με θύματα αθώους αμάχους (1947-1952). Την περίοδο αυτή, ουσιαστικά, απέκτησαν το προσωνύμιο «Αδελφοί του Δάσους».
Από το 1952 και μετά, πάντως, οι μονάδες των «Αδελφών του Δάσους» αποδυναμώθηκαν ραγδαία και, γύρω στο 1957 η στρατιωτική τους ήττα μπορούσε να θεωρηθεί οριστική. Ωστόσο, ακόμη μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’70 υπήρχαν μεμονωμένες μικρές ομάδες ενόπλων που απασχολούσαν σποραδικά τις σοβιετικές Αρχές, μέχρι που και οι τελευταίοι εναπομείναντες ένοπλοι «εξουδετερώθηκαν» από τις δυνάμεις Ασφαλείας της ΕΣΣΔ.
Για να λάβει κανείς μια ιδέα της σκληρότητας και απανθρωπιάς με την οποία δρούσαν οι συγκεκριμένες μονάδες, αρκεί να αναφέρουμε ότι ειδικά την περίοδο 1944-1958, δηλαδή χωρίς την παρουσία Γερμανών Ναζί στην περιοχή, οι «Αδελφοί του Δάσους» δολοφόνησαν περίπου 25 χιλιάδες πολίτες των χωρών αυτών, όταν οι συνολικές απώλειες των NKVD, δηλαδή των δυνάμεων Ασφαλείας της ΕΣΣΔ που υπάγονταν στο Υπουργείο Εσωτερικών σε όλη την μεταπολεμική περίοδο ήταν 8 χιλιάδες ένστολοι, εκ των οποίων οι μισοί (4 χιλιάδες) στην Ουκρανία!
Οι σύγχρονες πολιτικές ηγεσίας της Εσθονίας, της Λετονίας και της Λιθουανίας έχουν αναγορεύσει τις παραστρατιωτικές και φιλοναζιστικές αυτές ομάδες σε «ήρωες αντάρτες του… κινήματος ανεξαρτησίας» των χωρών τους, ενώ αντίθετα, όπως είναι μάλλον ήδη γνωστό, έχουν απαγορεύσει στις χώρες τους την χρήση οποιωνδήποτε συμβόλων παραπέμπουν στην κομμουνιστική ιδεολογία (πχ σφυροδρέπανο, κόκκινο αστέρι, τα αρχικά «ΕΣΣΔ» κλπ) και έχουν απομακρύνει επίσης σχεδόν όλα τα μνημεία με αναφορά στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και στους νεκρούς του Κόκκινου Στρατού στην πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό. Να θυμήσουμε, επίσης, ότι και οι τρεις χώρες της Βαλτικής είναι, πλέον, μέλη του ΝΑΤΟ και μάλιστα έχουν εγκαταστήσει στο έδαφός τους ΝΑΤΟϊκούς επιθετικούς βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς, στραμμένους προς την πλευρά της Ρωσίας, επικαλούμενες μάλιστα τον… «κίνδυνο από την ρωσική επιθετικότητα», που υπάρχει, προφανώς, μόνο στη νοσηρή φαντασία των κυβερνώντων της και των εγχώριων νοσταλγών των Ναζί και των συνεργατών τους.
Το 8λεπτο ΝΑΤΟϊκό ταινιάκι, το οποίο – όπως ήδη αναφέραμε – είναι ο προπομπός ενός μεγαλύτερης διάρκειας προπαγανδιστικού κατασκευάσματος, είναι μια συμπυκνωμένη προσπάθεια όχι μόνο διαστρέβλωσης της ιστορικής πραγματικότητας, αλλά και κανονικού «ξεπλύματος» της δράσης των συνεργατών των Ναζί κατά τη διάρκεια και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ουσιαστικά το ΝΑΤΟ γίνεται επίσημος φορέας προπαγάνδισης της φασιστικής και της νεοναζιστικής ιδεοληψίας, υπό τη μάσκα της «υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας» των χωρών της Βαλτικής – στην πραγματικότητα, το ανοσιούργημα αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα ακόμη χτύπημα «κάτω από τη ζώνη» προς την Ρωσία, η οποία λόγω της αυξημένης, τα τελευταία χρόνια, γεωπολιτικής ισχύος της, έχει αναγορευθεί και πάλι από το κατεστημένο των χωρών της Δύσης στον «εχθρό №1». Και παρόλο που η σύγχρονη Ρωσία δεν είναι, ασφαλώς, ΕΣΣΔ, οι νοσταλγοί του φασισμού, του ναζισμού και του πλήρους εξανδραποδισμού των λαών όλου του κόσμου εξακολουθούν να βλέπουν σε αυτήν έναν διεθνή παράγοντα που μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια…
…Και «παραγωγή» ναζιστόπουλων στην Ουκρανία!…
Η επόμενη είδηση είναι από αυτές που για τα «καθ’ ημάς» συστημικά ΜΜ«Ε» δεν αποτελεί καν «είδηση». Ακόμη και αν κάποιοι την αντιληφθούν, περιδιαβαίνοντας στις διεθνείς ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, η «εντολή άνωθεν» θα είναι το θέμα αυτό να «θαφτεί»…
Μεταφερόμαστε, λοιπόν, από την Βαλτική στην Ουκρανία και σε μια είδηση που, κανονικά, θα πρέπει να σοκάρει κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενο πολίτη.
Εδώ δεν έχουμε, θεωρητικά, την άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ και γενικά των κρατών της Δύσης σε αυτήν καθεαυτή τη διαδικασία που θα περιγράψουμε. Έχουμε όμως την αμέριστη στήριξή τους τόσο στο καθεστώς Ποροσένκο, το οποίο τα ίδια κατασκεύασαν και εγκατέστησαν στην εξουσία, όσο και στην ύπαρξη και δράση των παραστρατιωτικών νεοναζιστικών ομάδων, οι οποίες αφενός τρομοκρατούν με διάφορους τρόπους τους ειρηνικούς πολίτες της Ουκρανίας, αφετέρου έχουν άμεση εμπλοκή στον δολοφονικό, από την πλευρά του καθεστώτος του Κιέβου, εμφύλιο πόλεμο στο Ντονμπάς (ΝΑ Ουκρανία), έχοντας χρεωθεί με εκατοντάδες εγκληματικές ενέργειες εναντίον του ντόπιου πληθυσμού.
Ένα από αυτά τα δολοφονικά νεοναζιστικά τάγματα είναι το περιώνυμο «Αζόβ», που είχε ιδρυθεί και χρηματοδοτείτο επί σειρά ετών από τον Ουκρανό ολιγάρχη Ίγκορ Κολομόισκι, ο οποίος έχει πλέον περιπέσει σε δυσμένεια από το καθεστώς Ποροσένκο. Το τάγμα, ωστόσο, διατηρώντας την οργανωτική του αυτονομία και χρηματοδοτούμενο, πλέον, απευθείας από τις Μυστικές Υπηρεσίες των χωρών της Δύσης, πέτυχε και κάτι άλλο: ενσωματώθηκε, από τον Νοέμβριο του 2014 στις δυνάμεις της «Εθνοφρουράς» της Ουκρανίας και αποτελεί, πλέον, επίσημο τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου.
Το τάγμα «Αζόβ» διοργανώνει, λοιπόν, με κάθε επισημότητα και στήριξη (αναφέραμε ήδη από πού) εβδομαδιαία camp για παιδιά σχολικής ηλικίας, όπου «εκπαιδευτές»-μέλη του τάγματος περνούν τα παιδάκια αυτά από κανονική στρατιωτική εκπαίδευση, μαθαίνοντάς τα να χειρίζονται όπλα, να πραγματοποιούν εικονικές μάχες και… να μισούν τους «Μοσκαλί», δηλαδή τους Ρώσους, όπως τους αποκαλούν υποτιμητικά στη γλώσσα τους (η λέξη θα μπορούσε να μεταφραστεί περίπου ως «Βρωμο-Μοσχοβίτες»).
Σύμφωνα με ρεπορτάζ, όχι κάποιου πχ ρωσικού καναλιού, αλλά του αμερικανικού NBC και του δημοσιογράφου Spike Johnson, στα συγκεκριμένα παιδάκια γίνεται εκμάθηση του «πώς να γίνουν Ουκρανοί εθνικιστές», «να διατηρήσουν την ουκρανική εθνική τους ταυτότητα», «να μη γίνουν Ρώσοι», ακόμη και να βλέπουν με δυσπιστία την Δυτική Ευρώπη, αφού εκεί, κατά την αντίληψη των «ινστρουχτόρων» τους, πραγματοποιούνται… «φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις»!!!
Ποιο είναι το βασικό σύνθημα που μαθαίνουν στα παιδάκια αυτά, σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο; «Θαυμάστε» περιεχόμενο: «Είμαστε τα παιδιά της Ουκρανίας! Η Μόσχα ας γκρεμιστεί ολόκληρη, εμείς δεν δίνουμε δεκάρα! Θα κατακτήσουμε ολόκληρο τον κόσμο! Θάνατος, θάνατος στους Βρωμο-Μοσχοβίτες!».
Αυτά συμβαίνουν στην… «δημοκρατική» Ουκρανία, το καθεστώς της οποίας στηρίζει με νύχια και με δόντια ο δυτικός, «δημοκρατικός» μας κόσμος και, μεταξύ άλλων και η δική μας, «αριστερή» στα λόγια και ακραία νεοφιλελεύθερη στην πράξη, κυβέρνηση. Δεν είναι καιρός, άλλωστε, που ο – φερόμενος ως «πρωθυπουργός» της χώρας μας – Αλ.Τσίπρας πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στο Κίεβο, νομιμοποιώντας ουσιαστικά το δικτατορικό καθεστώς Ποροσένκο. Ούτε διέφυγαν της αντίληψής μας τα «ευχαριστήρια» του… μεγαλοζαχαροπλάστη «Προέδρου» της Ουκρανίας προς το πρόσωπό του, για την «άψογη αμυντική συνεργασία» των δύο χωρών. Τότε ακόμη η Ελλάδα είχε συμμετάσχει σε μία, μόλις, κοινή άσκηση των ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων με αντίστοιχες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, όπου συμμετείχε και η Ελλάδα. Από τότε προστέθηκε και μία δεύτερη, που ξεκίνησε στις 12 Ιουλίου και, την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, διεξάγεται ακόμη.
(Κάτι σαν) επίλογος…
Εάν μέχρι σήμερα τόσο οι μεγάλες δυτικές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κ.ά.) συνήθως έκρυβαν τις αχόρταγες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές τους ορέξεις πίσω από βαρύγδουπες διακηρύξεις περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας» και «δικαιωμάτων», σήμερα αλλάζουν ρητορική, γράφουν και επισήμως κάθε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας στα παλιά τους τα παπούτσια και επικεντρώνουν σε γενικόλογες και απευθυνόμενες σε πολιτικά αφελή άτομα διακηρύξεις περί «ανάπτυξης», «ασφάλειας» και «δικαιοσύνης».
Στην προσπάθειά τους αυτή και αποσκοπώντας στην προπαγανδιστική εξυπηρέτηση του «αφηγήματός» τους, δεν διστάζουν ακόμη και να παραχαράσσουν την Ιστορία, ή να συνεργάζονται με άτομα και οργανωμένες ομάδες οι οποίες βρίσκονται στον πλήρη ιδεολογικό αντίποδα της δημοκρατίας και της ελευθερίας, προσφέροντάς τους μάλιστα ανοιχτά και χωρίς περιστροφές, πλέον, πλήρη υλικοτεχνική και ηθική-ιδεολογική υποστήριξη.
Αυτός είναι, σε γενικές γραμμές, ο δυτικός μας κόσμος, ο «δημοκρατικός», ο φασιστικά φτιαγμένος….
Και η μόνη λύση για την ανθρωπότητα είναι ο ξεσηκωμός των λαών, που θα έχει επακόλουθα, αφενός την χειραφέτησή τους και την οικοδόμηση νέων κοινωνιών χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αφετέρου την πλήρη διάλυση όλων των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών διεθνικών μορφωμάτων που εξυπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα της παγκόσμιας άρχουσας τάξης.
Πηγή: iskra.gr
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου