Βασίλης Μακρίδης
► Δεν θα μπορούσα να φανταστώ παλιότερα, ότι θέματα εκκλησίας και θρησκείας εν γένει θα με απασχολούσαν τόσο έντονα, όσο την τελευταία περίοδο. Ωστόσο είναι η πολιτική παράμετρος των γεγονότων που μου προκαλεί το ενδιαφέρον και, βεβαίως, το γεγονός ότι σε αυτήν την πολιτική παράμετρο είναι εμπλεκόμενη, άμεσα ή/και έμμεσα, η ελληνική πλευρά (με την έννοια του κράτους και της κυβέρνησης)...
► Προς γνώση σας, λοιπόν, αναφέρω ότι χτες έγινε η πρώτη απόπειρα από ορδές νεοναζί για κατάληψη της μονής της Λαύρας του Πετσέρσκ στο Κίεβο, η οποία αποτελεί την έδρα της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που πνευματικά και διοικητικά υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας.
► Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού πιστών μέσα στον προαύλιο χώρο της μονής, αλλά και η επέμβαση των Ειδικών Δυνάμεων της ουκρανικής Εθνοφρουράς (που αντικατέστησε την παλιά Αστυνομία, γνωστή ως «Μπέρκουτ») εμπόδισε, σε πρώτη φάση, την κατάληψη, ωστόσο είναι προφανές ότι θα υπάρξουν επαναληπτικές απόπειρες, οι οποίες, πιθανότατα, θα λάβουν και νομική στήριξη μέσω χαλκευμένων δικαστικών αποφάσεων, που θα μεταβιβάζουν παράνομα και χωρίς καμία δικαιακή βάση την περιουσία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην αντίστοιχη σχισματική του ψευδοπατριαρχείου του Κιέβου, αυτήν δηλαδή που ανακήρυξε ως «αυτοκέφαλη» η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.
► Σήμερα (15/10), την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, διεξάγεται στο Μινσκ της Λευκορωσίας η αντίστοιχη Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Μόσχας. Κίνηση αφενός συμβολική, αφού Ιερά Σύνοδος της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας γίνεται για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, αφετέρου ουσιαστική, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο καταδεικνύεται κάτι το υπαρκτό, ότι δηλαδή τα όρια δικαιοδοσίας των διαφόρων εκκλησιών δεν έχουν ευθεία αντιστοιχία με αυτήν των αντίστοιχων κρατών και δεν μεταβάλλονται με την ίδια συχνότητα και ευκολία με αυτήν που μεταβάλλονται τα σύνορα των κρατών.
► Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου της Μόσχας, η οποία αναμένεται εντός της ημέρας, έχει δηλωθεί εκ των προτέρων ότι θα είναι «σκληρή και ανάλογη» με αυτήν της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το τελευταίο, όπως ο γράφων έχει επισημάνει σε πρόσφατα σημειώματά του, αποφάσισε, χωρίς να έχει την ανάλογη δικαιοδοσία, να εμπλακεί σε «ξένα χωράφια» στην περίπτωση της Ουκρανίας, υπακούοντας τυφλά στις επιταγές της Ουάσιγκτον και της ιμπεριαλιστικής Δύσης, με το να αναγνωρίσει ως «αυτοκέφαλη» μια σχισματική εκκλησία, που η ύπαρξή της και μόνο εξυπηρετεί καθαρά πολιτικές σκοπιμότητες και, σε καμία περίπτωση, θρησκευτικές-λατρευτικές ανάγκες των Ουκρανών ορθόδοξων χριστιανών.
► Το δε επίσημο ελληνικό κράτος, παρά το γεγονός ότι δεν έχει λάβει θέση γύρω από το αμιγώς θρησκευτικό ζήτημα, στην πράξη στηρίζει τόσο την πραξικοπηματική ηγεσία Ποροσένκο στην Ουκρανία, η οποία έχει αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία για την αναγνώριση αυτής της «αυτοκεφαλίας», όσο και τις συνολικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιλογές της ιμπεριαλιστικής Δύσης στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη χώρα μας.
► Εάν δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό, βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός κανονικού ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ανάλογου σε ισχύ και συνέπειες με αυτό του 1054 μ.Χ., όταν δηλαδή διαχωρίστηκαν πλήρως η Ορθόδοξη (υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο) από την Καθολική (υπό την ηγεσία του Βατικανού) Εκκλησία. Εάν κάτι τέτοιο ολοκληρωθεί, θα έχει βαρύτατες συνέπειες όχι μόνο (και όχι τόσο, θα έλεγα) στις σχέσεις ανάμεσα στις διάφορες τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες (οι οποίες, μοιραία, θα χωριστούν σε «στρατόπεδα» στήριξης της μίας ή της άλλης πλευράς), αλλά και στις σχέσεις ανάμεσα στους απλούς πιστούς χριστιανούς από διάφορες χώρες που, ενώ από τη μία δεν έχουν καμία δογματική διαφορά ως προς την πίστη, θα διαχωρίζονται με βάση τις πολιτικές σκοπιμότητες δυνάμεων που τα συμφέροντά τους βρίσκονται ακριβώς στην διάρρηξη των ανθρώπινων σχέσεων σε αυτή τη γωνιά της Γης.
► Και θα είναι ό,τι χειρότερο για τις τύχες των λαών της Ευρώπης συνολικά, εάν η κοινωνική πάλη μεταφερθεί από το ταξικό και το πολιτικό πεδίο στο θρησκευτικό. Όσοι/-ες, δε, αναφέρονται μετά παρρησίας (κυρίως) στον μουσουλμανικό τζιχαντισμό ως κίνδυνο για την Ευρώπη και τις (ανύπαρκτες, επί της ουσίας) «αξίες» της, ας θυμηθούν πόσους πολέμους και πόσα θύματα έχει προκαλέσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο (και όχι μόνο εκεί) ο θρησκευτικός φανατισμός κάποιων «χριστιανών»...
► Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ολοκληρώθηκε στο Μινσκ, με την απόφαση να διακοπεί ΚΑΘΕ επαφή με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέχρι να υπάρξει αλλαγή (δηλαδή ανάκληση) της απόφασης για ανακήρυξη ως αυτοκέφαλης της σχισματικής και παράνομης Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του ανύπαρκτου, επαναλαμβάνω, «Πατριαρχείου Κιέβου»...
► Ως αφορμή για σκέψη σας ρωτάω το εξής: Κατανοείτε τώρα ποιος ήταν και είναι ο ρόλος του Geoffrey Pyatt στη διαμόρφωση της όλης κατάστασης;;; Και γιατί κρίθηκε επιβεβλημένη η μετάθεσή του από την αμερικανική πρεσβεία του Κιέβου σε αυτήν της Αθήνας;;;
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Δεν θα μπορούσα να φανταστώ παλιότερα, ότι θέματα εκκλησίας και θρησκείας εν γένει θα με απασχολούσαν τόσο έντονα, όσο την τελευταία περίοδο. Ωστόσο είναι η πολιτική παράμετρος των γεγονότων που μου προκαλεί το ενδιαφέρον και, βεβαίως, το γεγονός ότι σε αυτήν την πολιτική παράμετρο είναι εμπλεκόμενη, άμεσα ή/και έμμεσα, η ελληνική πλευρά (με την έννοια του κράτους και της κυβέρνησης)...
► Προς γνώση σας, λοιπόν, αναφέρω ότι χτες έγινε η πρώτη απόπειρα από ορδές νεοναζί για κατάληψη της μονής της Λαύρας του Πετσέρσκ στο Κίεβο, η οποία αποτελεί την έδρα της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, που πνευματικά και διοικητικά υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας.
► Η συγκέντρωση μεγάλου αριθμού πιστών μέσα στον προαύλιο χώρο της μονής, αλλά και η επέμβαση των Ειδικών Δυνάμεων της ουκρανικής Εθνοφρουράς (που αντικατέστησε την παλιά Αστυνομία, γνωστή ως «Μπέρκουτ») εμπόδισε, σε πρώτη φάση, την κατάληψη, ωστόσο είναι προφανές ότι θα υπάρξουν επαναληπτικές απόπειρες, οι οποίες, πιθανότατα, θα λάβουν και νομική στήριξη μέσω χαλκευμένων δικαστικών αποφάσεων, που θα μεταβιβάζουν παράνομα και χωρίς καμία δικαιακή βάση την περιουσία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην αντίστοιχη σχισματική του ψευδοπατριαρχείου του Κιέβου, αυτήν δηλαδή που ανακήρυξε ως «αυτοκέφαλη» η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.
► Σήμερα (15/10), την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, διεξάγεται στο Μινσκ της Λευκορωσίας η αντίστοιχη Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου της Μόσχας. Κίνηση αφενός συμβολική, αφού Ιερά Σύνοδος της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας γίνεται για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, αφετέρου ουσιαστική, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο καταδεικνύεται κάτι το υπαρκτό, ότι δηλαδή τα όρια δικαιοδοσίας των διαφόρων εκκλησιών δεν έχουν ευθεία αντιστοιχία με αυτήν των αντίστοιχων κρατών και δεν μεταβάλλονται με την ίδια συχνότητα και ευκολία με αυτήν που μεταβάλλονται τα σύνορα των κρατών.
► Η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου της Μόσχας, η οποία αναμένεται εντός της ημέρας, έχει δηλωθεί εκ των προτέρων ότι θα είναι «σκληρή και ανάλογη» με αυτήν της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το τελευταίο, όπως ο γράφων έχει επισημάνει σε πρόσφατα σημειώματά του, αποφάσισε, χωρίς να έχει την ανάλογη δικαιοδοσία, να εμπλακεί σε «ξένα χωράφια» στην περίπτωση της Ουκρανίας, υπακούοντας τυφλά στις επιταγές της Ουάσιγκτον και της ιμπεριαλιστικής Δύσης, με το να αναγνωρίσει ως «αυτοκέφαλη» μια σχισματική εκκλησία, που η ύπαρξή της και μόνο εξυπηρετεί καθαρά πολιτικές σκοπιμότητες και, σε καμία περίπτωση, θρησκευτικές-λατρευτικές ανάγκες των Ουκρανών ορθόδοξων χριστιανών.
► Το δε επίσημο ελληνικό κράτος, παρά το γεγονός ότι δεν έχει λάβει θέση γύρω από το αμιγώς θρησκευτικό ζήτημα, στην πράξη στηρίζει τόσο την πραξικοπηματική ηγεσία Ποροσένκο στην Ουκρανία, η οποία έχει αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία για την αναγνώριση αυτής της «αυτοκεφαλίας», όσο και τις συνολικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές επιλογές της ιμπεριαλιστικής Δύσης στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη χώρα μας.
► Εάν δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό, βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός κανονικού ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ανάλογου σε ισχύ και συνέπειες με αυτό του 1054 μ.Χ., όταν δηλαδή διαχωρίστηκαν πλήρως η Ορθόδοξη (υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο) από την Καθολική (υπό την ηγεσία του Βατικανού) Εκκλησία. Εάν κάτι τέτοιο ολοκληρωθεί, θα έχει βαρύτατες συνέπειες όχι μόνο (και όχι τόσο, θα έλεγα) στις σχέσεις ανάμεσα στις διάφορες τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες (οι οποίες, μοιραία, θα χωριστούν σε «στρατόπεδα» στήριξης της μίας ή της άλλης πλευράς), αλλά και στις σχέσεις ανάμεσα στους απλούς πιστούς χριστιανούς από διάφορες χώρες που, ενώ από τη μία δεν έχουν καμία δογματική διαφορά ως προς την πίστη, θα διαχωρίζονται με βάση τις πολιτικές σκοπιμότητες δυνάμεων που τα συμφέροντά τους βρίσκονται ακριβώς στην διάρρηξη των ανθρώπινων σχέσεων σε αυτή τη γωνιά της Γης.
► Και θα είναι ό,τι χειρότερο για τις τύχες των λαών της Ευρώπης συνολικά, εάν η κοινωνική πάλη μεταφερθεί από το ταξικό και το πολιτικό πεδίο στο θρησκευτικό. Όσοι/-ες, δε, αναφέρονται μετά παρρησίας (κυρίως) στον μουσουλμανικό τζιχαντισμό ως κίνδυνο για την Ευρώπη και τις (ανύπαρκτες, επί της ουσίας) «αξίες» της, ας θυμηθούν πόσους πολέμους και πόσα θύματα έχει προκαλέσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο (και όχι μόνο εκεί) ο θρησκευτικός φανατισμός κάποιων «χριστιανών»...
Ενημέρωση
► Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ολοκληρώθηκε στο Μινσκ, με την απόφαση να διακοπεί ΚΑΘΕ επαφή με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέχρι να υπάρξει αλλαγή (δηλαδή ανάκληση) της απόφασης για ανακήρυξη ως αυτοκέφαλης της σχισματικής και παράνομης Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του ανύπαρκτου, επαναλαμβάνω, «Πατριαρχείου Κιέβου»...
► Ως αφορμή για σκέψη σας ρωτάω το εξής: Κατανοείτε τώρα ποιος ήταν και είναι ο ρόλος του Geoffrey Pyatt στη διαμόρφωση της όλης κατάστασης;;; Και γιατί κρίθηκε επιβεβλημένη η μετάθεσή του από την αμερικανική πρεσβεία του Κιέβου σε αυτήν της Αθήνας;;;
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου