Λίλα Μήτσουρα
Και η ζωή συνεχίζεται κανονικά, παντού και κει που στις 23 Ιούλη η φωτιά έσπερνε το θάνατο.
Δεν σταματά, δεν μειώνει ταχύτητα, δεν σκύβει να πενθήσει νεκρούς. Συνεχίζει την πορεία της και στο διάβα της ποδοπατά ότι υπήρξε, ότι νιώσαμε. Χνάρια αφήνει μοναχά, αν ποτέ θελήσει η μνήμη να γυρίσει πίσω να μη χαθεί στο δρόμο.
Χνάρια, σημάδια του χρόνου για να μη ξεχαστεί ότι υπήρξε.
Άνθρωποι, γέλια, σπίτια, κραυγές, θρήνος , θάνατος. Όλα υπήρξαν εκεί τότε. Μια βόλτα στη γη του θρήνου, μια βόλτα στη νεκρή πλέον γη. Έτσι σαν μνημόσυνο, ίσα ίσα για να ψιθυρίσεις λίγα λογάκια στις ψυχές που έμειναν για πάντα εκεί, σε αυτό το μαύρο τοπίο.
Τοίχοι στέκουν μόνο, δίχως παράθυρα, δίχως σκεπή και το αλλοτινό δάσος είναι πλέον βουνά από κομμένα μαύρα ξύλα. Τσιμεντένια κουφάρια που άλλοτε ήταν σπίτια ζωντανά.
Που πάλιωναν όσο οι άνθρωποι τους δημιουργούσαν αναμνήσεις. Και τώρα? Τώρα που θα βρεθούν όλα όσα έζησαν? Πού είναι τα σημάδια της ζωής που χαράσσονται στα ντουβάρια? Τι θα βλέπεις για να σου θυμίζουν όσα έζησες? Στη καρδιά μόνο και κάτω από τα κλειστά βλέφαρα θα υπάρχει πάντα ότι υπήρξε ζωντανό.
Λαμπρή η μέρα σε τούτη την αλλιώτικη επιμνημόσυνη δέηση που θέλησα να κάνω. Τόσο λαμπρή που δεν κρύβει τίποτα. Μυρίζει ακόμα καμμένο και αν σιωπήσει ο νους σου, η καρδιά ακούει τις κραυγές ακόμα και τις εκρήξεις.
Ακούς τον τρόμο, ακούς τον θάνατο… Ακούς μονάχα, δεν μπορείς να νιώσεις, να βιώσεις. Δεν νιώθεις τον πόνο τους, είναι ξένος πόνος δεν μοιράζεται, ο καθένας από αυτούς τους επιζήσαντες σε τούτο τον θρήνο είναι μόνος του.
Ρωτώ ξανά για επιβεβαίωση την παρέα μου αν τελικά θεωρείται πλημμέλημα όλο αυτό το φονικό.
ΝΑΙ ήρθε η απάντηση. Ναι, ναι ναι….
Πλημμέλημα τούτο το φονικό, ένα απλό αδίκημα λίγο μεγαλύτερο από το πταίσμα και λιγότερο από το κακούργημα.
Πλημμέλημα και η ζωή των ανθρώπων εκεί, ζώντων και νεκρών. Και αφού αυτοί χάθηκαν τώρα γιατί να χαθούν και οι δόξες και οι καρέκλες των ενόχων? Κρίμα δεν είναι? Μήπως θα ξαναγυρίσουν πίσω, ή μήπως θα γυρίσει πίσω ο χρόνος να διορθωθούν όλα?
Σαν να ακούω τις σκέψεις τους, αυτών των φονιάδων που έκριναν ότι η ζωή κάποιων που έτυχε να καούν βρε παιδί μου, είναι απλό πλημμέλημα και τιμωρείται με την σωτηρία των ενόχων.
Τιμωρούνται μετά θάνατον γιατί τόλμησαν να πεθάνουν τόσο τραγικά και τους ξετσίπωσαν. Τους κατέδειξαν ως ανεπαρκείς ως αδιάφορους, ως αναίσθητους για να κυβερνούν τις ζωές μας.
Γυμνοί στέκονται ενώπιόν μας,δίχως ντροπή, δίχως συνείδηση, δίχως ανθρωπιά και κρίνουν πώς η ζωή όσων απανθρακώθηκαν ήταν, είναι ένα απλό πλημμέλημα και τιμωρούνται όσοι τόλμησαν να πεθάνουν τόσο τραγικά.
Ένα αδίκημα η ζωή όσων απόμειναν πίσω μονάχοι,ένα αδίκημα ΄ο θάνατος όσων χάθηκαν γιατί κάποιοι δεν είχαν ιδέα τι να κάνουν.
Ένα αδίκημα, λίγο μεγαλύτερο από πταίσμα και λίγο λιγότερο από κακούργημα.
Ένα πλημμέλημα μονάχα που τιμωρεί τους νεκρούς και μετά θάνατον. Ένα πλημμέλημα η ζωή που συνεχίζει το διάβα της κανονικά παίρνοντας μονάχα απουσίες .
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Και η ζωή συνεχίζεται κανονικά, παντού και κει που στις 23 Ιούλη η φωτιά έσπερνε το θάνατο.
Δεν σταματά, δεν μειώνει ταχύτητα, δεν σκύβει να πενθήσει νεκρούς. Συνεχίζει την πορεία της και στο διάβα της ποδοπατά ότι υπήρξε, ότι νιώσαμε. Χνάρια αφήνει μοναχά, αν ποτέ θελήσει η μνήμη να γυρίσει πίσω να μη χαθεί στο δρόμο.
Χνάρια, σημάδια του χρόνου για να μη ξεχαστεί ότι υπήρξε.
Άνθρωποι, γέλια, σπίτια, κραυγές, θρήνος , θάνατος. Όλα υπήρξαν εκεί τότε. Μια βόλτα στη γη του θρήνου, μια βόλτα στη νεκρή πλέον γη. Έτσι σαν μνημόσυνο, ίσα ίσα για να ψιθυρίσεις λίγα λογάκια στις ψυχές που έμειναν για πάντα εκεί, σε αυτό το μαύρο τοπίο.
Τοίχοι στέκουν μόνο, δίχως παράθυρα, δίχως σκεπή και το αλλοτινό δάσος είναι πλέον βουνά από κομμένα μαύρα ξύλα. Τσιμεντένια κουφάρια που άλλοτε ήταν σπίτια ζωντανά.
Που πάλιωναν όσο οι άνθρωποι τους δημιουργούσαν αναμνήσεις. Και τώρα? Τώρα που θα βρεθούν όλα όσα έζησαν? Πού είναι τα σημάδια της ζωής που χαράσσονται στα ντουβάρια? Τι θα βλέπεις για να σου θυμίζουν όσα έζησες? Στη καρδιά μόνο και κάτω από τα κλειστά βλέφαρα θα υπάρχει πάντα ότι υπήρξε ζωντανό.
Λαμπρή η μέρα σε τούτη την αλλιώτικη επιμνημόσυνη δέηση που θέλησα να κάνω. Τόσο λαμπρή που δεν κρύβει τίποτα. Μυρίζει ακόμα καμμένο και αν σιωπήσει ο νους σου, η καρδιά ακούει τις κραυγές ακόμα και τις εκρήξεις.
Ακούς τον τρόμο, ακούς τον θάνατο… Ακούς μονάχα, δεν μπορείς να νιώσεις, να βιώσεις. Δεν νιώθεις τον πόνο τους, είναι ξένος πόνος δεν μοιράζεται, ο καθένας από αυτούς τους επιζήσαντες σε τούτο τον θρήνο είναι μόνος του.
Ρωτώ ξανά για επιβεβαίωση την παρέα μου αν τελικά θεωρείται πλημμέλημα όλο αυτό το φονικό.
ΝΑΙ ήρθε η απάντηση. Ναι, ναι ναι….
Πλημμέλημα τούτο το φονικό, ένα απλό αδίκημα λίγο μεγαλύτερο από το πταίσμα και λιγότερο από το κακούργημα.
Πλημμέλημα και η ζωή των ανθρώπων εκεί, ζώντων και νεκρών. Και αφού αυτοί χάθηκαν τώρα γιατί να χαθούν και οι δόξες και οι καρέκλες των ενόχων? Κρίμα δεν είναι? Μήπως θα ξαναγυρίσουν πίσω, ή μήπως θα γυρίσει πίσω ο χρόνος να διορθωθούν όλα?
Σαν να ακούω τις σκέψεις τους, αυτών των φονιάδων που έκριναν ότι η ζωή κάποιων που έτυχε να καούν βρε παιδί μου, είναι απλό πλημμέλημα και τιμωρείται με την σωτηρία των ενόχων.
Τιμωρούνται μετά θάνατον γιατί τόλμησαν να πεθάνουν τόσο τραγικά και τους ξετσίπωσαν. Τους κατέδειξαν ως ανεπαρκείς ως αδιάφορους, ως αναίσθητους για να κυβερνούν τις ζωές μας.
Γυμνοί στέκονται ενώπιόν μας,δίχως ντροπή, δίχως συνείδηση, δίχως ανθρωπιά και κρίνουν πώς η ζωή όσων απανθρακώθηκαν ήταν, είναι ένα απλό πλημμέλημα και τιμωρούνται όσοι τόλμησαν να πεθάνουν τόσο τραγικά.
Ένα αδίκημα η ζωή όσων απόμειναν πίσω μονάχοι,ένα αδίκημα ΄ο θάνατος όσων χάθηκαν γιατί κάποιοι δεν είχαν ιδέα τι να κάνουν.
Ένα αδίκημα, λίγο μεγαλύτερο από πταίσμα και λίγο λιγότερο από κακούργημα.
Ένα πλημμέλημα μονάχα που τιμωρεί τους νεκρούς και μετά θάνατον. Ένα πλημμέλημα η ζωή που συνεχίζει το διάβα της κανονικά παίρνοντας μονάχα απουσίες .
Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Καλημέρα κυρίες/κύριοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να χρηματοδοτήσετε ένα σημαντικό πρόγραμμα, ή ψάχνετε τη χρηματοδότηση για να χτίσετε ή να αγοράσετε το σπίτι σας; Μην κάνεις άλλες ερωτήσεις. Σας προσφέρουμε τα δάνεια ακίνητων περιουσιών, τα δάνεια αυτοκινήτων και τα προσωπικά δάνεια για να σας βοηθήσουμε να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας.
alex.triadis1974@gmail.com
Σας ευχαριστούμε για την επιλογή μας.