Θάνος Αθανασιάδης
Σας χαλάει που σας εγκλωβίζει ζωντανούς η καραντίνα;
Φίλες και φίλοι,
Υγιαίνετε και χρόνια σας καλά. Χριστός Ανέστη για μας τους Ορθόδοξους προχθές, για τους Καθολικούς την περασμένη Κυριακή, ενώ άλλοι ά-πιστοι θεωρούν ότι ο Χριστός ήταν μια ιστορική φιγούρα παγκόσμιας εμβέλειας και άλλοι δεν ασχολούνται καθόλου μαζί του, ή τον θεωρούν αναγκαίο κακό. Σε κάθε περίπτωση, η δική μας Πίστη συναγελάζει λίγους, ας είμαστε και είκοσι εκατομμύρια διάσπαρτα στην Υφήλιο, ενώ άλλες θρησκείες έχουν το προνόμιο να μετράνε εκατοντάδες εκατομμυρίων.
Ελπίζω ως εδώ να μην έχουμε κάποια διαφωνία.
Αυτοί οι αλλόθρησκοι και αλλόφυλοι λοιπόν, είχαμε την ατυχία να μας φέρουν και (άλλη μια) βαριά και –για την ώρα– δυσίατη ασθένεια. Ελάχιστο δείγμα της ζημιάς που μπορεί να κάνει ο νέος αυτός ιός έχουμε δει κοντά μας, στα σπίτια και τη χώρα μας, αλλά είναι και γεγονός ότι ο πλανήτης έχει χάσει αυτήν τη «σκληρή» έννοια των εθνικών συνόρων τελευταία. Βεβαίως υπάρχουν ακόμη κυρίαρχα κράτη, αλλά μια το εμπόριο, μια η νεομετανάστευση, μια η καθολική κυριαρχία μιας χώρας, της Κίνας, (μεγάλης, αλλά μιας) στην παγκόσμια παραγωγή και διανομή φτηνών προϊόντων, έχουν δώσει νέα δεδομένα.
Ελπίζω να συνεχίζουμε να τα πηγαίνουμε καλά.
Νομίζω ότι, αφ’ ης στιγμής εκδηλώθηκε το πρόβλημα, ήταν αδύνατον να μη χτυπήσει την πόρτα μας: Είχαμε το λιμάνι της Cosco κάτω στον Πειραιά, (θα) είχαμε και τους τουρίστες από όλα τα μέρη της γης. Αλλά, κι αν κάνω εδώ λάθος διαψεύστε με, από άλλη κερκόπορτα εισέβαλε ο εχθρός. Φυσικά και δε φταίει η κοσμοπολίτισσα συμπρωτευουσιάνα που ήθελε να παρακολουθήσει από κοντά τα τελευταία νέα της μοδός, ήταν εξάλλου και δική σας απαίτηση, φίλες μου, που δε δέχεστε τις τριτοδεύτερες να σας επισκιάζουν, αλλά δε φταίει και το γκρουπ των ευλαβών προσκυνητών που επέστρεψε από τους Αγίους Τόπους φουλ κολλημένο, αφού είχε λάβει την πρέπουσα ευλογία. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.
Καλά τα πάμε; Ακόμη; Άντε, καλά.
(Είδατε, σας τα θέτω με παραγράφους, για να μου λέτε μετά: «στην πρωτοδεύτεροτρίτη παράγραφο έλεγες βλακείες. Βολικό, ελπίζω)
Έρχεται, λοιπόν, η νεαρότατη Κυβέρνηση της Χώρας μας και παίρνει μια μεγάλη απόφαση, όταν κανείς δεν έχει λάβει αντίστοιχη, έως εκείνη τη στιγμή. Κι εξηγώ: Η Κίνα είδε το πρόβλημά της «ζωντανά», με νεκρούς στα χέρια. Η Ιταλία επίσης. Η Ελλάδα δεν είχε αυτά τα δεδομένα, όταν ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να δώσει το λόγο στην Επιστήμη της Επιδημιολογίας. Αυτή πρέπει να ήταν η πιο γενναία απόφαση, η πιο σώφρων και η πιο λογική, εντελώς κόντρα στη λογική των φίλων και συμμάχων, οι οποίοι –ακόμη και σήμερα– μετράνε τα φραγκάκια τους πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
Στήθηκε εκ του μηδενός ένας ολόκληρος μηχανισμός πληροφόρησης, μεταβολής δεδομένων και αλλαγής του τρόπου ζωής μας, ο οποίος ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος, έως και τη μέρα που η καραντίνα μπήκε στη ζωή μας.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω και το λοκάλ ανέκδοτο, όπου ά λ λ ο ς πρωθυπουργός, δοκίμαζε να επιβάλει κλείσιμο των καταστημάτων και υπηρεσιών. Το ανέκδοτο αυτό θα ήταν πολύ σόκιν και νομίζω ότι θα με έκοβε το φουμπού, αλλά θα σας πω το τέλος: έχει σκοινί και σαπούνι και πλατεία Συντάγματος. Το πιάσατε;
Ας λάβουμε, λοιπόν, τα αντικειμενικά δεδομένα:
Δεν είμαστε Κίνα, δεν έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό της, δεν έχουμε τα λεφτά της. Δε μπορούμε να φτιάξουμε ένα Κέντρο Υγείας σε τρία χρόνια, πόσο μάλλον ένα νοσοκομείο σε μέρες. Δε μπορούμε να κρύψουμε επί δύο τουλάχιστον μήνες έ ν α κρούσμα, πόσο μάλλον όσα είχαν αυτοί.
Δεν είμαστε ούτε καν Ιταλία, με τον πλούσιο Βορρά, ο οποίος εργάζεται δια αντιπροσώπων, δηλαδή με προσωπικό ανασφάλιστο, αχαρτογράφητο, κλεισμένο σε εργοστάσια, με προστασία από τη Μπερέτα και τη Μπενέλι, την οποία παρέχουν με το αζημίωτο οι καλοί άνθρωποι του ιταλικού νότου. Που έχει κι ένα Βατικανό να διαχειρίζεται όλη τη νότια Αμερική, μαζί με την Ισπανία, που ούτε τέτοια είμαστε, αφού δεν βρεχόμαστε από Ατλαντικό, δεν έχουμε άκρες στη μαύρη ήπειρο, ούτε μας έρχονται μπάρκα κόκας από τη Βολιβία για τη δόξα του βασιλείου.
Δεν είμαστε η Αμερική του Τραμπ και του τρελού συστήματος της ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, ενώ η τοπική κυβέρνηση διαφοροποιείται, με τους εισαγγελείς και τους αστυνόμους να διορίζονται και να παύονται από τον εκάστοτε Κυβερνήτη, με τα τρελά λεφτά, τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα, τους νονούς και τους υπερπλούσιους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη σφαίρα ως νόμισμα και το Μεξικό ως τουαλέτα, πλυντήριο, κουζίνα, και άλλους βοηθητικούς χώρους.
Είμαστε η Ελλαδίτσα των μνημονίων, του διαλυμένου συστήματος Υγείας, της μίζας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού, της μακεδονολατρείας, της αρχαιολατρείας, των βίγκαν, των ψεκασμένων, των συνωμοσιολόγων, του παπαδαριού, του παγκαριού, της θαυματουργής εικόνας, της κόκκινης μηλιάς, του μαρμαρωμένου βασιλιά, με τους δήθεν ήρωες της πρώτης γραμμής, οι οποίοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, που τους θυμόμαστε από την εξυπηρέτηση που δεχόμαστε παλιότερα σε κάθε μας επίσκεψη στο δημόσιο νοσοκομείο, που σήμερα βρίζουν από μέσα τους που τους έκατσε το λαχείο (αλλά τι να πουν), όπως οι πυροσβέστες, όταν πιάνει κάπου φωτιά.
Είμαστε οι φαιδροί που διατυμπανίζουμε στον κοντινό μας περίγυρο, ότι δήθεν τηρούμε τα μέτρα υγιεινής με θρησκευτική ευλάβεια και μας βλέπει όλη η πόλη να σουλατσάρουμε αντάμα με όποιον λάχει, με όποια γελοία δικαιολογία μας κατεβάσει η γκλάβα, είμαστε οι προπονούμενοι για τους Ολυμπιακούς του 2021, είμαστε οι α ν τ ι δ ρ α σ τ ι κ ο ί.
Αλλά μας έχει πάει έως τα τώρα καλά.
Ωπ, σαν να ένιωσα ένα βιόρρυθμο να χτυπάει άτσαλα. Διαφωνείτε κάπου; Έχετε κάποια ένσταση; Πιστεύετε αλήθεια ότι το 70% του πληθυσμού, από την οποία απαρτίζεται το Έθνος δ ε ν είναι στόκος; Κάντε τις πράξεις και γράψτε το δικό σας νούμερο. Μην ξεχάσετε να συμπεριλάβετε αυτούς που βρίζετε το πρωί, στο δεκατιανό, το μεσημέρι, το απογευματάκι, το βραδάκι, και μετά τα μεσάνυχτα οι κουκουβάγιες.
Διότι αυτά που διαβάσατε πιο πάνω, τα λέτε επιμερισμένα στους οικείους σας σε καθημερινή βάση.
Όχι όλα μαζί, βεβαίως. Οι κουκουέδες λένε για τους ζαίους, οι δεξιοί για τους αριστερούς, οι κιναλίτες για τους 25όμερους, όλοι οι πιστοί για τους απίστους, όλοι οι κάτοχοι της α λ ή θ ε ι α ς για όλους τους άσχετους, όλοι οι βίγκαν για τους προβατοφάγους και ούτω καθ’ εξής.
Γιατί λατρεύετε το σενάριο, αυτά που μας κρύβουν;
Ποιοι σας τα κρύβουν; Οι ά λ λ ο ι;; Οι κακοί που εξυφαίνουν σενάρια και ραδιουργούν σε βάρος δέκα εκατομμυρίων γερόντων, ημιμαθών και αμαθών, στην άκρη του κόσμου; Αυτοί που δεν τους καίγεται καρφί για το πόσοι άσπροι, πόσοι μαύροι, πόσοι κόκκινοι, πόσοι κίτρινοι, πόσοι μπλε με πράσινες βούλες θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή σήμερα, αύριο, κάθε μέρα;
Σας χαλάει που σας εγκλωβίζει ζωντανούς η καραντίνα;
Σας χαλάει που σουλατσάρετε διατρανώνοντας την σοβαρότατη άποψη και τον προβληματισμό σας σχετικά με την επόμενη μέρα;
Πόσοι υπολογίζετε να μπουν στις καφετέριές σας, εάν διαπιστωθεί ότι έ ν α κρούσμα ξεκίνησε από το δικό σας μαγαζάκι;
Τι λέτε να συμβεί στις κουζίνες σας, αφού έχουν πλυθεί τα ποτήρια από τα αστέρια στις λάντζες σας; Απορρυπαντικό από τα λίντλ, σκοτώνει τα πάντα, αλλά βάλε λίγο, δεν έχει τίποτε.
Θα θέλατε να σκάει έ ν α κρούσμα σε άνθρωπο που είδατε κι απαντήσατε προ δέκα ημερών;
Γουστάρετε τρόμο και δέος;
Θα προτιμούσατε να κουράρει δικό σας άνθρωπο στο νοσοκομείο της Πρέβεζας κάποιο από τα άξια στελέχη του προσωπικού εκεί, με τα άπειρα μέσα, τα οποία διαθέτει; (Ισχύει για κάθε νοσοκομείο που ξέρω, αλλά μια χαρά που τη νιώθω, είναι επειδή εδώ τουλάχιστον είσαι πιο ασφαλής, με αποδείξεις).
Όλη η Ελλάδα τρώγεται με τα ρούχα της. Και τα ρούχα είναι κινέζικα.
Να ζήσουμε, να τη χαρούμε, χωρίς να ψοφήσουμε σαν τα σκυλιά στα χέρια των ηρώων της πρώτης γραμμής.
Κι όταν με το καλό μας επιτραπεί να επανέλθουμε στις εργασίες μας, να βάλουμε μια άδεια, να συνέλθουμε.
Πηγή: prevezanews.gr
Θάνος Αθανασιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Σας χαλάει που σας εγκλωβίζει ζωντανούς η καραντίνα;
Φίλες και φίλοι,
Υγιαίνετε και χρόνια σας καλά. Χριστός Ανέστη για μας τους Ορθόδοξους προχθές, για τους Καθολικούς την περασμένη Κυριακή, ενώ άλλοι ά-πιστοι θεωρούν ότι ο Χριστός ήταν μια ιστορική φιγούρα παγκόσμιας εμβέλειας και άλλοι δεν ασχολούνται καθόλου μαζί του, ή τον θεωρούν αναγκαίο κακό. Σε κάθε περίπτωση, η δική μας Πίστη συναγελάζει λίγους, ας είμαστε και είκοσι εκατομμύρια διάσπαρτα στην Υφήλιο, ενώ άλλες θρησκείες έχουν το προνόμιο να μετράνε εκατοντάδες εκατομμυρίων.
Ελπίζω ως εδώ να μην έχουμε κάποια διαφωνία.
Αυτοί οι αλλόθρησκοι και αλλόφυλοι λοιπόν, είχαμε την ατυχία να μας φέρουν και (άλλη μια) βαριά και –για την ώρα– δυσίατη ασθένεια. Ελάχιστο δείγμα της ζημιάς που μπορεί να κάνει ο νέος αυτός ιός έχουμε δει κοντά μας, στα σπίτια και τη χώρα μας, αλλά είναι και γεγονός ότι ο πλανήτης έχει χάσει αυτήν τη «σκληρή» έννοια των εθνικών συνόρων τελευταία. Βεβαίως υπάρχουν ακόμη κυρίαρχα κράτη, αλλά μια το εμπόριο, μια η νεομετανάστευση, μια η καθολική κυριαρχία μιας χώρας, της Κίνας, (μεγάλης, αλλά μιας) στην παγκόσμια παραγωγή και διανομή φτηνών προϊόντων, έχουν δώσει νέα δεδομένα.
Ελπίζω να συνεχίζουμε να τα πηγαίνουμε καλά.
Νομίζω ότι, αφ’ ης στιγμής εκδηλώθηκε το πρόβλημα, ήταν αδύνατον να μη χτυπήσει την πόρτα μας: Είχαμε το λιμάνι της Cosco κάτω στον Πειραιά, (θα) είχαμε και τους τουρίστες από όλα τα μέρη της γης. Αλλά, κι αν κάνω εδώ λάθος διαψεύστε με, από άλλη κερκόπορτα εισέβαλε ο εχθρός. Φυσικά και δε φταίει η κοσμοπολίτισσα συμπρωτευουσιάνα που ήθελε να παρακολουθήσει από κοντά τα τελευταία νέα της μοδός, ήταν εξάλλου και δική σας απαίτηση, φίλες μου, που δε δέχεστε τις τριτοδεύτερες να σας επισκιάζουν, αλλά δε φταίει και το γκρουπ των ευλαβών προσκυνητών που επέστρεψε από τους Αγίους Τόπους φουλ κολλημένο, αφού είχε λάβει την πρέπουσα ευλογία. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.
Καλά τα πάμε; Ακόμη; Άντε, καλά.
(Είδατε, σας τα θέτω με παραγράφους, για να μου λέτε μετά: «στην πρωτοδεύτεροτρίτη παράγραφο έλεγες βλακείες. Βολικό, ελπίζω)
Έρχεται, λοιπόν, η νεαρότατη Κυβέρνηση της Χώρας μας και παίρνει μια μεγάλη απόφαση, όταν κανείς δεν έχει λάβει αντίστοιχη, έως εκείνη τη στιγμή. Κι εξηγώ: Η Κίνα είδε το πρόβλημά της «ζωντανά», με νεκρούς στα χέρια. Η Ιταλία επίσης. Η Ελλάδα δεν είχε αυτά τα δεδομένα, όταν ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να δώσει το λόγο στην Επιστήμη της Επιδημιολογίας. Αυτή πρέπει να ήταν η πιο γενναία απόφαση, η πιο σώφρων και η πιο λογική, εντελώς κόντρα στη λογική των φίλων και συμμάχων, οι οποίοι –ακόμη και σήμερα– μετράνε τα φραγκάκια τους πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
Στήθηκε εκ του μηδενός ένας ολόκληρος μηχανισμός πληροφόρησης, μεταβολής δεδομένων και αλλαγής του τρόπου ζωής μας, ο οποίος ήταν εκ διαμέτρου αντίθετος, έως και τη μέρα που η καραντίνα μπήκε στη ζωή μας.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω και το λοκάλ ανέκδοτο, όπου ά λ λ ο ς πρωθυπουργός, δοκίμαζε να επιβάλει κλείσιμο των καταστημάτων και υπηρεσιών. Το ανέκδοτο αυτό θα ήταν πολύ σόκιν και νομίζω ότι θα με έκοβε το φουμπού, αλλά θα σας πω το τέλος: έχει σκοινί και σαπούνι και πλατεία Συντάγματος. Το πιάσατε;
Ας λάβουμε, λοιπόν, τα αντικειμενικά δεδομένα:
Δεν είμαστε Κίνα, δεν έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό της, δεν έχουμε τα λεφτά της. Δε μπορούμε να φτιάξουμε ένα Κέντρο Υγείας σε τρία χρόνια, πόσο μάλλον ένα νοσοκομείο σε μέρες. Δε μπορούμε να κρύψουμε επί δύο τουλάχιστον μήνες έ ν α κρούσμα, πόσο μάλλον όσα είχαν αυτοί.
Δεν είμαστε ούτε καν Ιταλία, με τον πλούσιο Βορρά, ο οποίος εργάζεται δια αντιπροσώπων, δηλαδή με προσωπικό ανασφάλιστο, αχαρτογράφητο, κλεισμένο σε εργοστάσια, με προστασία από τη Μπερέτα και τη Μπενέλι, την οποία παρέχουν με το αζημίωτο οι καλοί άνθρωποι του ιταλικού νότου. Που έχει κι ένα Βατικανό να διαχειρίζεται όλη τη νότια Αμερική, μαζί με την Ισπανία, που ούτε τέτοια είμαστε, αφού δεν βρεχόμαστε από Ατλαντικό, δεν έχουμε άκρες στη μαύρη ήπειρο, ούτε μας έρχονται μπάρκα κόκας από τη Βολιβία για τη δόξα του βασιλείου.
Δεν είμαστε η Αμερική του Τραμπ και του τρελού συστήματος της ομοσπονδιακής διακυβέρνησης, ενώ η τοπική κυβέρνηση διαφοροποιείται, με τους εισαγγελείς και τους αστυνόμους να διορίζονται και να παύονται από τον εκάστοτε Κυβερνήτη, με τα τρελά λεφτά, τα ναρκωτικά, την εγκληματικότητα, τους νονούς και τους υπερπλούσιους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τη σφαίρα ως νόμισμα και το Μεξικό ως τουαλέτα, πλυντήριο, κουζίνα, και άλλους βοηθητικούς χώρους.
Είμαστε η Ελλαδίτσα των μνημονίων, του διαλυμένου συστήματος Υγείας, της μίζας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού, της μακεδονολατρείας, της αρχαιολατρείας, των βίγκαν, των ψεκασμένων, των συνωμοσιολόγων, του παπαδαριού, του παγκαριού, της θαυματουργής εικόνας, της κόκκινης μηλιάς, του μαρμαρωμένου βασιλιά, με τους δήθεν ήρωες της πρώτης γραμμής, οι οποίοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται, που τους θυμόμαστε από την εξυπηρέτηση που δεχόμαστε παλιότερα σε κάθε μας επίσκεψη στο δημόσιο νοσοκομείο, που σήμερα βρίζουν από μέσα τους που τους έκατσε το λαχείο (αλλά τι να πουν), όπως οι πυροσβέστες, όταν πιάνει κάπου φωτιά.
Είμαστε οι φαιδροί που διατυμπανίζουμε στον κοντινό μας περίγυρο, ότι δήθεν τηρούμε τα μέτρα υγιεινής με θρησκευτική ευλάβεια και μας βλέπει όλη η πόλη να σουλατσάρουμε αντάμα με όποιον λάχει, με όποια γελοία δικαιολογία μας κατεβάσει η γκλάβα, είμαστε οι προπονούμενοι για τους Ολυμπιακούς του 2021, είμαστε οι α ν τ ι δ ρ α σ τ ι κ ο ί.
Αλλά μας έχει πάει έως τα τώρα καλά.
Ωπ, σαν να ένιωσα ένα βιόρρυθμο να χτυπάει άτσαλα. Διαφωνείτε κάπου; Έχετε κάποια ένσταση; Πιστεύετε αλήθεια ότι το 70% του πληθυσμού, από την οποία απαρτίζεται το Έθνος δ ε ν είναι στόκος; Κάντε τις πράξεις και γράψτε το δικό σας νούμερο. Μην ξεχάσετε να συμπεριλάβετε αυτούς που βρίζετε το πρωί, στο δεκατιανό, το μεσημέρι, το απογευματάκι, το βραδάκι, και μετά τα μεσάνυχτα οι κουκουβάγιες.
Διότι αυτά που διαβάσατε πιο πάνω, τα λέτε επιμερισμένα στους οικείους σας σε καθημερινή βάση.
Όχι όλα μαζί, βεβαίως. Οι κουκουέδες λένε για τους ζαίους, οι δεξιοί για τους αριστερούς, οι κιναλίτες για τους 25όμερους, όλοι οι πιστοί για τους απίστους, όλοι οι κάτοχοι της α λ ή θ ε ι α ς για όλους τους άσχετους, όλοι οι βίγκαν για τους προβατοφάγους και ούτω καθ’ εξής.
Γιατί λατρεύετε το σενάριο, αυτά που μας κρύβουν;
Ποιοι σας τα κρύβουν; Οι ά λ λ ο ι;; Οι κακοί που εξυφαίνουν σενάρια και ραδιουργούν σε βάρος δέκα εκατομμυρίων γερόντων, ημιμαθών και αμαθών, στην άκρη του κόσμου; Αυτοί που δεν τους καίγεται καρφί για το πόσοι άσπροι, πόσοι μαύροι, πόσοι κόκκινοι, πόσοι κίτρινοι, πόσοι μπλε με πράσινες βούλες θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή σήμερα, αύριο, κάθε μέρα;
Σας χαλάει που σας εγκλωβίζει ζωντανούς η καραντίνα;
Σας χαλάει που σουλατσάρετε διατρανώνοντας την σοβαρότατη άποψη και τον προβληματισμό σας σχετικά με την επόμενη μέρα;
Πόσοι υπολογίζετε να μπουν στις καφετέριές σας, εάν διαπιστωθεί ότι έ ν α κρούσμα ξεκίνησε από το δικό σας μαγαζάκι;
Τι λέτε να συμβεί στις κουζίνες σας, αφού έχουν πλυθεί τα ποτήρια από τα αστέρια στις λάντζες σας; Απορρυπαντικό από τα λίντλ, σκοτώνει τα πάντα, αλλά βάλε λίγο, δεν έχει τίποτε.
Θα θέλατε να σκάει έ ν α κρούσμα σε άνθρωπο που είδατε κι απαντήσατε προ δέκα ημερών;
Γουστάρετε τρόμο και δέος;
Θα προτιμούσατε να κουράρει δικό σας άνθρωπο στο νοσοκομείο της Πρέβεζας κάποιο από τα άξια στελέχη του προσωπικού εκεί, με τα άπειρα μέσα, τα οποία διαθέτει; (Ισχύει για κάθε νοσοκομείο που ξέρω, αλλά μια χαρά που τη νιώθω, είναι επειδή εδώ τουλάχιστον είσαι πιο ασφαλής, με αποδείξεις).
Όλη η Ελλάδα τρώγεται με τα ρούχα της. Και τα ρούχα είναι κινέζικα.
Να ζήσουμε, να τη χαρούμε, χωρίς να ψοφήσουμε σαν τα σκυλιά στα χέρια των ηρώων της πρώτης γραμμής.
Κι όταν με το καλό μας επιτραπεί να επανέλθουμε στις εργασίες μας, να βάλουμε μια άδεια, να συνέλθουμε.
Πηγή: prevezanews.gr
Θάνος Αθανασιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Μακράν από τα χειρότερα άρθρα που έχω διαβάσει στην Σφήκα... κρίμα
ΑπάντησηΔιαγραφή