Στέφανος Μαντζαρίδης
Οι γραμμές που ακολουθούν απευθύνονται σε σένα. Σε σένα που ανερυθρίαστα δεν ντρέπεσαι να φωνάζεις παντού πως τότε ήμασταν καλύτερα. Σε σένα που δεν γνώρισες τι πάει να πει να φοβάσαι. Να φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου. Να τρέμει το φυλλοκάρδι σου μη σε πιάσει στο στόμα του ο χαφιές της γειτονιάς σου και βρεθείς σε κανα ξερονήσι στην καλύτερη των περιπτώσεων…
Να εξαφανίζονται κάθε μέρα φίλοι σου. Να πέφτεις για ύπνο το βράδυ και να πετάγεσαι από τον ύπνο σου από τις κλωτσιές στην πόρτα του γείτονα σου. Να ξυπνάς το πρωί και να λείπει κι εσύ απλά να περιμένεις τη σειρά σου… Να βασανίζονται μέχρι θανάτου άνθρωποι από μυαλά διεστραμένα. Να μην μπορείς βγάλεις απ’ το μυαλό σου τα ουρλιαχτά που σκίζουν τη νύχτα από τα μπουντρούμια της ασφάλειας…
Όχι λοιπόν, άθλιο υποκείμενο, δεν ήταν καλύτερα τότε! Καμία δικτατορία δεν είναι καλύτερη από τη χειρότερη δημοκρατία… Κανένας αυταρχισμός δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ καλύτερος από τον διάλογο και την ελευθερία…
Κι αν μια φορά αλίμονο σε σένα που δεν γνώρισες κι απλά έπεσες θύμα μιας άθλιας προπαγάνδας, αλί και τρισαλί σ’ εκείνους που γνώρισαν και ξέχασαν… Που ξέχασαν τόσο εύκολα τη μορφή του τέρατος. Ξέχασαν πόσο φοβόταν τότε. Ξέχασαν πόσο υπέφεραν, ξέχασαν πως είναι να παλεύεις ν’ ανασάνεις μα να σου στερούν το οξυγόνο… Ξέχασαν πόσο φριχτό ήχο έχουν οι ερπύστριες στην άσφαλτο της πόλης... Ξέχασαν όλες εκείνες τις γελοίες καρικατούρες που έπνιγαν κάθε σταγόνα αξιοπρέπειας και ελευθερίας για να κρύψουν το πόσο τιποτένιοι ήταν…
Κι αν ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέχασαν και θυμούνται ακόμα, τρέμω στην ιδέα και μόνο του τι θα γίνει όταν σιγά σιγά αυτοί θα φύγουν… Και η άθλια προσπάθεια ξεπλύματος των εγκληματιών της χούντας όλων αυτών των χρόνων θα παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο. Όπως ακριβώς έγινε και με τη σπορά των ηττημένων του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε που τα εγκλήματα των δωσίλογων κουκουλώθηκαν και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ παρέδωσε στην κοινωνία καθαρό κάθε κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας…
Οι μέρες εκείνες του Νοέμβρη θα ζουν για πάντα στις καρδιές μας. Όχι για εκείνους που εξαγόρασαν τον αγώνα τους με θέσεις και χρήμα… Θα φωτίζει για πάντα τον δρόμο μας για όλες εκείνες τι χιλιάδες των ανώνυμων που δεν πουλήθηκαν ποτέ τους. Που κράτησαν για πάντα άσβεστη τη φλόγα της επανάστασης μέσα στην ψυχή τους.
Για όλους αυτούς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ στη ζωή μας τι σημαίνουν εκείνες οι μέρες του Νοέμβρη του ‘73...
Πηγή: enfo.gr
Στέφανος Μαντζαρίδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Οι γραμμές που ακολουθούν απευθύνονται σε σένα. Σε σένα που ανερυθρίαστα δεν ντρέπεσαι να φωνάζεις παντού πως τότε ήμασταν καλύτερα. Σε σένα που δεν γνώρισες τι πάει να πει να φοβάσαι. Να φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου. Να τρέμει το φυλλοκάρδι σου μη σε πιάσει στο στόμα του ο χαφιές της γειτονιάς σου και βρεθείς σε κανα ξερονήσι στην καλύτερη των περιπτώσεων…
Να εξαφανίζονται κάθε μέρα φίλοι σου. Να πέφτεις για ύπνο το βράδυ και να πετάγεσαι από τον ύπνο σου από τις κλωτσιές στην πόρτα του γείτονα σου. Να ξυπνάς το πρωί και να λείπει κι εσύ απλά να περιμένεις τη σειρά σου… Να βασανίζονται μέχρι θανάτου άνθρωποι από μυαλά διεστραμένα. Να μην μπορείς βγάλεις απ’ το μυαλό σου τα ουρλιαχτά που σκίζουν τη νύχτα από τα μπουντρούμια της ασφάλειας…
Όχι λοιπόν, άθλιο υποκείμενο, δεν ήταν καλύτερα τότε! Καμία δικτατορία δεν είναι καλύτερη από τη χειρότερη δημοκρατία… Κανένας αυταρχισμός δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ καλύτερος από τον διάλογο και την ελευθερία…
Κι αν μια φορά αλίμονο σε σένα που δεν γνώρισες κι απλά έπεσες θύμα μιας άθλιας προπαγάνδας, αλί και τρισαλί σ’ εκείνους που γνώρισαν και ξέχασαν… Που ξέχασαν τόσο εύκολα τη μορφή του τέρατος. Ξέχασαν πόσο φοβόταν τότε. Ξέχασαν πόσο υπέφεραν, ξέχασαν πως είναι να παλεύεις ν’ ανασάνεις μα να σου στερούν το οξυγόνο… Ξέχασαν πόσο φριχτό ήχο έχουν οι ερπύστριες στην άσφαλτο της πόλης... Ξέχασαν όλες εκείνες τις γελοίες καρικατούρες που έπνιγαν κάθε σταγόνα αξιοπρέπειας και ελευθερίας για να κρύψουν το πόσο τιποτένιοι ήταν…
Κι αν ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέχασαν και θυμούνται ακόμα, τρέμω στην ιδέα και μόνο του τι θα γίνει όταν σιγά σιγά αυτοί θα φύγουν… Και η άθλια προσπάθεια ξεπλύματος των εγκληματιών της χούντας όλων αυτών των χρόνων θα παίζει μπάλα χωρίς αντίπαλο. Όπως ακριβώς έγινε και με τη σπορά των ηττημένων του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Τότε που τα εγκλήματα των δωσίλογων κουκουλώθηκαν και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ παρέδωσε στην κοινωνία καθαρό κάθε κατακάθι της ελληνικής κοινωνίας…
Οι μέρες εκείνες του Νοέμβρη θα ζουν για πάντα στις καρδιές μας. Όχι για εκείνους που εξαγόρασαν τον αγώνα τους με θέσεις και χρήμα… Θα φωτίζει για πάντα τον δρόμο μας για όλες εκείνες τι χιλιάδες των ανώνυμων που δεν πουλήθηκαν ποτέ τους. Που κράτησαν για πάντα άσβεστη τη φλόγα της επανάστασης μέσα στην ψυχή τους.
Για όλους αυτούς δεν θα ξεχάσουμε ποτέ στη ζωή μας τι σημαίνουν εκείνες οι μέρες του Νοέμβρη του ‘73...
Πηγή: enfo.gr
Στέφανος Μαντζαρίδης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου