Ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά κάποιοι υπήκοοι του συνεχίζουν να ψηφίζουν βασιλιάδες που είναι και αυτοί γυμνοί μη βλέποντας την πολιτική που ασκούν.
Οι κακοκαιρίες, οι φωτιές, οι πλημμύρες, άφησαν τσίτσιδο τον βασιλιά.
Αλλά κάποιοι και είναι αρκετοί αυτοί οι κάποιοι, απλά θα αλλάξουν βασιλιά.
Που και ο νέος δεν είναι ούτε υπέρ της πρόληψης ούτε καν της σωστής θεραπείας.
Όλοι τούτοι οι βασιλιάδες δεν νοιάζονται αν θα δημιουργήσουν ντόπιους μετανάστες, κλεισμένους σε σκηνές, ή σε γήπεδα.
Δεν τους νοιάζει αν θα γίνεις μετανάστης, άστεγος, άπορος.
Εχουν ήδη σχεδιάσει την πολιτική τους γραμμή και αυτήν δεν περιλαμβάνει τον απλό άνθρωπο, τον λαό.
Αφορά μόνο εκείνους τους λίγους τους πλουτοκράτες.
Εκεί τα δίνουν όλα άνευ όρων.
Και αν εσύ απλέ άνθρωπε, ή εγώ ή ο διπλανός μας, όλοι εμείς που είμαστε λαός, αν τους ενοχλούμε απλά θα μας δώσουν μία με το πόδι τους, θα μας κλωτσήσουν, να πάμε παραπέρα να μην μπαίνουμε εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Τόσο απλά.
Γιατί δεν είναι το πρόβλημα ο βασιλιάς αλλά η πολιτική που υπηρετεί αγαπά και ασκεί.
Ο βασιλιάς είναι τσίτσιδος σου λέω και μερικοί επιμένουν να μη το βλέπουν, η ίσως να θαυμάζουν την υπέροχη κορμοστασιά του.
Ελπίζοντας ότι διαβαίνοντας όλο περηφάνια με φρου φρου και αρώματα θα τους πετάξει ίσως κάποιο κοκκαλάκι για να γλύψουν.
Μέχρι εκεί φτάνει η αξιοπρέπειά τους και η αυτοεκτίμησή τους.
Να γλύφουν ότι τους πετούν αυτοί που τους πατούν.
Α ρε έρμε άνθρωπε, πώς κατάντησες έτσι;
Για μια θεσούλα κάπου, για ένα ρουσφετάκι, πουλάς και την ψυχή σου και γω αναρωτιέμαι γιατί δεν σκέφτεσαι τα παιδιά όλων μας και το μέλλον τους.
Εδώ δεν σκέφτεσαι τα δικά σου...
Θα το ξαναπώ, ο βασιλιάς τσιτσιδώθηκε καιρό τώρα.
Είσαι στο έλεος του θεού, αν πιστεύεις, του σύμπαντος ίσως, ή της τύχης.
Γιατί από τύχη ζούμε όλοι και από την αλληλεγγύη αυτών που επιμένουν πως ο κόσμος μας μπορεί να αλλάξει.
Πως δικαιούμαστε μια όμορφη ζωή με τα καθημερινά της προβλήματα, τα απλά προβλήματα, με ένα κράτος που τους νοιάζεται, αν χρειαστούν βοήθεια.
Και για αυτό το κράτος πρόνοιας επιμένουν να αγωνίζονται.
Αγωνίζονται για να το δημιουργήσουν.
Για να μας βοηθήσουν να δούμε πέρα από το μικρόκοσμό μας.
Πέρα από το εγώ .
Ο κόσμος, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι ο αυστηρός κύκλος της οικογένειάς μας.
Και έξω από αυτήν, ας γίνουν όλα στάχτη, φτάνει εμείς να είμαστε καλά.
Ούτε υπογράφουμε συμβόλαιο ότι αυτό που συμβαίνει σε χιλιάδες συμπολίτες μας, που καίγονται, πνίγονται, πεθαίνουν, δεν θα συμβεί σε μας.
Ούτε είναι στο απυρόβλητο όσοι ψηφίζουν γυμνούς βασιλιάδες.
Γιατί αυτά τα βασιλικά λαμόγια, τους γλύφτες τους έχουν για να καθαρίζουν τα παπούτσια τους και μετά να τους πετούν στο καλάθι των αχρήστων.
Πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε ό,τι αξίζουμε, ότι μας ανήκει δικαιωματικά για όλους μας.
Γιατί κανένας μας δεν ζει μόνος του σε αυτόν τον κόσμο.
Και να μη βάζουμε σε θρόνους ανίκανους, πουλημένους, που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μας τους ίδιους φυσικά, χαλαρά.
Επειδή πέρασε δίπλα μας και μας χαμογέλασε και ίσως μας έκανε και χειραψία.
Αξίζουμε πολλά παραπάνω από αυτό.
Ας μάθουμε να μην υποτιμάμε τόσο τους εαυτούς μας και τις ζωές μας, περιμένοντας να μας δώσει αξία η χειραψία και το ρουσφέτι ενός ασήμαντου που το παίζει βασιλιάς.
Μας αξίζουν τα καλύτερα και πρέπει να μάθουμε να τα παίρνουμε.
Και επιτέλους! πρέπει να μάθουμε να ανοίγουμε τα μάτια μας και του μυαλού και του προσώπου, μήπως καταφέρουμε να δούμε ότι όσα πρόσωπα και να αλλάζουμε, η πολιτική όσων έχουν κυβερνήσει είναι ίδια.
Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για μας, τους ξεμπρόστιασε ένας απλός δήμαρχος.
Ενας κομμουνιστής δήμαρχος.
Που αγαπά και σέβεται τον άνθρωπο.
Ο Κώστας Πελετίδης.
Πλέον υπάρχει το παράδειγμα και ο τρόπος για να το κάνουν και άλλοι.
Ολοι βλέπουμε, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι τι σημαίνει να βάζεις το κοινό καλό πάνω από την τσέπη σου.
Και είναι ορατό από όλους.
Αρκεί να θέλουμε να το δούμε.
Καμμία δικαιολογία δεν υπάρχει λοιπόν για την επιλογή μας.
Οι κακοκαιρίες, οι φωτιές, οι πλημμύρες, άφησαν τσίτσιδο τον βασιλιά.
Αλλά κάποιοι και είναι αρκετοί αυτοί οι κάποιοι, απλά θα αλλάξουν βασιλιά.
Που και ο νέος δεν είναι ούτε υπέρ της πρόληψης ούτε καν της σωστής θεραπείας.
Όλοι τούτοι οι βασιλιάδες δεν νοιάζονται αν θα δημιουργήσουν ντόπιους μετανάστες, κλεισμένους σε σκηνές, ή σε γήπεδα.
Δεν τους νοιάζει αν θα γίνεις μετανάστης, άστεγος, άπορος.
Εχουν ήδη σχεδιάσει την πολιτική τους γραμμή και αυτήν δεν περιλαμβάνει τον απλό άνθρωπο, τον λαό.
Αφορά μόνο εκείνους τους λίγους τους πλουτοκράτες.
Εκεί τα δίνουν όλα άνευ όρων.
Και αν εσύ απλέ άνθρωπε, ή εγώ ή ο διπλανός μας, όλοι εμείς που είμαστε λαός, αν τους ενοχλούμε απλά θα μας δώσουν μία με το πόδι τους, θα μας κλωτσήσουν, να πάμε παραπέρα να μην μπαίνουμε εμπόδιο στα σχέδιά τους.
Τόσο απλά.
Γιατί δεν είναι το πρόβλημα ο βασιλιάς αλλά η πολιτική που υπηρετεί αγαπά και ασκεί.
Ο βασιλιάς είναι τσίτσιδος σου λέω και μερικοί επιμένουν να μη το βλέπουν, η ίσως να θαυμάζουν την υπέροχη κορμοστασιά του.
Ελπίζοντας ότι διαβαίνοντας όλο περηφάνια με φρου φρου και αρώματα θα τους πετάξει ίσως κάποιο κοκκαλάκι για να γλύψουν.
Μέχρι εκεί φτάνει η αξιοπρέπειά τους και η αυτοεκτίμησή τους.
Να γλύφουν ότι τους πετούν αυτοί που τους πατούν.
Α ρε έρμε άνθρωπε, πώς κατάντησες έτσι;
Για μια θεσούλα κάπου, για ένα ρουσφετάκι, πουλάς και την ψυχή σου και γω αναρωτιέμαι γιατί δεν σκέφτεσαι τα παιδιά όλων μας και το μέλλον τους.
Εδώ δεν σκέφτεσαι τα δικά σου...
Θα το ξαναπώ, ο βασιλιάς τσιτσιδώθηκε καιρό τώρα.
Είσαι στο έλεος του θεού, αν πιστεύεις, του σύμπαντος ίσως, ή της τύχης.
Γιατί από τύχη ζούμε όλοι και από την αλληλεγγύη αυτών που επιμένουν πως ο κόσμος μας μπορεί να αλλάξει.
Πως δικαιούμαστε μια όμορφη ζωή με τα καθημερινά της προβλήματα, τα απλά προβλήματα, με ένα κράτος που τους νοιάζεται, αν χρειαστούν βοήθεια.
Και για αυτό το κράτος πρόνοιας επιμένουν να αγωνίζονται.
Αγωνίζονται για να το δημιουργήσουν.
Για να μας βοηθήσουν να δούμε πέρα από το μικρόκοσμό μας.
Πέρα από το εγώ .
Ο κόσμος, δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι ο αυστηρός κύκλος της οικογένειάς μας.
Και έξω από αυτήν, ας γίνουν όλα στάχτη, φτάνει εμείς να είμαστε καλά.
Ούτε υπογράφουμε συμβόλαιο ότι αυτό που συμβαίνει σε χιλιάδες συμπολίτες μας, που καίγονται, πνίγονται, πεθαίνουν, δεν θα συμβεί σε μας.
Ούτε είναι στο απυρόβλητο όσοι ψηφίζουν γυμνούς βασιλιάδες.
Γιατί αυτά τα βασιλικά λαμόγια, τους γλύφτες τους έχουν για να καθαρίζουν τα παπούτσια τους και μετά να τους πετούν στο καλάθι των αχρήστων.
Πρέπει να μάθουμε να διεκδικούμε ό,τι αξίζουμε, ότι μας ανήκει δικαιωματικά για όλους μας.
Γιατί κανένας μας δεν ζει μόνος του σε αυτόν τον κόσμο.
Και να μη βάζουμε σε θρόνους ανίκανους, πουλημένους, που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μας τους ίδιους φυσικά, χαλαρά.
Επειδή πέρασε δίπλα μας και μας χαμογέλασε και ίσως μας έκανε και χειραψία.
Αξίζουμε πολλά παραπάνω από αυτό.
Ας μάθουμε να μην υποτιμάμε τόσο τους εαυτούς μας και τις ζωές μας, περιμένοντας να μας δώσει αξία η χειραψία και το ρουσφέτι ενός ασήμαντου που το παίζει βασιλιάς.
Μας αξίζουν τα καλύτερα και πρέπει να μάθουμε να τα παίρνουμε.
Και επιτέλους! πρέπει να μάθουμε να ανοίγουμε τα μάτια μας και του μυαλού και του προσώπου, μήπως καταφέρουμε να δούμε ότι όσα πρόσωπα και να αλλάζουμε, η πολιτική όσων έχουν κυβερνήσει είναι ίδια.
Δυστυχώς για αυτούς και ευτυχώς για μας, τους ξεμπρόστιασε ένας απλός δήμαρχος.
Ενας κομμουνιστής δήμαρχος.
Που αγαπά και σέβεται τον άνθρωπο.
Ο Κώστας Πελετίδης.
Πλέον υπάρχει το παράδειγμα και ο τρόπος για να το κάνουν και άλλοι.
Ολοι βλέπουμε, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι τι σημαίνει να βάζεις το κοινό καλό πάνω από την τσέπη σου.
Και είναι ορατό από όλους.
Αρκεί να θέλουμε να το δούμε.
Καμμία δικαιολογία δεν υπάρχει λοιπόν για την επιλογή μας.
Συνειδητή επιλογή είναι.
Το ρουσφέτι κάποιων ενάντια στην ζωή που μας αξίζει...
Το ρουσφέτι κάποιων ενάντια στην ζωή που μας αξίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου