Πρέπει να καταλάβουμε όλοι κάτι πολύ καλά.
Όλοι αυτοί που ψηφίζουμε δεν είναι ανώτεροι από μας, δεν είναι καλύτεροι από μας.
Παρουσιάστηκαν ως ικανοί, για να κουμαντάρουν τα κοινά.
Μας είπαν ότι μπορούν να φροντίσουν τους δημότες της πόλης που εκλέχθηκαν, ώστε να ζουν καλά και με ασφάλεια.
Και ψηφίστηκαν από την πλειοψηφία για αυτούς τους λόγους.
Αλλά τελικά αυτοί ζουν καλά και μεις χάλια.
Δεν είναι αφεντικά μας, δεν είναι αυτοκράτορες που αποφασίζουν και διατάσσουν, δεν είναι πάνω από μας.
Είναι ίσοι με μας!
Το ‘χουμε;
Πληρώνονται από το λαό, για να προσφέρουν στον λαό.
Ιδέες, έργα, πράξεις για το κοινό καλό.
Είμαστε συνεργάτες, δεν είμαστε αφεντικά και δούλοι, είτε από τη μία μεριά είτε από την άλλη.
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο Μπέος και ο κάθε Μπέος και να κουνάει το δάχτυλο στους δημότες του φωνάζοντας με αγανάκτηση “Που πάτε ρε;”
Και δεν βγήκαν οι δημότες να τον πιάσουν από τον γιακά και να του πουν: “Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια δήμαρχος;” Και αντί να καμωθεί και να κάτσει έστω και την τελευταία στιγμή να κάνει κάτι για την ασφάλεια των δημοτών του ,αυτός να τάζει υπέρλαμπρα Χριστούγεννα!
Μα δεν ξέρω μάνα μου αν μέχρι τότε θα ζούμε!
Τι του λείπει του ψωριάρη; φούντα με μαργαριτάρι..
Πάμε καθόλου καλά;
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο Μπακογιάννης και να λέει ότι το πραγματικό πρόβλημα της Αθήνας είναι οι μουριές!!!
Δηλαδή όλα τα άλλα τα έχει λύσει και αυτός ο σπουδαίος δήμαρχος και μας έμειναν οι μουριές μόνο!
Δεν είναι δυνατόν συμπολίτη μου, να μας ρίχνουν όλες τις ευθύνες για όλα όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο, να τα ρίχνουν στο κακό τους τον καιρό, στους μετανάστες, στους Ρομά, σε κάθε λογής αδύναμο άνθρωπο και να βγάζουν τον εαυτό τους λάδι και μεις να το ανεχόμαστε!
Και όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο να σου βγάζουν ένα απαγορεύεται και τέλος κάθε δική τους ευθύνη.
Και αν πνιγείς, φταις εσύ.
Και αν καείς φταις εσύ.
Και αν αποκλειστείς στα χιόνια, φταις εσύ.
Δεν έχουμε μόνο υποχρεώσεις, έχουμε και δικαιώματα και είναι πλέον καιρός να τα μάθουμε.
Αλλά τελικά αυτοί ζουν καλά και μεις χάλια.
Δεν είναι αφεντικά μας, δεν είναι αυτοκράτορες που αποφασίζουν και διατάσσουν, δεν είναι πάνω από μας.
Είναι ίσοι με μας!
Το ‘χουμε;
Πληρώνονται από το λαό, για να προσφέρουν στον λαό.
Ιδέες, έργα, πράξεις για το κοινό καλό.
Είμαστε συνεργάτες, δεν είμαστε αφεντικά και δούλοι, είτε από τη μία μεριά είτε από την άλλη.
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο Μπέος και ο κάθε Μπέος και να κουνάει το δάχτυλο στους δημότες του φωνάζοντας με αγανάκτηση “Που πάτε ρε;”
Και δεν βγήκαν οι δημότες να τον πιάσουν από τον γιακά και να του πουν: “Εσύ τι έκανες τόσα χρόνια δήμαρχος;” Και αντί να καμωθεί και να κάτσει έστω και την τελευταία στιγμή να κάνει κάτι για την ασφάλεια των δημοτών του ,αυτός να τάζει υπέρλαμπρα Χριστούγεννα!
Μα δεν ξέρω μάνα μου αν μέχρι τότε θα ζούμε!
Τι του λείπει του ψωριάρη; φούντα με μαργαριτάρι..
Πάμε καθόλου καλά;
Δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ο Μπακογιάννης και να λέει ότι το πραγματικό πρόβλημα της Αθήνας είναι οι μουριές!!!
Δηλαδή όλα τα άλλα τα έχει λύσει και αυτός ο σπουδαίος δήμαρχος και μας έμειναν οι μουριές μόνο!
Δεν είναι δυνατόν συμπολίτη μου, να μας ρίχνουν όλες τις ευθύνες για όλα όσα συμβαίνουν σε αυτόν τον τόπο, να τα ρίχνουν στο κακό τους τον καιρό, στους μετανάστες, στους Ρομά, σε κάθε λογής αδύναμο άνθρωπο και να βγάζουν τον εαυτό τους λάδι και μεις να το ανεχόμαστε!
Και όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο να σου βγάζουν ένα απαγορεύεται και τέλος κάθε δική τους ευθύνη.
Και αν πνιγείς, φταις εσύ.
Και αν καείς φταις εσύ.
Και αν αποκλειστείς στα χιόνια, φταις εσύ.
Δεν έχουμε μόνο υποχρεώσεις, έχουμε και δικαιώματα και είναι πλέον καιρός να τα μάθουμε.
Και να μάθουμε να τα διεκδικούμε.
‘Άλλο αντοχή άλλο ανοχή.
Η ανοχή τέρμα! Ως εδώ!
Γιατί λοιπόν ξαναψηφίζονται αφού δεν έκαναν τίποτα από ότι έταξαν;
Γιατί δίνουμε δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες σε ανθρώπους που φροντίζουν μόνο για το δικό τους καλό;
Και που αυτό το καλό των ολίγων είναι ενάντια στο καλό των πολλών.
Γιατί αυτοί οι πολλοί, που κινδυνεύουν από την ίδια τους την επιλογή, ξανακάνουν την ίδια επιλογή;
Λοιπόν, καιρός να το πάμε αλλιώς!
Μας τέλειωσαν και οι ευκαιρίες που δίνουμε στον κάθε ένα δήθεν άριστο για να μας αποτελειώσει.
Η Ελλάδα πεθαίνει και μεις παρακολουθούμε σήριαλ καυτά και στο ενδιάμεσο έκτακτα δελτία, όταν θέλουν αυτοί φυσικά να μας ενημερώσουν, ότι κινδυνεύουμε και να μείνουμε σπίτια μας.
Ή να βγούμε από τα σπίτια μας.
“Τι κάνω τώρα ρε παιδιά; μένω η βγαίνω” που έλεγε και ο αλησμόνητος Παπαγιαννόπουλος.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι γιατί πλέον δεν έχουμε χρόνο, ότι πρέπει να ξυπνήσουμε, να ξεσηκωθούμε, να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε ότι δικαιωματικά μας ανήκει.
Μια καλύτερη, ασφαλέστερη ζωή.
Με αξιοπρέπεια.
Η Ελλάδα πεθαίνει και μεις παρακολουθούμε σήριαλ καυτά και στο ενδιάμεσο έκτακτα δελτία, όταν θέλουν αυτοί φυσικά να μας ενημερώσουν, ότι κινδυνεύουμε και να μείνουμε σπίτια μας.
Ή να βγούμε από τα σπίτια μας.
“Τι κάνω τώρα ρε παιδιά; μένω η βγαίνω” που έλεγε και ο αλησμόνητος Παπαγιαννόπουλος.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι γιατί πλέον δεν έχουμε χρόνο, ότι πρέπει να ξυπνήσουμε, να ξεσηκωθούμε, να διεκδικήσουμε, να απαιτήσουμε ότι δικαιωματικά μας ανήκει.
Μια καλύτερη, ασφαλέστερη ζωή.
Με αξιοπρέπεια.
Γιατί δεν φταίει το ζαβό το ριζικό μας.
Ούτε φταίει ο Θεός που μας μισεί.
Ούτε φταίει ο Χατζηπετρής φυσικά.
Αγαπημένε μου Βάρναλη, φταίει το κακό μας το κεφάλι.
Φταίει η ανοχή μας, η αποχή μας, η αδιαφορία μας, ο κακός μας θυμός.
Φταίνε οι επιλογές μας.
Φταίμε και εμείς...
ΥΓ: Στις βουλευτικές εκλογές που είχαμε, όταν ρωτήθηκαν ψηφοφόροι που είναι εργάτες, το τονίζω ότι είναι εργάτες, με έναν μισθό πείνας, που ψήφισαν ΝΔ, γιατί έδωσαν εκεί την ψήφο τους, η απάντησή τους ήταν “γιατί μας προσφέρει ασφάλεια”
Έχω ένα ερώτημα να θέσω: Πού είναι αυτή η ασφάλεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου